Czernięcin (gmina)

Czernięcin (inaczej Turobin) – dawna gmina wiejska istniejąca przejściowo w XIX wieku na Lubelszczyźnie. Siedzibą władz gminy był Czernięcin, a następnie Turobin.

Czernięcin
gmina wiejska
18??-?
Państwo

 Królestwo Polskie

Gubernia

gubernia lubelska

Powiat

krasnostawski

Siedziba

Czernięcin
Turobin

brak współrzędnych

Gmina Czernięcin powstała pod koniec XIX wieku w Królestwie Polskim, w powiecie krasnostawskim w guberni lubelskiej z obszaru dotychczasowej gminy Turobin[1][2][3] (w 1877 roku jednostka funkcjonuje jeszcze pod nazwą gmina Turobin[4], jak również we wzmiance z 1880[5]).

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego z 1883 podaje już nazwę gmina Czernięcin jako jedną z 14 (12) gmin wiejskich[6] powiatu krasnostawskiego guberni lubelskiej[3], natomiast wykaz gmin z 1911 podaje ponownie nazwę gmina Turobin[7]. Tak więc jednostka musiała zostać utworzona pomiędzy 1877 a 1883, a zlikwidowana pomiędzy 1883 a 1911.

Przypisy edytuj

  1. Postanowienie z 17 (29) września 1866, ogłoszone 5 (17) stycznia 1867 (Dziennik Praw, rok 1866, tom 66, nr 219, str. 279)
  2. Postanowienie z 29 grudnia 1867 (10 stycznia 1868), ogłoszone 8 (20) lutego 1868 (Dziennik Praw, rok 1868, tom 67, nr 228, str. 359)
  3. a b Powiat krasnostawski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 644.
  4. Skorowidz Królestwa Polskiego czyli Spis alfabetyczny miast, wsi, folwarków, kolonii i wszystkich nomenklatur w guberniach Królestwa Polskiego, z wykazaniem: gubernii, powiatu, gminy, parafii, sądu pokoju lub gminnego, oraz najbliższej stacyi pocztowej, wraz z oddzielnym spisem gmin podług najświeższej ich liczby i nazwy ułożony, wykazujący: odległość każdej danej gminy od miasta powiatowego i sądu swojego gminnego; czy i jakie znajdują się w gminie zakłady fabryczne lub przemysłowe, szkoły itp. oraz ludność każdej gminy, obejmujący także podział sądownictwa krajowego świeżo urządzonego. T. 2
  5. Czernięcin, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 826.
  6. publikacja podaje liczbę 14 a wylicza 12
  7. Rocznik Statystyki Rzeczypospolitej Polskiej, R. 1, cz. 2 (1920/1921)