Corradino Lines

Linia fortyfikacji na Malcie

Corradino Lines (malt. Is-Swar ta' Kordin) są linią fortyfikacji na Corradino w mieście Paola, Malta. Fortyfikacje zostały zbudowane w latach 1871–1880 przez Brytyjczyków. Są one wciąż dobrze zachowane, a znajdują się na terenach przemysłowych.

Corradino Lines
Ilustracja
Corradino Lines i sucha fosa
Państwo

 Malta

Lokalizacja

Paola

Część

Fortyfikacji Malty

Typ

Linia fortyfikacji

Data budowy

1871–1880

Data eksploatacji

1880 – lata 1900.
lata 1940.

Bitwy

II wojna światowa

Położenie na mapie Malty
Mapa konturowa Malty, na dole po prawej znajduje się punkt otoczony kołem zębatym z opisem „Corradino Lines”
Położenie na mapie Morza Śródziemnego
Mapa konturowa Morza Śródziemnego, blisko centrum na dole znajduje się punkt otoczony kołem zębatym z opisem „Corradino Lines”
Ziemia35°52′41,2″N 14°30′33,8″E/35,878111 14,509389

Corradino Lines były umieszczone na maltańskiej wstępnej liście światowego dziedzictwa UNESCO od roku 1998, jako część „Fortyfikacji Rycerzy wokół portów na Malcie” (mimo że zostały zbudowane przez Brytyjczyków, a nie Joannitów)[1].

Historia edytuj

Corradino (malt. Kordin) jest dużym cyplem lądu w obrębie Grand Harbour, górującym nad miastami Senglea i Floriana. Corradino jest wyższy od otaczającego go terenu, dlatego był tak ważny strategicznie. Znaczenie tego miejsca było widoczne podczas Wielkiego Oblężenia Malty w 1565 roku, kiedy Turcy ustawili działa, ostrzeliwujące Joannitów w Birgu i Senglei, właśnie na tym podwyższeniu terenu[2]. Ponad 200 lat później na tym miejscu zostały zbudowane nowe baterie artyleryjskie, tym razem przez maltańskich powstańców, ostrzeliwujących Francuzów podczas blokady 1798–1800[3]. Jakkolwiek Zakon św. Jana zbudował zewnętrzne fortyfikacje wokół większości terenu Wielkiego Portu, Corradino pozostało nieufortyfikowane. W latach 1670-tych, po upadku Kandii, powstał zamysł budowy centrum obronnego z bastionami, ale nie został on zrealizowany z powodu braku funduszy. Jedynym budynkiem militarnym na Corradino był skład prochu (polverista) w Ras Ħanżir, zbudowany w roku 1756[4].

Ostatecznie Malta została zajęta przez Brytyjczyków, i wyspa stała się największą bazą Royal Navy na Morzu Śródziemnym. W latach 1860-tych zdecydowano, że Malta Dockyard zostanie rozszerzona na French Creek, zatoczkę pomiędzy Senglea a Corradino. W następnych latach wzrosła potrzeba ufortyfikowania Corradino, gdyż w razie zajęcia go przez wroga, stocznia mogła zostać łatwo zaatakowana.

Corradino Lines zostały zbudowane przez Royal Engineers w latach 1871–1880; koszt budowy wyniósł £17634. W roku 1871, aby zrobić miejsce pod fortyfikacje, zburzono część megalitycznej świątyni Kordin II[5]. Linia obronna składa się z muru obronnego w stylu poligonalnym w kształcie litery V, otoczonego suchą fosą, rozciągniętym pomiędzy Cottonera Lines a składem prochu w Ras Ħanżir[6]. Fortyfikacje miały też za zadanie ochronę składu prochu, który również został zmodernizowany, przez dodanie oslony ze stanowiskami dla muszkieterów[7]. Uzbrojenie linii stanowiły dwa gwintowane działa odprzodowe (ang. RML 64 pounder 64 cwt gun)[8]. Był pomysł zbudowania miasta wewnątrz Corradino Lines, lecz został on odrzucony i teren przekształcono w więzienie marynarki wojennej[9]. Linie wkrótce straciły swą wartość militarną, i zostały opuszczone na przełomie XIX i XX wieku.

W czasie II wojny światowej Corradino Lines czasowo przywrócono ich militarny charakter, jako punkt obronny piechoty, wyposażony w okrętowe działo przeciwlotnicze (ang. QF 4 inch Mk V naval gun), umieszczone na specjalnie zbudowanej wieżyczce[10].

Współcześnie edytuj

W późnych latach XX w. Corradino zostało przekształcone w park przemysłowy. Podczas rozbudowy terenu część fortyfikacji została uszkodzona. Pomimo tego, większość centrum obronnego oraz suchej fosy jest ciągle w dobrym stanie, lecz są one zasłonięte przez różne budynki przemysłowe[10].

Zrobiono są plany odnowienia Corradino Lines[11] i przekształcenia terenu w park rekreacyjny[12].

Galeria edytuj

Przypisy edytuj

  1. „Knights' Fortifications around the Harbours of Malta”, UNESCO Tentative List. Dostęp 16 Cze 2015 (ang.)
  2. Peter Hammond „The Great Siege of Malta”, The Reformation Society. Dostęp 16 Cze 2015 (ang.)
  3. Stephen C. Spiteri. Maltese ‘siege’ batteries of the blockade 1798–1800. „Arx - Online Journal of Military Architecture and Fortification”. 6, s. 24-25, 05.2008. (ang.).  Dostęp 16 Cze 2015
  4. „One World - Protecting the most significant buildings, monuments and features of the Maltese islands (42) - Ras Hanzir Polverista and ancillary structures”, Times of Malta (26.09.2009). Dostęp 6 Cze 2015 (ang.)
  5. Nicholas C. Vella: The Prehistoric Temples at Kordin III. Santa Venera: Heritage Books, 2004. ISBN 99932-39-87-9. (ang.).
  6. „Corradino Lines”. schoolnet.gov.mt. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)]., schoolnet.gov.mt. Zarchiwizowano z oryginału 4 Mar 2016 (malt.)
  7. Stephen C. Spiteri. Hospitaller Gunpowder Magazines. „Arx - International Journal of Military Architecture and Fortificationdata=05.2012”. 2. s. 41-46. (ang.).  Dostęp 16 Cze 2015.
  8. Denis Angelo Castillo: The Maltese Cross: A Strategic History of Malta. Westport, Conn., USA: Greenwood Publishing Group, 2006, s. 134. ISBN 978-0-313-32329-4. (ang.).
  9. „Paola, Malta”, aeidl.eu (04.2012), s. 3. Dostęp 16 Cze 2015 (ang.)
  10. a b Stephen C. Spiteri „Forgotten WWII Post at Corradino”, MilitaryArchitecture.com (13.05.2013). Dostęp 16 Cze 2015 (ang.)
  11. „Paola, Malta”, Atelier European Fortresses. Dostęp 16 Cze 2015 (ang.)
  12. „Corradino Lines Recreational Park - Report on the Consultation Process” (PDF), heritagenterprise.net. Dostęp 16 Cze 2015 (ang.)