Czesław Kiełbiński

Czesław Kiełbiński (ur. 1908 w Majdanie k. Zamościa, zm. 1992 w Krakowie) – polski artysta malarz, rzeźbiarz, rzeczoznawca dzieł sztuki. Tworzył w nurcie słowianofilskim.

Czesław Kiełbiński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1908
Majdan

Data i miejsce śmierci

1992
Kraków

Narodowość

polska

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie

Dziedzina sztuki

malarstwo
rzeźbiarstwo

Czesław Kiełbiński

Życiorys edytuj

W latach 30 XX w. studiował malarstwo w krakowskiej ASP. Współpracował ze Stanisławem Szukalskim i ze Szczepem Rogate Serce przyjmując pseudonim Cieszek z Zamościa Kiełbiński[1]. Dyplom uzyskał po Odwilży 1956 roku.

Uprawiał twórczość w dziedzinie malarstwa sztalugowego, ściennego, polichromię, rzeźbiarstwo. Malował głównie martwe natury, portrety oraz pejzaże, w których dostrzegalny jest wpływ francuskich fowistów i niemieckich ekspresjonistówEmila Nolde i Maxa Beckmanna[2]. Z pierwszą swoją ekspozycją wystąpił w 1932 r. w Wilnie w „Grupie niezależnych”. W 1945 r. brał udział w wielkiej wystawie ogólnopolskiej „Polonia” w Pałacu Sztuki w Krakowie, gdzie pokazał m.in. rysunki z czasów okupacji upamiętniające wysiedlenie chłopów z Zamojszczyzny. Zorganizował kilka pokazów indywidualnych swojego malarstwa: w latach 1955 – TPSP Kraków[3], 1962 – ZPAP Kraków, 1972 – wystawa retrospektywna TPSP Kraków[4], w 1982 r. – Galeria Sztuki Współczesnej Zamość. Brał udział w pierwszym i trzecim Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie (w latach 1962 i 1966) oraz w wystawie nowoczesnych malarzy krakowskich w Bratysławie w r. 1964[2]. Jego autorstwa są polichromie w kościołach w Komarowie, Goraju, Krzeszowie, Księżpolu (1938–1939)[5].

Myśli edytuj

  • O potrzebie kontaktu z naturą. Natura, krajobraz, rzeczy - dają mi pasję twórczą. Inspiruje mnie skonstatowana w przedmiotach treść malarska. Myśląc niejako kolorem, tworzę formę malarską. Zwracam uwagę na kolory, które tworzą nastrój. Chwytam błyski kolorów, które ten nastrój mogą odtworzyć. Wszystko jest u mnie realną rzeczywistością, najdrobniejszy odruch koloru na jakimś prostym przedmiocie, jakaś poza najnaturalniejsza modelu. To przecież stanowi zarazem kawałek życia[6].
  • O orientacji artystycznej. Nie jest to jakiś neonaturalizm, ani realizm. Upraszczam formy, chodzi mi o poezję, o to, co tworzy nastrojową niepowtarzalność chwili. Urabiam własną rzeczywistość, która chyba wyolbrzymia realną rzeczywistość z życia. Czy ja wiem, co to jest? Może to ekspresja - kolory sprzętów są przeze mnie traktowane przecież z reguły z przesadą. Takie jest - jeśli można tak rzec widzenie impresjonistyczno - ekspresjonistyczne. Maluję, bo to leży w moich najmocniejszych potrzebach wewnętrznych. Sam wybieram temat[6].

Obrazy edytuj

Przypisy edytuj

  1. Neopogaństwo w Polsce
  2. a b J.B.Ożóg, Jak maluje Kiełbiński, „Dziennik Polski”, 14 kwietnia 1970.
  3. Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, Kalendarium 1955-6.
  4. Biblioteka Narodowa: Przewodnik Bibliograficzny.
  5. Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Księżpolu
  6. a b J. B. Ożóg, Jak maluje Kiełbiński, "Dziennik Polski", 14 kwietnia 1970.

Bibliografia edytuj

  • J.B.Ożóg, Jak maluje Kiełbiński, "Dziennik Polski", 14 kwietnia 1970.
  • Biuletyn informacyjny Czesław Kiełbiński - Malarstwo,Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, Kraków XII-I 1982.
  • Biuletyn informacyjny Czesław Kiełbiński - wystawa malarstwa, Zarząd Koła Amatorów Plastyków i Miłośników Sztuk W BSiPH - Biprostal- w Krakowie/Biuro Wystaw Artystycznych, Kraków VII 1972.
  • Biuletyn informacyjny Czesław Kiełbiński - Retrospektywna wystawa malarstwa 1930-1972, Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, Kraków II-III 1972r.
  • Biuletyn informacyjny Czesław Kiełbiński", Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych, Kraków III 1970.
  • Biuletyn informacyjny Wystawa zbiorowa Cz.Kiełbińskiego, J.Muszkietowej, K.Muszkieta i J.Stańdy, Centralne Biuro Wystaw Artystycznych/Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych, Kraków XI 1952.