Wikipedia

Cubrynka

szczyt w Tatrach

Cubrynka (niem. Oberer Fichtentalturm, słow. Čubrinka, węg. Csubrina-torony[1], 2310 m) – szczyt w bocznej grani Tatr Wysokich (tzw. głównej grani odnogi Krywania) odchodzącej od grani głównej na południowy zachód w kierunku Koprowego Wierchu. Ten odcinek grani oddziela od siebie dwie doliny: Ciemnosmreczyńską (właściwie jej górne piętro, Dolinę Piarżystą) i Hińczową[2].

Cubrynka
Čubrinka
Ilustracja
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

2310 m n.p.m.

Wybitność

20 m

Pierwsze wejście

1902
Teodor Eichenwald, Ferdynand Rabowski, Jan Bachleda Tajber, Wojciech Tylka Suleja

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko centrum na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Cubrynka”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Cubrynka”
Ziemia49°11′09″N 20°03′09″E/49,185833 20,052500
Multimedia w Wikimedia Commons

Cubrynka jest położona pomiędzy Cubryńską Przełączką (ok. 2290 m), która oddziela ją od Cubryny (Čubrina), oraz Zadnią Piarżystą Przełęczą (ok. 2275 m), która oddziela ją od Piarżystych Czub. Do północno-zachodniej części Doliny Hińczowej opada z Cubrynki ściana o wysokości około 140 m. Jej prawą część skośnie przecina rampa z zacięciami, załupami i trawiastymi zachodami. Jej górny koniec rozdziela się na dwie odnogi kończące się na przełączkach w grani między Cubrynką a Cubryńską Przełączką. Do Doliny Piarżystej opada ściana o wysokości około 180 m, zlewająca się ze ścianą Zadniej Piarżystej Przełęczy. Ściana jest prawie pionowa i opada na piargi. Z powodu długich podejść, prawie pionowych ścian i skomplikowanych zejść ściana ta przez długi czas była niezdobyta[3].

Nazwa szczytu pochodzi od sąsiedniej Cubryny, występuje czasami też w formie Czubrynka[2].

TaternictwoEdytuj

Szczyt wyłącznie dla taterników. Jego graniąpierwsi taternicy przeszli w 1902 roku, ale ścianą dopiero 50 lat później. W latach 60, i 70. XX wieku jego ściany pokryto siatką dróg wspinaczkowych, potem wspinają się tutaj już bardzo rzadko. Władysław Cywiński pisał: Zrobiono co trzeba: lato, zima, i znów cisza, zarastanie pajęczyną.....Prawie wszyscy wielcy zostawili tu swe ślady - i znów spokój[3].

Pierwsze odnotowane wejście
Teodor Eichenwald, Ferdynand Rabowski, Jan Bachleda Tajber, Wojciech Tylka Suleja, 6 sierpnia 1902 r.[2]
Drogi wspinaczkowe
  1. Z Cubryńskiej Przełączki, północno-wschodnią granią; IV w skali tatrzańskiej, czas przejścia 20 min[3]
DOLINA HIŃCZOWA
  1. Prawą częścią ściany; IV, 1 godz. 15 min
  2. Środkiem południowo-wschodniej ściany wprost na wierzchołek; V+, 3 godz. 30 min
  3. Ukosem przez południowo-wschodnią ścianę na północno-wschodnią grań; III, 45 min
  4. Lewą częścią południowo-wschodniej ściany; do grani I, na grani miejsce II
  5. Z Zadniej Piarżystej Przełęczy, południowo-zachodnią granią; II, 30 min[3]
DOLINA PIARŻYSTA
  1. Prawym filarem zachodniej ściany: VI, 3 godz., miejscami kruszyzna, duża ekspozycja
  2. Depresją zachodniej ściany: VI, 3 godz., miejscami kruszyzna
  3. Prawą częścią zachodniej ściany; V+, 2 godz.
  4. Środkiem zachodniej ściany; VI, A0, 4 godz.
  5. Zachodnią ścianą, droga Kurczaba; VI, A0, 6 godz.
  6. Direttissima; VI, 4 m A0, 6 godz.
  7. Północno-zachodnią ścianą; VI, 4 m AI, 4 godz.
  8. Lewym skrajem północno-zachodniej ściany; V+, A1, 6 godz.[3]

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [dostęp 2020-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
  2. ↑ a b c Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część V. Cubrynka – Skrajna Baszta, Warszawa, Sport i Turystyka, 1954
  3. ↑ a b c d e Władysław Cywiński. Grań Baszt. Przewodnik szczegółowy, tom 15. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2009, ISBN 978-83-7104-041-2.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Cubrynka&oldid=69810373”