Cztery pory roku (Vivaldi)
Cztery pory roku (Le quattro stagioni) – cykl 4 koncertów skrzypcowych umieszczony w wydanym w 1725 roku zbiorze 12 koncertów Op. 8 Il cimento dell'armonia e dell'inventione (pol. Spór między harmonią a wyobraźnią). Skomponował je Antonio Vivaldi (1678–1741) około roku 1720 w Mantui i wydał w Amsterdamie w 1725 roku z dedykacją czeskiemu hrabiemu Wenzelowi von Morzin, który był mecenasem Vivaldiego. Są to koncerty solowe będące doskonałym przykładem muzyki ilustracyjnej. Powstały na podstawie anonimowych sonetów (możliwe, że autorem był sam Vivaldi). W partyturze zaznaczono, które fragmenty sonetów odnoszą się do której części muzyki.
Koncerty
edytuj- Koncert nr 1 E-dur „Wiosna” („La Primavera”), RV 269
- Allegro
- Largo
- Allegro.
- Koncert nr 2 g-moll „Lato” („LʼEstate”), RV 315
- Allegro non molto
- Adagio e piano – Presto e forte
- Presto.
- Koncert nr 3 F-dur „Jesień” („LʼAutunno”), RV 293
- Allegro
- Adagio molto
- Allegro
- Koncert nr 4 f-moll „Zima” („LʼInverno”), RV 297
- Allegro non molto
- Largo
- Allegro.
Jak pisze D. Gwizdalanka: „Nawet na tle popularnego wówczas repertuaru programowo-ilustracyjnego Cztery pory roku wyróżniały się wielką ilością efektów onomatopeicznych i pomysłowym malarstwem dźwiękowym (...). Każdy koncert poprzedzał sonet objaśniający, a odniesienia ilustracyjne kompozytor wielokrotnie zaznaczał w nutach (...). Orkiestrowe ritornele stwarzają nastrój, epizody solowe malują konkretne wydarzenia”[1].
Pliki dźwiękowe
edytuj
|
Przypisy
edytuj- ↑ D. Gwizdalanka, Historia muzyki 2, Kraków 2006, s. 55.