Daniel Ducarme
Daniel Ducarme (ur. 8 marca 1954 w Liège, zm. 28 sierpnia 2010 w Brukseli) – belgijski i waloński polityk, parlamentarzysta, były przewodniczący frankofońskich liberałów, w latach 2003–2004 minister-prezydent Regionu Stołecznego.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przewodniczący Ruchu Reformatorskiego | |
| Okres |
od 2002 |
| Przynależność polityczna | |
| Następca | |
| Minister-prezydent Regionu Stołecznego Brukseli | |
| Okres |
od 2003 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Życiorys
edytujPracował jako doradca polityczny. Od lat 80. obejmował stanowiska publiczne, w latach 1985–1987 był ministrem w rządzie Regionu Walońskiego. W latach 1981–1984 i 1985–1995 i od 2004 sprawuje mandat posła do Izby Reprezentantów. W okresie 1988–2000 był burmistrzem Thuin. Był także członkiem rady regionalnej Walonii i rady wspólnoty francuskiej (1995–1999), a także radnym Schaerbeek.
W latach 1984–1985 zasiadał w Parlamencie Europejskim. Ponownie był europosłem od 1999 do 2003, pełnił m.in. funkcję kwestora PE[1]. W 1999 został przewodniczącym Partii Reformatorsko-Liberalnej, a dwa lata później bloku PRL-FDF-MCC. W 2003 stanął na czele federacyjnego Ruchu Reformatorskiego.
W 2003 zastąpił François-Xaviera de Donnea na stanowisku ministra-prezydenta Regionu Stołecznego. Z urzędu tego, podobnie jak z funkcji partyjnych i samorządowych, zrezygnował w 2004 po tym, jak gazeta „Vers l’Avenir” opisała wątpliwości dotyczące jego spraw podatkowych. Daniel Ducarme objął wówczas mandat posła do Izby Reprezentantów, w 2007 uzyskał reelekcję w wyborach krajowych. Nie ubiegał się o reelekcję w przedterminowych wyborach z czerwca 2010. Zmarł w sierpniu tego samego roku[2].
Uhonorowany m.in. Krzyżem Komandorskim i Krzyżem Wielkiego Oficera Orderu Leopolda, a także tytułem ministra stanu.
Był ojcem Denisa Ducarme.
Przypisy
edytuj- ↑ Daniel Ducarme. europarl.europa.eu. [dostęp 2021-05-22].
- ↑ Le ministre d’Etat et ex-président du MR Daniel Ducarme est décédé. lalibre.be, 28 sierpnia 2010. [dostęp 2010-08-28]. (fr.).
Bibliografia
edytuj- Daniel Ducarme. lachambre.be. [dostęp 2021-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (fr.).