Czerniawa Sucha
Czerniawa Sucha (także Suchy Groń albo Sucha Góra) – szczyt o wysokości 1062 m n.p.m.[1] położony w Paśmie Jałowieckim[2], które według regionalizacji Polski opracowanej przez Jerzego Kondrackiego znajduje się w Paśmie Przedbabiogórskim należącym do Beskidu Makowskiego[3]. Na mapach i w przewodnikach turystycznych Pasmo Jałowieckie zaliczane jest zazwyczaj do Beskidu Żywieckiego[2][4].
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
1062[1] m n.p.m. |
| Wybitność |
80 m |
Położenie na mapie Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°38′38,9″N 19°28′08,0″E/49,644139 19,468889
| |
Czerniawa Sucha znajduje się w głównym grzbiecie Pasma Jałowieckiego, pomiędzy Kolistym Groniem (1114 m n.p.m.), od którego oddzielona jest przełęczą Klekociny (894 m n.p.m.), a Jałowcem, oddzielona od niego Suchą Przełęczą (982 m n.p.m.). Jest zwornikiem; w zachodnim kierunku odchodzi od niej grzbiet Lachowego Gronia[4]. Czerniawa Sucha ma dość długi grzbiet, w którym wyróżnia się 3 wierzchołki: zachodni (1051 m n.p.m.), środkowy, najwyższy (1062 m n.p.m.) i wschodni zwany Beskidkiem, najmniejszy (1045 m n.p.m.[5]). Przebiegają przez nią dwa szlaki turystyczne, krzyżujące się nieco po zachodniej stronie wierzchołka[2].
Czerniawa Sucha jest w większości zalesiona, ale od południowej strony wysoko, niemal pod wierzchołek Beskidka na jej stokach wspinają się pola i zabudowania należącego do Koszarawy przysiółka Bystra. Z górnej części tych pól (pod lasem) szeroka panorama widokowa obejmująca Pasmo Policy, Babią Górę i Małą Babią Górę, Kolisty Groń z Halą Kamińskiego, Pilsko i Romankę[2].
Szlaki turystyczne edytuj
odcinek: Koszarawa Cicha – Czerniawa Sucha – przełęcz Klekociny – Kolisty Groń – Mędralowa – Przełęcz Jałowiecka – Mała Babia Góra – Babia Góra (Ścieżka Żywczaków)
Koszarawa – Lachów Groń – Czerniawa Sucha – przełęcz Sucha – Jałowiec
Przypisy edytuj
- ↑ a b Geoportal - Czerniawa Sucha [online], mapy.geoportal.gov.pl [dostęp 2021-02-28].
- ↑ a b c d Stanisław Figiel, Piotr Krzywda: Beskid Żywiecki. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006. ISBN 83-89188-59-7.
- ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ a b Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000. Kraków: Wyd. „Compass”, 2011. ISBN 978-83-7605-084-3.
- ↑ Geoportal2 | iMap [online], mapy.geoportal.gov.pl [dostęp 2019-01-27].
