Wikipedia

Daniel Huber (skoczek narciarski)

austriacki skoczek narciarski

Daniel Christian Huber (ur. 2 stycznia 1993 w Salzburgu[2]) – austriacki skoczek narciarski, reprezentant klubu SC Seekirchen. Drużynowy złoty medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2022. Dwukrotny srebrny medalista drużynowy mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym z 2019 i 2021. Drużynowy brązowy medalista Zimowej Uniwersjady 2013. Medalista mistrzostw kraju.

Daniel Huber
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1993
Salzburg

Klub

SC Seekirchen

Debiut w PŚ indywidualnie

31 stycznia 2016 w Sapporo (35. miejsce)

Debiut w PŚ drużynowo

18 listopada 2017 w Wiśle (2. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

4 stycznia 2017 w Innsbrucku (30. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

15 grudnia 2018 w Engelbergu (3. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

6 stycznia 2022 w Bischofshofen

Rekord życiowy

237,0 m na Letalnicy w Planicy (28 marca 2021)[1]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
złoto Pekin 2022 duża druż.
Mistrzostwa świata
srebro Seefeld 2019 duża druż.
srebro Oberstdorf 2021 duża druż.
Uniwersjada
brąz Trydent 2013 normalna druż.
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Starszy brat Stefana Hubera, również skoczka narciarskiego[2].

Przebieg karieryEdytuj

W 2009 zadebiutował w zawodach FIS Cup. Pierwsze punkty zdobył w sierpniu w Predazzo, zajmując 20. miejsce. Kilkukrotnie był klasyfikowany w najlepszej dziesiątce, po raz pierwszy 5 lutego 2011 w Kranju, gdzie był piąty[3]. Po tych zawodach zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym, w którym pierwsze punkty zdobył również w Kranju, 19 lutego, zajmując 8. pozycję[4].

Wziął udział w zawodach skoków narciarskich na Zimowej Uniwersjadzie 2013. 18 grudnia 2013 zdobył, wraz z Davidem Unterbergerem i Clemensem Aignerem, brązowy medal w konkursie drużynowym[5]. W pozostałych konkursach zajmował miejsca w drugiej dziesiątce. 15 i 16 lutego 2014 dwukrotnie stanął na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego w Brotterode[6].

31 stycznia 2016 w Sapporo zadebiutował w konkursie Pucharu Świata, zajmując 35. miejsce. W sezonie 2015/2016 trzykrotnie stawał na podium zawodów FIS Cup i raz Pucharu Kontynentalnego[7]. Pierwszy punkt Pucharu Świata zdobył 4 stycznia 2017, zajmując 30. miejsce na skoczni w Innsbrucku. Sześciokrotnie stawał na podium konkursów Pucharu Kontynentalnego 2016/2017[8].

W Letnim Pucharze Kontynentalnym 2017 trzykrotnie zajmował miejsca na podium. W otwierającym Puchar Świata 2017/2018 konkursie w Wiśle zajął 6. miejsce. W trakcie sezonu regularnie zdobywał punkty cyklu, poza tym występem jeszcze raz (w lutym w Willingen) zajmując miejsce w pierwszej dziesiątce[9]. W klasyfikacji generalnej zakończył cykl na 28. pozycji ze 117 punktami[10]. Startował również w Pucharze Kontynentalnym 2017/2018, w konkursach w Sapporo trzy razy zajmując miejsce na podium[9].

Trzykrotnie stawał na podium w ramach Letniego Grand Prix 2018. W sierpniu zajął 2. miejsce w Courchevel i 3. w Hakubie, a we wrześniu zwyciężył w Hinzenbach[11]. W klasyfikacji generalnej cyklu zajął 5. miejsce[12]. 15 grudnia 2018 w Engelbergu zajął 3. pozycję w konkursie Pucharu Świata, po raz pierwszy w karierze stając na podium indywidualnych zawodów cyklu. Poza tym występem w sezonie 2018/2019 Pucharu Świata najwyżej klasyfikowany był na 6. miejscu, w styczniu 2019 w Zakopanem. W cyklu zajmował najczęściej miejsca w drugiej dziesiątce[11]. Sezon zakończył na 16. lokacie w klasyfikacji generalnej z 413 punktami[10]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Indywidualnie był 11. na skoczni dużej i 21. na normalnej, a w drużynie męskiej, wraz z Philippem Aschenwaldem, Michaelem Hayböckiem i Stefanem Kraftem, zdobył srebrny medal[11].

W sezonie 2019/2020 Pucharu Świata indywidualnie najwyżej klasyfikowany był na 5. miejscu, które zajął dwukrotnie: 30 listopada 2019 w Ruce i 22 grudnia w Engelbergu. Regularnie zdobywał punkty, zawody najczęściej kończył w drugiej dziesiątce[13]. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 18. pozycji z 417 punktami[10].

Sezon 2020/2021 Pucharu Świata rozpoczął od 3. miejsca w Wiśle. W następnym występie po raz kolejny stanął na podium, zajmując 2. pozycję w pierwszym konkursie w Niżnym Tagile[14]. Przed kolejnymi zawodami został wycofany ze startów ze względu na zakażenie SARS-CoV-2[15]. Z jego powodu nie wystąpił również na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020[16]. Po powrocie do Pucharu Świata zajmował miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce, nie stanął już jednak na podium indywidualnie. Najwyżej sklasyfikowany był na 4. pozycji, w styczniu 2021 w Zakopanem. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie zajął 19. miejsce na skoczni normalnej i 8. na dużej, zaś w drużynie męskiej, wraz z Philippem Aschenwaldem, Janem Hörlem i Stefanem Kraftem, zdobył srebrny medal[14]. Sezon Pucharu Świata ukończył na 12. lokacie z 561 punktami[10].

W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata najczęściej zajmował miejsca w drugiej dziesiątce. Raz stanął na podium zawodów indywidualnych – 6 stycznia 2022 w konkursie w Bischofshofen rozgrywanym w ramach 70. Turnieju Czterech Skoczni odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w zawodach cyklu[17]. Sezon zakończył na 11. pozycji w klasyfikacji generalnej z 556 punktami[10]. W lutym wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Indywidualnie zajął 13. miejsce na skoczni normalnej oraz 20. na dużej, a w drużynie męskiej, wraz z Stefanem Kraftem, Janem Hörlem i Manuelem Fettnerem, zdobył złoty medal. Wystąpił też na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022, na których był 38. indywidualnie[17].

Zdobywał medale mistrzostw Austrii. Indywidualnie w 2018 zwyciężył na dużej skoczni i zajął 2. miejsce na normalnej[18][19], a w 2021 zdobył złoty medal na obu obiektach[20][21]. W drużynie, reprezentując kraj związkowy Salzburg, zdobył srebrny medal w 2016[22].

Igrzyska olimpijskieEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2022   Pekin/Zhangjiakou – 13. miejsce (K-95), 20. miejsce (K-125)

DrużynowoEdytuj

2022   Pekin/Zhangjiakou – złoty medal[a]

Starty D. Hubera na igrzyskach olimpijskich – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
13. 6 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 96,0 m 101,5 m 253,6 pkt 21,4 pkt Ryōyū Kobayashi
20. 12 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 indywid. 133,0 m 132,5 m 255,1 pkt 41,0 pkt Marius Lindvik
1.  14 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 druż.[a] 130,5 m 129,0 m 942,7 pkt (231,2 pkt) –

Mistrzostwa świataEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2019   Seefeld/Innsbruck – 11. miejsce (K-120), 21. miejsce (K-99)
2021   Oberstdorf – 19. miejsce (K-95), 8. miejsce (K-120)

DrużynowoEdytuj

2019   Seefeld/Innsbruck – srebrny medal (K-120)[b]
2021   Oberstdorf – srebrny medal (K-120)[c]

Starty D. Hubera na mistrzostwach świata – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
11. 23 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 126,0 m 125,5 m 242,0 pkt 37,4 pkt Markus Eisenbichler
2.  24 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[b] 126,5 m 126,5 m 930,9 pkt (240,0 pkt) 56,6 pkt Niemcy
21. 1 marca 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 97,0 m 94,0 m 197,0 pkt 21,3 pkt Dawid Kubacki
19. 27 lutego 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 99,5 m 94,5 m 239,4 pkt 29,4 pkt Piotr Żyła
8. 5 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 133,5 m 123,5 m 255,3 pkt 21,2 pkt Stefan Kraft
2.  6 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[c] 129,0 m 130,5 m 1035,5 pkt (242,6 pkt) 11,1 pkt Niemcy

Mistrzostwa świata w lotach narciarskichEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2022   Vikersund – 38. miejsce

Starty D. Hubera na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
38. 11–12 marca 2022   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 indywid. 141,0 m – – – 102,1 pkt 752,1 pkt Marius Lindvik

UniwersjadaEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2013   Trydent/Predazzo – 11. miejsce (K-95), 13. miejsce (K-120)

DrużynowoEdytuj

2013   Trydent/Predazzo – 11. miejsce (drużyna mieszana)[d], brązowy medal[e]

Starty D. Hubera na uniwersjadzie – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
11. 14 grudnia 2013   Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 98,5 m 95,5 m 246,5 pkt 23,8 pkt Sami Niemi
11. 17 grudnia 2013   Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż. mix.[d] 98,0 m 94,5 m 419,9 pkt (247,1 pkt) 88,2 pkt Rosja I
3.  18 grudnia 2013   Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż.[e] 97,5 m 99,0 m 721,9 pkt (246,7 pkt) 33,6 pkt Polska
13. 20 grudnia 2013   Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 indywid. 120,0 m 125,0 m 243,5 pkt 35,1 pkt Krzysztof Biegun

Puchar ŚwiataEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2016/2017 71.
2017/2018 28.
2018/2019 16.
2019/2020 18.
2020/2021 12.
2021/2022 11.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 6 stycznia 2022   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 136,5 m 137,0 m 286,8 pkt * TCS 2021/2022

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 15 grudnia 2018   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 135,0 m 138,5 m 295,5 pkt 3. 6,5 pkt Karl Geiger
2. 22 listopada 2020   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 138,5 m 125,5 m 255,7 pkt 3. 11,9 pkt Markus Eisenbichler
3. 5 grudnia 2020   Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 131,0 m 133,0 m 255,7 pkt 2. 14,3 pkt Halvor Egner Granerud
4. 6 stycznia 2022   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 136,5 m 137,0 m 286,8 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu ŚwiataEdytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2014/2015
                                                              punkty
- - - - - - - - - - - q q - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2015/2016
                                                          punkty
- - - - - - - - - - - - - q 35 - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2016/2017
                                                    punkty
- - - - - - - - - 30 - q 44 37 33 - - - - - - - - - q - 1
Sezon 2017/2018
                                            punkty
6 q 29 45 28 18 29 dq 48 40 47 q - 9 24 - 24 q 29 - 25 25 117
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
18 14 46 24 28 3 q 10 15 14 11 24 31 6 8 18 9 37 23 - 21 12 15 19 39 17 16 21 413
Sezon 2019/2020
                                                      punkty
19 5 19 19 45 7 5 q 6 25 15 15 18 19 16 19 13 14 dq 22 15 13 19 25 20 18 31 417
Sezon 2020/2021
                                                  punkty
3 - - 2 - 12 13 13 14 17 10 16 10 4 17 15 7 38 27 dq 10 - 6 9 5 561
Sezon 2021/2022
                                                        punkty
17 11 16 17 22 29 16 22 8 8 16 13 1 6 6 20 15 9 19 46 18 14 21 9 30 14 25 19 556
Sezon 2022/2023
                                                                punkty
37 - - - - - - - - - - - - - - - - - q 47 - - - - - - - - - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu ŚwiataEdytuj

stan po zakończeniu sezonu 2021/2022

Sezon
2017/2018 		               
2 4 - - - - - 6
Sezon
2018/2019 		             
3 2 - 6 - 3 5
Sezon
2019/2020 		         
1 - 6 - 6
Sezon
2020/2021 		         
1 1 4 - 3
Sezon
2021/2022 		             
1 1 4 3 - - -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech SkoczniEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2016/2017 61.
2017/2018 49.
2018/2019 9.
2019/2020 26.
2020/2021 10.
2021/2022 9.

Raw AirEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2018 48.
2019 22.
2020 24.
2022 10.

Willingen SixEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2018 16.
2019 12.
2020 50.
2021 16.

Planica 7Edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2018 16.
2019 16.
2021 6.
2022 26.

Titisee-Neustadt FiveEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2020 19.

Puchar Świata w lotachEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2017/2018 36.
2018/2019 19.
2019/2020 18.
2020/2021 6.
2021/2022 22.

Letnie Grand PrixEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2014 80.
2018 5.
2019 67.
2020 16.
2021 68.
2022 85.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 30 września 2018   Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-94 88,0 m 89,0 m 245,7 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 11 sierpnia 2018   Courchevel Tremplin du Praz K-125 HS-135 128,5 m 133,5 m 254,3 pkt 2. 5,6 pkt Jewgienij Klimow
2. 25 sierpnia 2018   Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 128,0 m 133,0 m 269,8 pkt 3. 18,1 pkt Ryōyū Kobayashi
3. 30 września 2018   Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-94 88,0 m 89,0 m 245,7 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGPEdytuj

stan po zakończeniu LGP 2022

2014
                  punkty
- - - 30 31 - - - - 1
2016
                    punkty
- - - - - - - - 48 - 0
2017
                  punkty
37 - - - - - - - - 0
2018
                  punkty
33 18 19 2 6 3 - - 1 305
2019
                punkty
33 30 29 - - - - - 3
2020
    punkty
34 8 32
2021
                punkty
- - 35 - - - 17 34 14
2022
            punkty
- - - 30 - - 1
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGPEdytuj

stan po zakończeniu LGP 2022

2017  
5
2019      
6 4 -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Puchar KontynentalnyEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2010/2011 67.
2011/2012 126.
2012/2013 144.
2013/2014 18.
2014/2015 69.
2015/2016 42.
2016/2017 4.
2017/2018 10.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznieEdytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 28 grudnia 2016   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 139,0 m 133,5 m 280,3 pkt
2. 24 stycznia 2018   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 128,5 m 139,5 m 246,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznieEdytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 15 lutego 2014   Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 118,5 m 111,5 m 261,5 pkt 3. 1,6 pkt Manuel Fettner
2. 16 lutego 2014   Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 109,5 m 110,5 m 252,0 pkt 3. 8,0 pkt Karl Geiger
3. 27 lutego 2016   Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 115,5 m – 113,1 pkt 2. 0,5 pkt Bartłomiej Kłusek
4. 10 grudnia 2016   Vikersund Vikersundbakken K-105 HS-117 111,5 m 120,0 m 283,7 pkt 3. 8,8 pkt Cene Prevc
5. 28 grudnia 2016   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 139,0 m 133,5 m 280,3 pkt 1. –
6. 7 stycznia 2017   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 132,5 m 136,0 m 264,8 pkt 2. 19,1 pkt Johann André Forfang
7. 12 lutego 2017   Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 110,0 m 119,0 m 236,5 pkt 3. 2,8 pkt Felix Hoffmann
8. 5 marca 2017   Rena Renabakkene K-124 HS-139 146,0 m 138,5 m 276,1 pkt 2. 7,3 pkt Clemens Aigner
9. 5 marca 2017   Czajkowski Snieżynka K-95 HS-106 103,5 m 101,5 m 258,5 pkt 3. 5,7 pkt Clemens Aigner
10. 23 stycznia 2018   Sapporo Miyanomori K-90 HS-100 97,0 m 92,0 m 206,7 pkt 3. 9,0 pkt Robert Kranjec
11. 24 stycznia 2018   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 128,5 m 139,5 m 246,0 pkt 1. –
12. 25 stycznia 2018   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 130,0 m 135,0 m 230,6 pkt 3. 6,1 pkt Robert Kranjec

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu KontynentalnegoEdytuj

stan po zakończeniu sezonu 2017/2018

Sezon 2010/2011
                                                          punkty
- - - - - - - - - - - - - - - 39 49 - - - - 8 11 16 29 - - - - 73
Sezon 2011/2012
                                                      punkty
- - - - - - - - - - - - - 67 59 - - - 41 29 50 53 41 - - - - 2
Sezon 2012/2013
                                                        punkty
29 38 - - - - - - - 57 67 - - - - - - - - - - - - - - - - - 2
Sezon 2013/2014
                                                punkty
- - - - - - 15 16 - - - - 36 11 17 3 3 15 8 18 7 25 18 19 317
Sezon 2014/2015
                                                    punkty
35 18 24 24 26 - - 33 32 15 38 50 - - 24 41 31 - - - - - - - - - 55
Sezon 2015/2016
                                                      punkty
- - - - - - - - - - - 15 4 16 - - 45 55 - - 37 22 2 42 36 41 21 178
Sezon 2016/2017
                                                            punkty
13 3 4 20 22 16 1 2 20 - - - - - - - - - 9 3 4 11 33 22 8 2 4 8 5 3 827
Sezon 2017/2018
                                                        punkty
- - - - - - - - 5 - - - 3 1 3 - - 12 14 4 4 10 13 8 5 - - - 528
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 31-50

 -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar KontynentalnyEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2011 18.
2014 71.
2016 23.
2017 5.
2018 30.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 10 września 2017   Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 115,0 m 113,5 m 259,7 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 25 września 2016   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 129,0 m 124,0 m 258,8 pkt 2. 14,8 pkt Markus Eisenbichler
2. 9 września 2017   Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 115,0 m 112,5 m 255,0 pkt 2. 8,0 pkt Stefan Kraft
3. 10 września 2017   Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 115,0 m 113,5 m 259,7 pkt 1. –
4. 24 września 2017   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 99,5 m 93,5 m 243,5 pkt 3. 12,4 pkt Pius Paschke
5. 9 września 2018   Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 112,5 m 117,0 m 276,5 pkt 3. 1,9 pkt Killian Peier

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu KontynentalnegoEdytuj

stan po zakończeniu LPK 2018

2011
                    punkty
7 22 15 7 19 16 58 47 - - 124
2012
                            punkty
dq 41 - - - - - - - - - - - - 0
2014
                            punkty
- - 21 15 - - - - 49 43 27 38 40 31 30
2016
                            punkty
40 35 12 38 38 21 - - - - 10 2 - - 138
2017
                          punkty
47 24 - - - 2 1 16 4 4 3 20 15 389
2018
                          punkty
- - - - - 6 3 - - - - - - 100
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 -  – zawodnik nie wystartował  dq  – dyskwalifikacja

FIS CupEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2009/2010 129.
2010/2011 78.
2011/2012 99.
2012/2013 110.
2013/2014 39.
2014/2015 54.
2015/2016 9.
2016/2017 27.
2017/2018 88.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 17 stycznia 2016   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 136,0 m 134,0 m 270,0 pkt
2. 12 lutego 2016   Eau Claire Silver Mine K-85 HS-95 89,0 m 94,5 m 252,5 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 22 lutego 2015   Hinterzarten Rothaus-Schanze K-95 HS-108 106,0 m 102,5 m 268,0 pkt 3. 9,0 pkt Jewgienij Klimow
2. 17 stycznia 2016   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 136,0 m 134,0 m 270,0 pkt 1. –
3. 12 lutego 2016   Eau Claire Silver Mine K-85 HS-95 89,0 m 94,5 m 252,5 pkt 1. –
4. 13 lutego 2016   Eau Claire Silver Mine K-85 HS-95 88,0 m 91,5 m 239,5 pkt 3. 13,0 pkt Stefan Huber
5. 18 sierpnia 2016   Kuopio Puijo K-120 HS-127 126,0 m 117,5 m 221,6 pkt 2. 18,8 pkt Jan Ziobro

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS CupuEdytuj

stan po zakończeniu sezonu 2018/2019

Sezon 2008/2009
                                            punkty
- - - - - - - - - - - - - - 34 - - - - - - - 0
Sezon 2009/2010
                                                    punkty
dq 49 20 26 42 - - - - - - - - - - - - 19 19 46 - - - - - - 40
Sezon 2010/2011
                                                punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - 5 9 - - - - - - 74
Sezon 2011/2012
                                              punkty
12 9 - - - - - - - - - - - - 40 22 - - - - - - - 60
Sezon 2012/2013
                                          punkty
- - - - - - - - - - - - - 23 21 - - 21 15 - - 44
Sezon 2013/2014
                                                punkty
21 25 - - - - 16 15 - - - - - - 4 6 - - - - - - - - 137
Sezon 2014/2015
                                                    punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 6 3 100
Sezon 2015/2016
                                                punkty
- - - - - - - - - - 8 28 7 1 - - - - 1 3 - - - - 331
Sezon 2016/2017
                                        punkty
- - 8 13 2 6 - - - - - - - - - - - - - - 172
Sezon 2017/2018
                                          punkty
- - - - - - 7 - - - - - - - - - - - - - - 36
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 -  – zawodnik nie wystartował  dq  – dyskwalifikacja

UwagiEdytuj

  1. ↑ a b Skład zespołu: Stefan Kraft, Daniel Huber, Jan Hörl, Manuel Fettner
  2. ↑ a b Skład zespołu: Philipp Aschenwald, Michael Hayböck, Daniel Huber, Stefan Kraft
  3. ↑ a b Skład zespołu: Philipp Aschenwald, Jan Hörl, Daniel Huber, Stefan Kraft
  4. ↑ a b Skład zespołu: Katharina Keil i Daniel Huber
  5. ↑ a b Skład zespołu: Daniel Huber, David Unterberger i Clemens Aigner

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2017-03-23]. (pol.).
  2. ↑ a b Daniel Huber Skispringer. huberdaniel.com. [dostęp 2017-11-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)]. (niem.).
  3. ↑ HUBER Daniel - Athlete Information; FIS Cup. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-13]. (ang.).
  4. ↑ HUBER Daniel - Athlete Information; Continental Cup. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-13]. (ang.).
  5. ↑ Adrian Dworakowski: Uniwersjada 2013: Polacy najlepsi w konkursie drużynowym. skijumping.pl, 2013-12-18. [dostęp 2019-06-07].
  6. ↑ HUBER Daniel - Athlete Information; Season 2014. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-13]. (ang.).
  7. ↑ HUBER Daniel - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-13]. (ang.).
  8. ↑ HUBER Daniel - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-13]. (ang.).
  9. ↑ a b HUBER Daniel - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-13]. (ang.).
  10. ↑ a b c d e HUBER Daniel - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-09]. (ang.).
  11. ↑ a b c HUBER Daniel - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-13]. (ang.).
  12. ↑ HUBER Daniel - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-13]. (ang.).
  13. ↑ HUBER Daniel - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  14. ↑ a b HUBER Daniel - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-05-12]. (ang.).
  15. ↑ Dominik Formela: Sandro Pertile i czterech austriackich skoczków zakażonych koronawirusem!. skijumping.pl, 2020-12-06. [dostęp 2021-05-12].
  16. ↑ Adam Bucholz: Stefan Kraft wystartuje w MŚ w lotach w Planicy. skijumping.pl, 2020-12-09. [dostęp 2021-05-12].
  17. ↑ a b HUBER Daniel - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-09]. (ang.).
  18. ↑ Dominik Formela: Pinkelnig i D. Huber mistrzami Austrii na dużej skoczni. skijumping.pl, 2018-10-11. [dostęp 2018-11-14].
  19. ↑ Dominik Formela: Pinkelnig i Hayboeck mistrzami Austrii na skoczni normalnej. skijumping.pl, 2018-10-14. [dostęp 2018-11-14].
  20. ↑ Dominik Formela: Iraschko-Stolz i D. Huber najlepsi na początek mistrzostw Austrii. skijumping.pl, 2021-10-16. [dostęp 2022-04-09].
  21. ↑ Dominik Formela: D. Huber i Pinkelnig górą na Bergisel. skijumping.pl, 2021-10-17. [dostęp 2022-04-09].
  22. ↑ Österreichische Meisterschaften 2016 SPRUNGLAUF HERREN - TEAM. ewoxx.com, 2016-10-14. [dostęp 2018-04-11]. (niem.).

BibliografiaEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Daniel_Huber_(skoczek_narciarski)&oldid=69901425”