Danuta Rinn

polska piosenkarka

Danuta Rinn, właściwie Danuta Smykla, także czasowo Danuta Czyżewska (ur. 17 lipca 1936 w Krakowie, zm. 19 grudnia 2006 w Warszawie[1][2]) – polska piosenkarka i aktorka.

Danuta Rinn
Ilustracja
Danuta Rinn (1991)
Imię i nazwisko

Danuta Smykla

Data i miejsce urodzenia

17 lipca 1936
Kraków

Data i miejsce śmierci

19 grudnia 2006
Warszawa

Zawód

piosenkarka, aktorka

Współmałżonek

Andrzej Rynduch (1959–1963)
Bogdan Czyżewski (1964–1974)

Lata aktywności

1963–2006

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Jej najbardziej znane utwory to „Polskie skrzydła”, „Na deptaku w Ciechocinku”, „Gdyby choć raz” (oba z Bogdanem Czyżewskim), „Tyle wdzięku”, „Gdzie ci mężczyźni?”.

Życiorys edytuj

Ukończyła średnią szkołę muzyczną w Krakowie w klasie fortepianu. Studiowała na Wydziale Kompozycji krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej, a podczas studiów współpracowała jako pianistka i akompaniatorka ze szkołą tańca Mariana Wieczystego i Rozgłośnią Krakowską Polskiego Radia, a jako piosenkarka z Teatrem na Wozie i kabaretem Centuś.

Debiutowała w Krakowie, a w 1963 przeniosła się do Warszawy i rozpoczęła karierę piosenkarki. Śpiewała w duecie z Bogdanem Czyżewskim i polskimi big bandami. W 1974 rozpoczęła solową karierę, m.in. zdobyła nagrodę Towarzystwa Przyjaciół Opola na 12. KFPP w Opolu za interpretację piosenki „Gdzie ci mężczyźni?”. Przez kolejne pięć lat współpracowała z Teatrem na Targówku w Warszawie, poza tym występowała z Kabaretem pod Egidą oraz brała udział na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze[3].

Od początku lat 70. grała w filmach, takich jak Nagrody i odznaczenia, Zazdrość i medycyna, Bilans kwartalny, Doktor Murek, Kariera Nikosia Dyzmy. W ostatnich latach życia często występowała w serialach, m.in.: Niania, Graczykowie, czyli Buła i spóła, Samo życie, Adam i Ewa. W drugiej połowie lat 70. występowała w radiowej audycji 60 minut na godzinę, grając przez pewien czas obok Andrzeja Zaorskiego i Mariana Kociniaka główną rolę w cyklicznym słuchowisku Przygody radiowych piratów. W czasie działania „Solidarności” i w stanie wojennym stanęła po stronie prześladowanych oraz śpiewała m.in. w kościołach.

W 1979 otrzymała Srebrny Krzyż Zasługi[4].

Od 2002 z powodu złego stanu zdrowia mieszkała w Domu Aktora w Skolimowie. Choć była już chora (cierpiała na zaawansowaną cukrzycę), wciąż myślała o organizowaniu koncertów, m.in. charytatywnych, ponadto wystąpiła w teledysku do piosenki zespołu Big Cyc „Każdy facet to świnia”[5]. Zmarła 19 grudnia 2006 o godz. 22:15 w szpitalu przy ulicy Wołoskiej w Warszawie w wyniku powikłań cukrzycowych. Pogrzeb artystki odbył się 22 grudnia 2006 na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 21-5-1)[6].

5 września 2020 za pomocą technologii cyfrowej pojawiła się podczas występu Eweliny Lisowskiej na 57. Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki na Opolu[7].

Życie prywatne edytuj

Dwukrotnie rozwiedziona. Pierwszym mężem artystki był lekarz Andrzej Rynduch, od którego nazwiska utworzyła swój pseudonim artystyczny Rinn[8]. W latach 1964–1974 jej mężem był piosenkarz Bogdan Czyżewski[9]. Nie miała dzieci. Była matką chrzestną dziennikarki Kingi Rusin[10].

Dyskografia edytuj

 
Nagrobek Danuty Rinn na warszawskich Powązkach

z Bogdanem Czyżewskim

solo

Wybrane piosenki edytuj

Przypisy edytuj

  1. Danuta Rinn nie żyje.
  2. Piosenkarka i aktorka Danuta Rinn nie żyje – Wiadomości24.
  3. XII Festiwal Piosenki Radzieckiej, Zielona Góra, 9-12 czerwca 1976, b.n.s.
  4. Spotkanie twórców i artystów polskiej estrady. „Nowiny”. 146, s. 2, 2 lipca 1979. 
  5. Krzysztof Skiba, Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Skiba. Autobiografia łobuza. Ciągle na wolności. Kraków: Sine Qua Non, 2018, s. 417. ISBN 978-83-8129-293-1.
  6. Cmentarz Stare Powązki: DANUTA RINN, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-19].
  7. Telewizja Polska S.A, Ewelina Lisowska & Danuta Rinn – „Gdzie ci mężczyźni” [online], festiwalopole.tvp.pl [dostęp 2022-05-15] (pol.).
  8. Tak o mężczyznach śpiewała tylko ona. „Retro Wspomnienia”. 4, s. 6-7, 2020. 423092. ISSN 2544-8323. (pol.). 
  9. Tygodnik „Życie na Gorąco” nr 30, 28 lipca 2016, s. 32-33
  10. https://www.kobieta.pl/artykul/kinga-rusin-wszystko-w-zyciu-dzieje-sie-po-cos

Linki zewnętrzne edytuj