Cztery skarby gabinetu
Cztery skarby gabinetu – przedmioty niezbędne do kreślenia znaków pisma chińskiego. W przeszłości były podstawowym wyposażeniem każdego chińskiego uczonego, urzędnika, artysty albo literata[1]. Termin wszedł do obiegu między IV i V wiekiem, kiedy technika kreślenia znaków pędzelkiem na papierze stała się podstawowym sposobem pisania w Chinach. Dziś nie sposób wyobrazić sobie bez nich chińskiej kaligrafii.
| |||||||||
| Nazwa chińska | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Do czterech skarbów zaliczają się[2]:
- papier (紙, zhǐ) – wynaleziony w Chinach najpóźniej na początku II wieku i tam po raz pierwszy użyty do pisania
- pędzel pisarski (筆, bǐ) – wykonany z włosia i bambusowego patyczka; został wynaleziony najpóźniej w III w. p.n.e. Nim zaczęto wytwarzać papier, pisano nim m.in. na jedwabiu i bambusowych deszczułkach
- kamień pisarski (硯, yàn) – płaski kamień z wgłębieniem do rozrabiania tuszu z wodą, odpowiednik kałamarza
- tusz (墨, mò) – przechowywany w małych sztabkach
Przypisy edytuj
- ↑ Edward Kajdański: Chiny. Leksykon. Warszawa: Książka i Wiedza, 2005, s. 242-243. ISBN 83-05-13407-5.
- ↑ Wolfram Eberhard: Symbole chińskie. Słownik. Kraków: Wydawnictwo Universitas, 2007, s. 50-51. ISBN 978-83-242-0766-4.