Dżafar Chan
Dżafar Chan Zand (pers. جعفر خان زند; zm. 23 stycznia 1789 roku w Szirazie) – szach Persji od 17 lutego 1785 roku aż do swojej śmierci[1], siódmy i trzeci od końca władca z dynastii Zandów. Przyrodnim bratem jego ojca był Karim Chan, pierwszy i najsilniejszy władca z dynastii. Jego ojciec, Sadegh Chan - nieślubny syn Inagh Chan Zanda - sprawował władzę w latach 1779-1781. Synem Dżafara był z kolei Lotf Ali Chan, panujący w latach 1789-1794.
| |
| Okres |
od 18 lutego 1785 |
|---|---|
| Poprzednik |
Ali Morad Chan / Bagher Chan Chorasachani (11-18 lutego)[1] |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia |
przed 1766 (narodziny syna) |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
Po śmierci ojca, zamordowanego na polecenie następcy Alego Morada Chana, poprzysiągł zabić Alego, czego dokonał po czterech latach i sam przejął władzę. Był zdolnym dowódcą wojskowym i kilkukrotnie pokonał Agha Mohammada Chana Kadżara, stale wszczynającego rebelie wobec zmieszania w dynastii Zandów. Zginął otruty przez niewolnicę (potem dobity mieczem), przekupioną przez innego członka klanu Zandów, Sejd Morada Chana Zanda. Dowodził on spiskowi i na kilka miesięcy został kolejnym szachem.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Rulers.org > Iran. [dostęp 2014-10-31]. (ang.).