Wikipedia

Cut Copy

Cut Copy – australijski zespół muzyczny, założony w 2001 roku w Melbourne. Grupa łączy ze sobą style elektroniczne oraz rockowe, takie jak: synth pop, dance-punk oraz indie rock. Zespół wydał pierwszy album w 2004 roku, choć dopiero płyta In Ghost Colours z 2008 roku okazała się dla muzyków przełomem. Pochodziły z niej dwa przeboje „Lights & Music” oraz „Hearts on Fire”. Inne popularne utwory Cut Copy to „Take Me Over” i „Going Nowhere”.

Cut Copy
Ilustracja
Cut Copy w 2008 roku
Rok założenia

2001

Pochodzenie

Melbourne

Gatunek

synth pop, dance-punk, alternative dance, electronica, ambient

Wydawnictwo

Modular Recordings, Cutters Records

Skład
Dan Whitford
Tim Hoey
Ben Browning
Mitchell Scott
Byli członkowie
Bennett Foddy
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Historia edytuj

Zespół był początkowo solowym projektem DJa Dana Whitforda, który w 2001 roku wydał singel „1981”. Po nawiązaniu współpracy z Bennettem Foddym, zespół wydał EP I Thought of Numbers. Później do składu dołączyli Mitchell Scott oraz Tim Hoey i już jako kwartet Cut Copy nagrali swój debiutancki LP, Bright Like Neon Love, wydany w kwietniu 2004. Choć album nie wszedł na listy sprzedaży, to zdobył bardzo pozytywne recenzje[1] i wylansował popularne single „Future” i „Going Nowhere”. Foddy wkrótce opuścił grupę by rozpocząć studia[2].

Grupa pracowała nad nowym materiałem przez większość 2006 roku, w międzyczasie wydając mix DJ-ski FabricLive.29. Rok później ukazał się singel „Hearts on Fire”, który spotkał się zarówno z sukcesem komercyjnym jak i uznaniem krytyki. Choć następny krążek był już wówczas ukończony, ujrzał on światło dzienne dopiero w marcu 2008 roku. Płyta In Ghost Colours uzyskała bardzo przychylne recenzje[3] i znalazła się w kilku podsumowaniach obejmujących 2008 rok[4][5]. W Australii dotarła do 1. miejsca na liście sprzedaży[6], uzyskując tam status złotej[7]. Singel „Lights & Music” pochodzący z tego albumu został użyty w grze FIFA 09[8] i stał się największym przebojem zespołu.

W lutym 2011 roku, Cut Copy (już z Benem Browningiem w składzie) wydali album Zonoscope, poprzedzony singlami „Where I'm Going” i „Take Me Over”. Krążek także spotkał się z sukcesem, docierając do miejsca 3. w Australii[6]. Płyta otrzymała także pozytywne recenzje[9] i zdobyła nagrodę Australijskiego Stowarzyszenia Przemysłu Muzycznego dla najlepszego albumu dance oraz albumu z najlepszą szatą graficzną[10]. W listopadzie 2013 odbyła się premiera czwartego albumu, zatytułowanego Free Your Mind. Krążek poprzedzony został singlami „Let Me Show You Love” oraz nagraniem tytułowym, w którego teledysku wystąpił aktor Alexander Skarsgård. Choć album nie dorównał popularnością dwóm poprzednim płytom, to wciąż cieszył się dobrymi recenzjami[11]. Zespół koncertował w Ameryce Północnej i Południowej oraz Europie, a następnie wydał dwie kolejne kompilacje DJ-skie.

Jesienią 2016 kwartet wydał minialbum January Tape, zawierający instrumentalny materiał w stylu ambientowym. Ich piąta płyta studyjna, Haiku from Zero, ukazała się we wrześniu 2017, promowana singlami „Airborne” i „Standing in the Middle of the Field”. Choć uzyskała względnie dobre recenzje[12], to nie była sukcesem pod względem komercyjnym. Zespół wyruszył w trasę koncertową po obu Amerykach, Australii i Japonii, a w 2019 roku dał serię koncertów w Europie. Kolejna płyta, Freeze, Melt, ukazała się w sierpniu 2020 i prezentowała bardziej stonowane, ambientowe brzmienie. Wydawnictwo spotkało się w większości z pozytywnymi recenzjami[13], jednak nie było dużym sukcesem na listach sprzedaży.

Członkowie zespołu edytuj

Aktualni członkowie
  • Dan Whitford – wokal, keyboard, gitara (od 2001)
  • Tim Hoey – gitara, sampler (od 2003)
  • Mitchell Scott – perkusja (od 2003)
  • Ben Browning – gitara basowa (od 2010)
Byli członkowie
  • Bennett Foddy – gitara basowa, syntezator (2001–2004)

Dyskografia edytuj

Źródła:[14][15]

Single edytuj

  • „1981” (2001)
  • „Drop the Bomb” (2001)
  • „Glittering Clouds” (2001)
  • „Rendezvous” (2001)
  • „Future” (2003)
  • „Saturdays” (2004)
  • „Going Nowhere” (2005)
  • „Hearts on Fire” (2007)
  • „So Haunted” (2007)
  • „Lights & Music” (2008)
  • „Far Away” (2008)
  • „Where I'm Going” (2010)
  • „Take Me Over” (2010)
  • „Need You Now” (2011)
  • „Blink and You'll Miss a Revolution” (2011)
  • „Sun God” (2012)
  • „Let Me Show You Love” (2013)
  • „Free Your Mind” (2013)
  • „We Are Explorers” (2013)
  • „In These Arms of Love” (2014)
  • „Meet Me in a House of Love” (2014)
  • „Airborne” (2017)
  • „Standing in the Middle of the Field” (2017)
  • „Black Rainbows” (2017)
  • „Ocean Blue” (2018)
  • „Love Is All We Share” (2020)
  • „Cold Water” (2020)
  • „Like Breaking Glass” (2020)

Przypisy edytuj

  1. ↑ Bright Like Neon Love by Cut Copy Reviews and Tracks. Metacritic. [dostęp 2020-05-04]. (ang.).
  2. ↑ Jonathan Beilin: Profile: Bennett Foddy. killscreendaily.com. [dostęp 2014-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-21)]. (ang.).
  3. ↑ In Ghost Colours by Cut Copy Reviews and Tracks. Metacritic. [dostęp 2020-05-04]. (ang.).
  4. ↑ Scott Plagenhoef: The 50 Best Albums of 2008. Pitchfork, 2008-12-19. [dostęp 2020-05-04]. (ang.).
  5. ↑ Sean Adams: Drowned in Sound's 50 albums of 2008 / In Depth // Drowned In Sound. drownedinsound.com, 2008-12-11. [dostęp 2020-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-24)]. (ang.).
  6. ↑ a b Discography Cut Copy. australian-charts.com. [dostęp 2014-12-11]. (ang.).
  7. ↑ ARIA Charts - Accreditations - 2009 Albums. www.aria.com.au. [dostęp 2014-12-11]. (ang.).
  8. ↑ Steve Noah: EA Sports FIFA 09 Soundtrack Score on International Music Goals. operationsports.com, 2008-08-14. [dostęp 2020-05-04]. (ang.).
  9. ↑ Zonoscope by Cut Copy Reviews and Tracks. Metacritic. [dostęp 2020-05-04]. (ang.).
  10. ↑ ARIA Awards. www.ariaawards.com.au. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  11. ↑ Free Your Mind by Cut Copy Reviews and Tracks. Metacritic. [dostęp 2020-05-04]. (ang.).
  12. ↑ Haiku from Zero by Cut Copy Reviews and Tracks. Metacritic. [dostęp 2020-05-04]. (ang.).
  13. ↑ Freeze, Melt by Cut Copy Reviews and Tracks. Metacritic. [dostęp 2020-09-04]. (ang.).
  14. ↑ Cut Copy Discography at Discogs. Discogs. [dostęp 2014-12-11]. (ang.).
  15. ↑ Cut Copy | Album Discography. AllMusic. [dostęp 2020-05-04]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Cut_Copy&oldid=70569657”