Damianici
Damianici[1] (damianityzm[2]) – wspólnota chrześcijańska, uznana za heretycką przez Kościół katolicki, wskutek odrzucenia decyzji doktrynalnych soboru chalcedońskiego[1][2].
Powstała w wyniku rozłamu pośród ftartolarów, a jej członkowie uznawali przywództwo i nauki Damiana, monofizyckiego patriarchy Aleksandrii (578–605)[1], stąd wzięła się ich nazwa[3]. Według ich poglądów Trójca Święta składa się z trzech Osób, które jednak pojedynczo nie są Bogiem, lecz Jego „właściwościami”[1] lub częściami[3] (osobno mają pomniejszoną boskość[2]). Dopiero Trójca jako całość jest jedynym Bogiem[3].
Damianici zaliczali samych siebie do akefalian i odrzucali zwierzchnictwo soborów[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Masson 1993 ↓, s. 109 (hasło damianici).
- ↑ a b c Jankowska 2012 ↓, ¶ „poza doktryną...”.
- ↑ a b c Masson 1993 ↓, s. 283 (hasło tryteizm).
Bibliografia edytuj
- Małgorzata Jankowska. Narracje apokryficzne jako forma diagnozy religijności współczesnej. „Kultura i Historia”. 22, 2012. ISSN 1642-9826. [dostęp 2020-12-29].
- Hervé Masson: Słownik herezji w Kościele katolickim. przeł. Bożena Sęk. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 1993, seria: Słowniki encyklopedyczne „Książnicy”. ISBN 83-85348-22-0.