Dźiwa – w hinduizmie, dżinizmie i filozofii indyjskiej dusza indywidualna.

Nie należy jej mylić z atmanem (tu chodzi o doktryny hinduizmu), który tłumaczy się jako jaźń (natomiast dźiwa jako dusza), mimo iż są to terminy podobne, jednak nie identyczne i rozumiane inaczej przez rozmaite szkoły filozoficzne. Nie ma żadnego określonego momentu narodzin dźiwy. Nikt też nie może prześledzić historii manifestacji dźiwatmy z Boga. Nie posiada ona początku[1][2].

W systemach dualistycznych hinduizmu takich jak śiwaizm tamilski, a także we względnie monistycznym systemie Ramanudźy dźiwy stanowią jedną z trzech głównych realnych kategorii – obok Brahmana i materii (mai).

Dźiwa rezyduje w ćitcie w sercu człowieka. W stanie wyzwolenia, nie posiadając subtelnych ciał, łączy się lub rezyduje w satćitananda[3].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Katha-upanishad 1.2.18. Wikisource. (ang.).
  2. Bhagavad-gita Taka Jaką Jest 2.20. biblioteka.nama-hatta.pl. [dostęp 2015-01-17].
  3. Shri Yogeshwaranand Paramahans: Science of Divinity. Dr.M.K.Sharma (tłum.), O.P. Raheja (przedm.). New Delhi: Yoga Niketan Trust, s. 185, 352, 187.