Dariusz Rosati
Dariusz Kajetan Rosati (ur. 8 sierpnia 1946 w Radomiu jako Gaetano Dario Rosati) – polski ekonomista i polityk pochodzenia włoskiego, profesor nauk ekonomicznych, minister spraw zagranicznych (1995–1997), członek Rady Polityki Pieniężnej (1998–2004), poseł do Parlamentu Europejskiego VI i VIII kadencji (2004–2009, 2014–2019), poseł na Sejm VII i IX kadencji (2011–2014, 2019–2023).
Dariusz Rosati (2019) | |
Data i miejsce urodzenia |
8 sierpnia 1946 |
---|---|
Minister spraw zagranicznych | |
Okres |
od 29 grudnia 1995 |
Poprzednik | |
Następca | |
Członek Rady Polityki Pieniężnej | |
Okres |
od 1998 |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujMłodość
edytujJego ojciec, Włoch Angelo, przebywał w obozie jenieckim. Po wyzwoleniu zamieszkał w Łodzi. Matka, Polka Wanda[1], przebywała na robotach przymusowych w Niemczech. Jego rodzice rozwiedli się wkrótce po jego narodzinach, ojciec wyjechał do Francji. Gdy Dariusz Rosati miał dziesięć lat, matka w jego imieniu zrezygnowała z jego włoskiego obywatelstwa, a także spolszczyła i przestawiła kolejność jego imion[2].
Wykształcenie i praca naukowa
edytujJest absolwentem XXII Liceum Ogólnokształcącego im. Jose Marti w Warszawie. Ukończył studia na Wydziale Handlu Zagranicznego Szkoły Głównej Planowania i Statystyki. Równolegle przez kilka lat studiował matematykę na Uniwersytecie Warszawskim[2].
Po uzyskaniu tytułu zawodowego magistra nauk ekonomicznych w 1969 rozpoczął pracę w SGPiS jako asystent. W 1973 obronił pracę doktorską, w 1978 uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk ekonomicznych. W 1990 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk ekonomicznych. Specjalizuje się w dziedzinie polityki makroekonomicznej, integracji europejskiej, finansów i handlu międzynarodowego.
W latach 1970–1990 odbywał staże naukowe, m.in. we Francji, w Wielkiej Brytanii, w USA i na Węgrzech. Był wielokrotnie ekspertem organizacji międzynarodowych: (UNIDO, Bank Światowy, Komisja Europejska, Międzynarodowa Organizacja Pracy). W latach 1986–1987 był profesorem wizytującym na Uniwersytecie w Princeton w USA. W 1985 założył i zajmował stanowisko dyrektora Instytutu Gospodarki Światowej w SGPiS, a następnie dyrektora Instytutu Koniunktur i Cen Handlu Zagranicznego.
Działalność polityczna i publiczna
edytujW latach 1962–1973 należał do Związku Młodzieży Socjalistycznej, a od 1964 do 1973 był członkiem Zrzeszenia Studentów Polskich, sprawując funkcję wiceprzewodniczącego Rady Uczelnianej ZSP SGPiS. W latach 1966–1990 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[1]. W 1968 został członkiem egzekutywy podstawowej organizacji partyjnej przy Wydziale Handlu Zagranicznego SGPiS, a od 1972 do 1976 był II sekretarzem POP na tym wydziale[1]. W latach 1979–1985 wchodził w skład egzekutywy komitetu uczelnianego PZPR w SGPiS, a od 1981 do 1985 pełnił funkcję jego I sekretarza[1][2]. Od 1987 do 1990 uczestniczył w pracach Komisji ds. Reformy Gospodarczej, a w latach 1988–1989 był członkiem zespołu doradców ekonomicznych prezesa Rady Ministrów. W wyborach parlamentarnych w 1989 bez powodzenia ubiegał się o mandat senatora w województwie warszawskim.
Na przełomie lat 80. i 90. był jednym z członków rady nadzorczej FOZZ. W latach 1991–1995 pracował w Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ w Genewie jako szef sekcji krajów Europy Środkowej i Wschodniej. Od 1994 do 1997 zasiadał w Radzie Strategii Gospodarczej przy Radzie Ministrów. Od grudnia 1995 do października 1997 zajmował stanowisko ministra spraw zagranicznych, od 1998 do 2004 zasiadał w Radzie Polityki Pieniężnej I kadencji. Od maja 2003 do września 2005 pełnił funkcję rektora Wyższej Szkoły Handlu i Prawa im. Ryszarda Łazarskiego w Warszawie.
Został członkiem Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego (1969), a także European Economic Association i European Association of Comparative Economic Studies. W latach 1998–2001 zasiadał w radzie nadzorczej International Exchange Program (IREX) w Waszyngtonie, a w latach 1999–2010 był członkiem Komitetu Nauk Ekonomicznych PAN. W 2001 został członkiem grupy doradców ekonomicznych przewodniczącego Komisji Europejskiej Romano Prodiego. Do maja 2006 zasiadał w radzie nadzorczej Warszawskiej Grupy Inwestycyjnej Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych. Autor ponad 260 prac naukowych wydanych w języku polskim, angielskim, rosyjskim i innych.
W wyborach europejskich w 2004 startował z listy Socjaldemokracji Polskiej w okręgu nr 4 obejmującym Warszawę, uzyskując mandat deputowanego[3], otrzymując 76 834 głosy.
W listopadzie 2007 IPN podał, że Dariusz Rosati w 1968 został zarejestrowany przez Departament I MSW jako kandydat na tajnego współpracownika kryptonim „Kajtek”, w 1976 w kategorii „zabezpieczenie”, a w 1978 jako kontakt operacyjny o pseudonimie „Buyer”[4]. Z kolei w 1985 został zarejestrowany w Departamencie II MSW (kontrwywiad) w kategorii „kandydat”, a listopadzie 1989 w kategorii „zabezpieczenie”[1][5]. W lipcu 2007 europoseł złożył oświadczenie, w którym zaprzeczył, by współpraca wykraczała poza sporadyczne kontakty[6]. Jego oświadczenia lustracyjne nie były kwestionowane przez rzecznika interesu publicznego ani prokuratora IPN[1].
W 2009 stanął na czele ruchu politycznego Porozumienie dla Przyszłości, skupiającego m.in. SDPL, Partię Demokratyczną i Zielonych[7]. Z jego listy w wyborach do Parlamentu Europejskiego ubiegał się o reelekcję. Koalicyjny Komitet Wyborczy PdP – CentroLewica nie przekroczył progu wyborczego.
W 2011 podjął współpracę z Platformą Obywatelską, biorąc udział w konwencji rocznicowej tego ugrupowania[2]. W wyborach parlamentarnych w tym samym roku został wybrany z listy PO na posła do Sejmu, zdobywając 59 562 głosy[8]. W Sejmie VII kadencji pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Finansów Publicznych. W wyborach europejskich w 2014 również z ramienia Platformy Obywatelskiej uzyskał mandat deputowanego do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji[9]. W PE został członkiem frakcji Europejska Partia Ludowa (Chrześcijańscy Demokraci), Komisji ds. Gospodarczych i Monetarnych (ECON), Delegacji do Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE (DACP) zajmującej się relacjami z krajami Afryki, Karaibów i Pacyfiku. W 2016 został koordynatorem i rzecznikiem frakcji Europejskiej Partii Ludowej w Komisji śledczej do zbadania zarzutów naruszenia prawa Unii i niewłaściwego administrowania w jego stosowaniu w odniesieniu do prania pieniędzy, unikania opodatkowania i uchylania się od opodatkowania (PANA), w 2017 przewodniczącym Delegacji do Komisji Parlamentarnej Stowarzyszenia UE-Ukraina (D-UA), a w 2018 członkiem Komisji Specjalnej ds. Przestępstw Finansowych, Uchylania się od Opodatkowania i Unikania Opodatkowania (TAX3). Został również członkiem Delegacji do Zgromadzenia Parlamentarnego EuroNest (DEPA), zajmującej się kwestią współpracy UE z krajami Partnerstwa Wschodniego[3].
26 lutego 2016 został członkiem zespołu doradców ekonomicznych PO[10]. W wyborach europejskich w 2019 jako kandydat Koalicji Europejskiej nie uzyskał reelekcji[11]. W wyborach krajowych w tym samym roku ponownie uzyskał natomiast mandat poselski, kandydując z ramienia Koalicji Obywatelskiej w okręgu warszawskim i otrzymując 25 061 głosów[12]. W 2021 został członkiem PO[13]. Nie kandydował w wyborach parlamentarnych w 2023[14].
Życie prywatne
edytujŻonaty (od 1971) z projektantką mody Teresą Rosati, ma dwoje dzieci: Marcina i Weronikę[2].
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1989)
- Srebrny Krzyż Zasługi (1981)
- Odznaka honorowa „Za zasługi dla bankowości Rzeczypospolitej Polskiej” (2003)[15]
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (Włochy, 1997)[16]
- Krzyż Wielki Komandorski Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa, 1997)[17]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2020-08-10].
- ↑ a b c d e Michał Krzymowski. Rodzina Rosatich. „Wprost”. Nr 25, s. 24–25, 2011.
- ↑ a b Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2018-07-09].
- ↑ Dane osoby pełniącej funkcje publiczne. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2021-10-14].
- ↑ Akta IPN: Siwiec, Rosati, Libicki współpracowali z SB. gazeta.pl, 19 listopada 2007. [dostęp 2011-06-11].
- ↑ Oświadczenie. rosati.pl, 8 lipca 2007. [dostęp 2011-06-11].
- ↑ Centrolewica się jednoczy. rp.pl, 1 lutego 2009. [dostęp 2011-06-11].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2014-05-27].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2014-05-27].
- ↑ Nowa Platforma – najważniejsze decyzje Rady Krajowej PO. platforma.org, 26 lutego 2016. [dostęp 2016-02-26].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-05-30].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-16].
- ↑ Rada Krajowa: Posłowie i Senatorowie. platforma.org, 9 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-11].
- ↑ Tych polityków nie zobaczymy już w Sejmie i Senacie. Są wśród nich znane twarze. onet.pl, 23 sierpnia 2023. [dostęp 2023-08-28].
- ↑ Lista odznaczonych (2003–2018). nbp.pl. [dostęp 2024-04-15].
- ↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 7 kwietnia 1997. [dostęp 2024-04-15]. (wł.).
- ↑ Apdovanotų asmenų duomenų bazė. lrp.lt. [dostęp 2020-10-22]. (lit.).
Bibliografia
edytuj- Prof. dr hab. Dariusz Rosati, [w:] portal „Ludzie Nauki”, MNiSW / OPI PIB [dostęp 2024-04-04] .
- Strona sejmowa posła IX kadencji. [dostęp 2021-12-11].
- Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2024-04-15].