Czesław Strumiłło
Czesław Strumiłło (ur. 17 lutego 1930 w Wilnie, zm. 30 września 2018) – polski specjalista w dziedzinie inżynierii chemicznej, profesor nauk chemicznych, twórca szkoły naukowej w dziedzinie suszarnictwa, były rektor Politechniki Łódzkiej.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
17 lutego 1930 |
| Data śmierci |
30 września 2018 |
| Profesor nauk chemicznych | |
| Specjalność: procesy cieplne i dyfuzyjne | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1961 – nauki techniczne |
| Habilitacja |
1966 |
| Profesura |
1981 |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status |
członek rzeczywisty |
| Doktor honoris causa Strathclyde University – 1989 Politechnika Łódzka – 2000 West Hungarian University – 2001 | |
| Dziekan | |
| Wydział | |
| Okres spraw. |
1993–1999 |
| Rektor | |
| Uczelnia | |
| Okres spraw. |
1987–1990 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujW 1952 ukończył studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Łódzkiej. W 1960 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych, w 1966 stopień doktora habilitowanego, w 1974 roku tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1981 profesora zwyczajnego.
Jest doktorem honoris causa Uniwersytetu w Strathclyde w Wielkiej Brytanii, Politechniki Łódzkiej[1] oraz West Hungarian University na Węgrzech. Jest członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk[2]. Był dwukrotnie wybierany do Komitetu Badań Naukowych, w latach 1993–1996 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego KBN oraz przewodniczył Komisji Badań Stosowanych. Jest wiceprezesem Łódzkiego Oddziału PAN, wiceprzewodniczącym Komitetu Inżynierii Chemicznej i Procesowej PAN, delegatem Polski do Drying Working Party oraz do Science Advisory Committee European Federation of Chemical Engineering. W roku 1995 otrzymał tytuł Profesora Honorowego Uniwersytetu Tianjin w Chinach.
W latach 1984–1987 pełnił funkcję prorektora, a w latach 1987–1990 rektora Politechniki Łódzkiej. W latach 1993–1999 był dziekanem Wydziału Inżynierii Procesowej i Ochrony Środowiska PŁ.
Jego działalność naukowa związana była z transportem ciepła i masy w procesach destylacji, odparowania, suszarnictwa i fluidyzacji. Jest autorem pierwszej polskiej monografii z dziedziny suszenia „Podstawy Teorii i Techniki Suszenia”. Dorobek naukowy obejmuje 250 oryginalnych publikacji, 7 podręczników i monografii związanych z inżynierią chemiczną i procesową. Wypromował 15 doktorów.
Za osiągnięcia w pracy naukowej, edytorskiej, dydaktycznej i organizatorskiej otrzymał 12 nagród Ministra Edukacji Narodowej, Nagrodę Naukową miasta Łodzi, międzynarodową nagrodę Award for Exellence in Drying Research (1994) oraz Lifetime Achievement Award (2008). Posiadał wiele odznaczeń państwowych i honorowych[3].
Pochowany na cmentarzu na Mani w Łodzi[4].
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Medal Komisji Edukacji Narodowej
- Medal 30-lecia (Kuba)
Przypisy
edytuj- ↑ Doktoraty honoris causa w PŁ. p.lodz.pl. [dostęp 2014-09-01].
- ↑ Członkowie rzeczywiści PAN – Wydział IV. pan.pl. [dostęp 2014-09-01].
- ↑ Urszula Cywińska. Jubileusz 85-lecia prof. Czesława Strumiłło. „Życie uczelni: biuletyn informacyjny Politechniki Łódzkiej”. 132, s. 22-24, czerwiec 2015. Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej. ISSN 1425-4344.
- ↑ nekrolog, Politechnika Łódzka 1 października 2018
Bibliografia
edytuj- Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 1263-1264
- Ewa Chojnacka, Zbigniew Piotrowski, Ryszard Przybylski (red.): Profesorowie Politechniki Łódzkiej 1945–2005. Łódź: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2006, s. 242-243.
- Jubileusz prof. Czesława Strumiłło. 2010-02-17. [dostęp 2014-09-01].
Linki zewnętrzne
edytuj- Prof. zw. dr hab. in Czesław Strumiłło, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2014-09-01].