Dai Zhen
Dai Zhen (ur. 1724, zm. 1777[1]) – uczony z czasów dynastii Qing. Uznawany jest za jednego z najwybitniejszych konfucjanistów tego okresu[2].
| |||||||||
| Nazwisko chińskie | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Pochodził z prowincji Anhui. Nie zdał egzaminów urzędniczych, co uniemożliwiło mu karierę w aparacie administracyjnym. Tytuł urzędnika - literata otrzymał dopiero w wyniku osobistej interwencji cesarza Qianlonga w 1775[3].
Twierdził, że konfucjanizm został zniekształcony już za panowania dynastii Qin oraz dynastii Han, w związku z tym jego późniejsze nauki stały się błędnym konfucjanizmem (wei ru)[4]. Uznając ogromne znaczenie filologicznych badań nad tekstami klasycznymi zajmował się ich analizą krytyczną[5]. Był jednym ze współtwórców kompilacji Wszelkie księgi z czterech rozdziałów[6].
Przypisy edytuj
- ↑ Historia nowożytna Chin. Warszawa: Wyd. "Książka i Wiedza", 1979, s. 674.
- ↑ Encyklopedia historyczna świata. T. III. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 2000, s. 270. ISBN 83-85909-61-3.
- ↑ Federico Avanzini: Religie Chin. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2004, s. 116. ISBN 83-7318-324-8.
- ↑ Xinzhong Yao: Konfucjanizm. Wprowadzenie. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009, s. 247. ISBN 978-83-233-2602-1.
- ↑ Xinzhong Yao: Konfucjanizm. Wprowadzenie. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009, s. 248. ISBN 978-83-233-2602-1.
- ↑ Mieczysław Jerzy Künstler: Sprawa Konfucjusza. Warszawa: Iskry, 1983, s. 276. ISBN 83-207-0515-0.
- ISNI: 0000000083728822
- VIAF: 36996649
- LCCN: n80051708
- GND: 11905258X
- NDL: 00315488
- LIBRIS: pm1359c74flctth
- BnF: 123701580
- SUDOC: 032726902
- NLA: 36600255
- NKC: jx20100527001
- NTA: 140698531
- BIBSYS: 90554086
- CiNii: DA06445054
- Open Library: OL886065A, OL5496903A
- NUKAT: n2012254861
- J9U: 987007272328505171
- KRNLK: KAC2018N9657
- WorldCat: lccn-n80051708