Dalijat ar-Rauha
Dalijat ar-Rauha (arab. دالية الروحاء) – nieistniejąca już arabska wieś, która była położona w Dystrykcie Hajfy w Mandacie Palestyny. Wieś została wyludniona i zniszczona podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny, po ataku sił żydowskiej Hagany w dniu 14 kwietnia 1948 roku.
| Państwo | |
|---|---|
| Dystrykt |
Dystrykt Hajfy |
| Wysokość |
200 m n.p.m. |
| Populacja (1945) • liczba ludności |
|
| Data zniszczenia | |
| Powód zniszczenia |
atak Hagany |
| Obecnie | |
Położenie na mapie Mandatu Palestyny  | |
 32°35′28,15″N 35°04′41,00″E/32,591153 35,078056
| |
| Strona internetowa | |
Położenie edytuj
Dalijat ar-Rauha leżała w środkowej części płaskowyżu Manassesa. Wieś była położona na wysokości 200 metrów n.p.m., w odległości 25 kilometrów na południowy wschód od miasta Hajfa. Według danych z 1945 roku do wsi należały ziemie o powierzchni 1000,8 ha. We wsi mieszkało wówczas 600 osób, w tym 320 Żydów[1].
| własność gruntów | powierzchnia gruntów (hektary) |
|---|---|
| Arabowie | 17,8 |
| Żydzi | 961,4 |
| publiczne | 21,6 |
| Razem | 1000,8 |
| Rodzaj użytkowanych gruntów | Arabowie (hektary) | Żydzi (hektary) |
|---|---|---|
| uprawy nawadniane | 9,8 | - |
| uprawy zbóż | 5,6 | 959,5 |
| zabudowane | 2,4 | 1,9 |
| nieużytki | 21,6 | - |
Historia edytuj
Brak informacji o dacie założenia wioski Dalijat ar-Rauha. Wiadomo, że w 1281 roku sułtan Kalawun stoczył w jej pobliżu bitwę z wojskami krzyżowców. Według egipskiego historyka al-Maqrizi, obie strony podpisały we wsi traktat o tymczasowym pokoju (hudna)[2]. W wyniku I wojny światowej, w 1918 roku cała Palestyna przeszła pod panowanie Brytyjczyków, którzy utworzyli Mandat Palestyny. W okresie panowania Brytyjczyków Dalijat ar-Rauha była dużą wsią, której mieszkańcy utrzymywali się z upraw zbóż[1]. W latach 30. XX wieku okoliczne ziemie wykupiły od Arabów żydowskie organizacje syjonistyczne. Dzięki temu w dniu 1 maja 1939 roku został założony kibuc Dalijja. Swoją nazwę zaczerpnął on od sąsiedniej wioski Dalijat ar-Rauha.
Przyjęta 29 listopada 1947 roku Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181 zakładała podział Palestyny na dwa państwa: żydowskie i arabskie. Plan podziału przyznawał obszar wioski Dalijat ar-Rauha państwu żydowskiemu[3]. Żydzi zaakceptowali plan podziału, jednak Arabowie doprowadzili dzień później do wybuchu wojny domowej w Mandacie Palestyny. Od samego początku wojny wieś była wykorzystywana przez arabskie milicje, które sparaliżowały żydowską komunikację w regionie. W styczniu 1948 roku syjonistyczny działacz Josef Weitz wezwał do usunięcia mieszkańców z arabskich wiosek Dalijat ar-Rauha i al-Butajmat. W dniu 1 marca 1948 roku wieś zajęły siły żydowskiej Hagany, jednak później ją opuściły. W dniu 4 kwietnia 1948 roku siły Arabskiej Armii Wyzwoleńczej zaatakowały pobliski kibuc Miszmar ha-Emek, rozpoczynając dziesięciodniową bitwę o Miszmar ha-Emek. Żydzi po odparciu napaści, zdołali przejść do kontrataku i 14 kwietnia zdobyli Dalijat ar-Rauha. Wysiedlono wówczas wszystkich jej mieszkańców, a następnie na początku czerwca wyburzono domy[4].
Miejsce obecnie edytuj
Teren wioski Dalijat ar-Rauha został zajęty przez strefę przemysłową sąsiedniego kibucu Dalijja. Palestyński historyk Walid Chalidi, tak opisał pozostałości wioski Dalijat ar-Rauha: „Widoczny jest gruz kamiennych domów, pokryty brudem, krzewami i cierniami ... Kilka kilometrów na północ widoczne są rozrzucone kamienie ... najprawdopodobniej są to pozostałości cmentarza wioski. W wadi, na południowym skraju osady są ściany domu z kamienną posadzkę”[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Welcome To Daliyat al-Rawha'. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2012-12-31]. (ang.).
- ↑ Khalidi 1992 ↓, s. 158.
- ↑ Oficjalna mapa podziału Palestyny opracowana przez UNSCOP. [w:] United Nations [on-line]. 1948. [dostęp 2014-10-21]. (ang.).
- ↑ Morris 2004 ↓, s. 350.
Bibliografia edytuj
- Walid Chalidi: All That Remains: The Palestinian Villages Occupied and Depopulated by Israel in 1948. Washington D.C.: Institute for Palestine Studies, 1992. ISBN 0-88728-224-5.
- Benny Morris: The Birth of the Palestinian Refugee Problem Revisited. Cambridge University Press, 2004. ISBN 0-521-00967-7.