DeSoto Firedome
DeSoto Firedome – samochód osobowy klasy wyższej (pełnowymiarowej) produkowany pod amerykańską marką DeSoto w latach 1952–1959, w ramach czterech generacji.
.jpg) Logotyp | |
| Producent | |
|---|---|
| Okres produkcji |
1952–1959 |
| Następca | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
Początkowo, od 1952 roku stanowił zwieńczenie gamy modeli osobowych firmy, następnie od 1955 roku modelowego został zdegradowany do roli jej tańszego modelu. Napędzały go wyłącznie silniki benzynowe w układzie V8; wersje nadwoziowe obejmowały w różnych okresach czterodrzwiowy sedan, kombi, dwu- i czterodrzwiowy hardtop (o nazwie Sportsman lub Seville) oraz dwudrzwiowe coupé i kabriolet.
Pierwsza generacja edytuj
 Stylistyka DeSoto z 1952 (podobny DeSoto Deluxe) | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany |
luty 1952 |
| Okres produkcji |
1952 |
| Miejsce produkcji | |
| Następca |
DeSoto Firedome (II) |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
4-drzwiowy sedan |
| Silniki |
V8 4,5 l (276,1 CID) |
| Napęd | |
| Długość |
5291 mm |
| Szerokość |
1900 mm |
| Wysokość |
1686 mm |
| Rozstaw osi |
3187 mm |
| Masa własna |
1667–1962 kg |
| Zbiornik paliwa |
64 l (17 gal) |
| Liczba miejsc |
6-8 |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze |
|
| Konkurencja | |
.jpg)
Model Firedome pojawił się w gamie DeSoto 14 lutego 1952 roku (nietypowo dla amerykańskich samochodów, w trakcie roku modelowego), jako sztandarowy model marki[1]. Należał do generacji samochodów DeSoto wprowadzonej w 1949 roku i utrzymującej się z niewielkimi zmianami stylistycznymi do 1952 roku[1]. Bazował na modelu DeSoto Custom, a nowością było w nim wprowadzenie ośmiocylindrowego silnika Firedome, w układzie V8 (po raz pierwszy dla tej marki od 1931 roku)[1]. Była to jednostka z rodziny Hemi, o pojemności 276,1 cali sześciennych (4524 cm³) i mocy 160 KM[a], z gaźnikiem dwugardzielowym[1]. Napęd był przenoszony na tylną oś przez trzybiegową mechaniczną skrzynię biegów, za dopłatą dostępny był nadbieg albo skrzynia ze sprzęgłem hydrokinetycznym (Fluid Drive) lub skrzynia półautomatyczna (Fluid Torque Drive)[2].
Samochody te miały cechy stylistyki z poprzedniego roku, jak wysokie nadwozie z wystającymi tylnymi błotnikami, dzieloną szybą przednią, konserwatywną linią dachu i atrapą chłodnicy z dziewięcioma chromowanymi pionowymi żebrami i dwoma poziomymi belkami zachodzącymi na boki, mieszczącymi światła postojowe[3]. Wyróżnik tegorocznych modeli stanowił napis DESOTO na masce, złożony z dużych metalowych liter, oraz w przypadku tego modelu, nazwa pisanką „FireDome” i liczba cylindrów „8” na bokach błotników przednich za kołami[4]. Na liście dodatkowego wyposażenia pojawiły się w tym roku – po raz pierwszy u DeSoto – elektrycznie opuszczane szyby i wspomaganie kierownicy (199$) oraz hamulców (poza DeSoto, wspomaganie hamulców w tym roku było dostępne jedynie w samochodach wyższego segmentu cenowego)[1].
Firedome dostępny był w pierwszym roku jako czterodrzwiowy sedan, dwudrzwiowy hardtop o nazwie Sportsman, dwudrzwiowe coupé (ang. Club Coupe), dwudrzwiowy kabriolet (Convertible) oraz czterodrzwiowe kombi (Station Wagon)[1]. Wszystkie modele były sześcioosobowe, o rozstawie osi 125,5 cala (3187 mm), z oponami rozmiaru 7,60 × 15[1]. Ponadto oferowano ośmioosobową limuzynę (przedłużony sedan) o długości 5700 mm, na podwoziu o rozstawie osi 139,5 cala (3543 mm) i z oponami 8,20 × 15[1].
Firedome stał się po wprowadzeniu najdroższym modelem marki. Sama marka DeSoto była marką produkującą samochody pełnowymiarowe (ang. full size) z wyższego średniego segmentu cenowego[b]. Cena modelu bez wyposażenia dodatkowego wynosiła od 2700 dolarów za coupe i 2721 dolarów za sedan do 3354 dolarów za kombi i 3523 za wydłużony sedan[1]. Firedome należał do wyższej średniej półki cenowej, konkurując z samochodami takimi, jak Buick Super, Chrysler Windsor, Hudson Hornet, Oldsmobile 98[5]. Mimo późnego wprowadzenia na rynek, modele z silnikiem V8 okazały się popularne i ich sprzedaż sięgnęła prawie połowy produkcji DeSoto w tym roku (48,64%). Wyprodukowano na rynek amerykański 45 800 Firedome, w tym 35 651 zwykłych sedanów, 550 kombi i tylko 50 przedłużonych sedanów[1].
Druga generacja edytuj
.jpg) 1953 DeSoto Firedome sedan | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany |
listopad 1952 |
| Okres produkcji |
1952–1954 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik |
DeSoto Firedome (I) |
| Następca |
DeSoto Firedome (III) |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
4-drzwiowy sedan |
| Silniki |
V8 4,5 l (276,1 CID) |
| Napęd | |
| Długość |
5420 mm (1953) |
| Szerokość |
1963 mm (1953) |
| Wysokość |
1587 mm (1953) |
| Rozstaw osi |
3187 mm |
| Masa własna |
1658–1937 kg (1953) |
| Zbiornik paliwa |
64 l |
| Liczba miejsc |
6-8 |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze |
|
| Konkurencja | |
1953 edytuj
.jpg)
W listopadzie 1952 roku wprowadzono nową linię samochodów DeSoto na 1953 rok modelowy[6]. Unowocześniono ich stylistykę, której wyróżnikiem stała się wygięta przednia szyba i bardziej opływowa i optycznie lżejsza tylna część dachu[6]. Górna krawędź błotników przednich przechodziła w dłuższe przetłoczenie, ciągnące się do błotników tylnych[6]. Zaakcentowane błotniki tylne były wydłużone, a na ich końcach były większe pionowe tylne lampy zespolone[6]. W pasie przednim atrapa chłodnicy pozostała podobna, obejmowała 11 pionowych chromowanych żeber, a jej owalny otwór został zaakcentowany od góry chromowaną listwą[6]. Model Firedome nosił nazwę modelu z blokowych liter umieszczoną na bokach przednich błotników wraz z symbolem „V8”, a także chromowaną literę V obejmującą emblemat firmowy z przodu maski[6]. Silnik pozostał taki sam jak w poprzednim roku: V8 o pojemności 276,1 CID (4,5 l), z takim samym przeniesieniem napędu[6].
Wersje nadwoziowe pozostały takie same jak w poprzedniej generacji (czterodrzwiowy sedan, kombi oraz dwudrzwiowe: hardtop Sportsman, kabriolet i Club Coupe)[6]. Rozstaw osi również pozostał taki sam – 125,5 cala (3187 mm); przy tym nadal oferowano ośmioosobowy przedłużony sedan, na podwoziu o rozstawie osi 139,5 cala (3543 mm), o długości całkowitej 5656 mm, który dodatkowo odróżniał się zachowaniem dotychczasowej, bardziej konserwatywnej stylistyki tylnej części[6]. Ceny większości wersji były nawet nieco niższe i wynosiły od 2652 dolarów za coupe i 2673 dolarów za sedan do 3559 dolarów za wydłużony sedan (średnia cen 3055 dolarów)[6].
Produkcja Firedome wyniosła 2/3 produkcji oddziału DeSoto (66,33%), sięgając aż 86 502 sztuk, w tym 64 211 sedanów, 14 591 Club Coupe, 4700 hardtopów, 1700 kabrioletów, 1100 kombi i 200 przedłużanych sedanów[6]. Była to najliczniejszy rocznik modelu Firedome. Tańszy odpowiednik modelu Firedome z silnikiem sześciocylindrowym otrzymał w tym roku nazwę Powermaster i był konstrukcyjnie taki sam, występując w takich samych wersjach nadwoziowych z wyjątkiem kabrioletu[6].
1954 edytuj
.jpg)
.jpg)
Model na 1954 rok, produkowany od listopada 1953 roku, wprowadził jedynie niewielki lifting stylistyki. Najbardziej widoczną zmianą stała się atrapa chłodnicy z owalnym otworem na całą szerokość, otoczonym chromowanym paskiem, wewnątrz którego znajdowało się 9 krótszych pionowych żeber, połączonych poziomą belką, z okrągłymi światłami pozycyjnymi na końcach[7]. Zmieniono też styl bocznych listew ozdobnych, które obejmowały od góry i dołu napis „FIREDOME” za przednimi kołami[7]. W większym stopniu przestylizowano wnętrze i deskę rozdzielczą[7].
Moc silnika, dzięki podniesieniu stopnia sprężania, wzrosła do 170 KM przy 4400 obr./min[7]. Dalej standardowa była mechaniczna skrzynia 3-biegowa, lecz jako opcja pojawiła się po raz pierwszy automatyczna skrzynia biegów PowerFlite, a także klimatyzacja Airtemp[7].
Gama nadwozi na 1954 rok pozostała taka sama, również ceny były na tym samym poziomie[7]. Produkcja ośmiocylindrowego modelu sięgnęła 74,92% produkcji oddziału DeSoto, przy tym był to ostatni rok, kiedy produkowano także sześciocylindrowe DeSoto[7]. Mimo to sprzedaż spadła znacznie od ubiegłego roku, osiągając 57 375 sztuk, w tym 45 095 sedanów[7].
Trzecia generacja edytuj
_at_Schaffen-Diest_(2018).jpg) 1955 DeSoto Firedome Sportsman 2-drzwiowy hardtop | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany |
październik 1954 |
| Okres produkcji |
1954–1956 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik |
DeSoto Firedome (II) |
| Następca |
DeSoto Firedome (IV) |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
4-drzwiowy sedan |
| Silniki |
V8 4,8 l (291 CID) |
| Napęd | |
| Długość |
5535 mm (1955) |
| Szerokość |
1956 mm (1955) |
| Wysokość |
1537 mm (1955) |
| Rozstaw osi |
3200 mm |
| Masa własna |
1719–1894 kg (1955) |
| Zbiornik paliwa |
75 l (20 gal) |
| Liczba miejsc |
6-8 |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze |
|
| Konkurencja | |
1955 edytuj
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Nowa linia samochodów DeSoto na rok 1955 została zaprezentowana w październiku 1954 roku[8]. Wraz ze zmianą stylistyki nadwozi zgodnie z nowoczesnym programem Forward Look, zmieniono także gamę modelową, wprowadzając nowy najdroższy model Fireflite, który usunął Firedome na pozycję tańszego modelu marki[8]. Konstrukcyjnie oba samochody były jednakowe, jedynie Fireflite był lepiej wykończony i wyposażony. Nowa sylwetka była niższa, bardziej dynamiczna i pozbawiona wystających na boki błotników tylnych, z mocno wygiętą panoramiczną szybą przednią. Ozdoby po bokach obejmowały pojedynczą stalową listwę podkreślającą linię nadwozia, albo rozdwajającą się listwę z obszarem środkowym lakierowanym na inny kolor, obejmującym tylne koła[8]. Na przednich błotnikach umieszczony był stylizowany metalowy napis z nazwą modelu, a emblemat „V8” był na błotnikach tylnych. Do samochodów DeSoto z poprzednich lat nawiązywała tylko atrapa chłodnicy z siedmioma krótkimi pionowymi chromowanymi żebrami i dwoma większymi, połączonymi poziomą belką, z podłużnymi światłami pozycyjnymi na końcach[8].
Model Firedome otrzymał powiększony silnik V8 o pojemności 291 cali sześciennych (4768 cm³) z dwugardzielowym gaźnikiem o mocy 185 KM. Fireflite odróżniał się silnikiem z czterogardzielowym gaźnikiem, o mocy 200 KM, który był dostępny za dopłatą także dla modelu Firedome[8]. Standardowo Firedome miał nadal trzybiegową mechaniczną skrzynię biegów, a jako opcja dostępny był nadbieg albo automatyczna skrzynia PowerFlite, obsługiwana poprzez dźwignię umocowaną w desce rozdzielczej, a nie na kolumnie kierownicy[8]. Opony miały rozmiar 7,60 × 15[8].
Firedome dostępny był w tej generacji początkowo jako czterodrzwiowy sedan, kombi, dwudrzwiowy kabriolet i dwudrzwiowy hardtop, występujący w tańszej odmianie Special i droższej Sportsman[8]. Nowa sylwetka była zerwaniem z konserwatywnym obrazem marki i została bardzo dobrze odebrana. Wyprodukowano 77 759 Firedome z rocznika 1955 (67,33% produkcji DeSoto), w tym 46 388 sedanów, aż 28 943 dwudrzwiowych hardtopów i tylko 1803 kombi oraz 625 kabrioletów[8]. W konsekwencji obniżenia pozycji modelu, ceny bazowe spadły o około 10% i wynosiły od 2498 dolarów za sedan do 3170 dolarów za kombi (średnia 2737 dolarów)[8].
1956 edytuj
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
W samochodach roku modelowego 1956, produkowanych od października 1955, zmodyfikowano stylistykę. Przede wszystkim zrezygnowano z pionowych żeber atrapy chłodnicy, stosując prostą chromowaną kratkę ze spłaszczonym „V” pośrodku. Zachowano jedynie dwa kły na górze zderzaka, obejmujące w tym roku światła postojowe[9]. Powiększono i lekko podniesiono płetwy na tylnych błotnikach, obecnie ostro zakończone i zwieńczone trzema okrągłymi kloszami świateł zamiast pionowych lamp zespolonych[9]. Zmianie uległ w związku z tym przebieg w tylnej części ozdobnych listew bocznych, rozgraniczających kolory (nieco grubszych w modelu Fireflite). Model Firedome można odróżnić zewnętrznie po chromowanych daszkach nad reflektorami, droższe Fireflite ma je lakierowane pod kolor nadwozia[9].
Pojemność silnika V8 powiększono do 330,4 cali sześciennych (5414 cm³) i moc do 230 KM, przy tym w modelu Firedome dostępny był tylko silnik z dwugardzielowym gaźnikiem[9]. Opcjonalna była automatyczna skrzynia biegów PowerFlite, przy czym po raz pierwszy pojawił się system wybierania trybu skrzyni poprzez przyciski na desce rozdzielczej, a nie poprzez dźwignię[9].
Wśród nadwozi, obok 2-drzwiowego hardtopu pojawił się 4-drzwiowy hardtop, przy tym oba były dostępne w tańszej wersji Seville i droższej Sportsman[9]. Wyprodukowano 79 905 Firedome z tego roku modelowego (71,71% produkcji firmy), w tym 44 909 sedanów, 23 725 dwudrzwiowych hardtopów i tylko 5675 czterodrzwiowych oraz poniżej 3 tysięcy kombi i kabrioletów[9]. Ceny bazowe wahały się od 2678 dolarów za sedan do 3371 za kombi, średnia cen wynosiła 2929 dolarów[9].
Czwarta generacja edytuj
.jpg) 1957 DeSoto Firedome sedan | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany |
grudzień 1956 |
| Okres produkcji |
1956–1959 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik |
DeSoto Firedome (III) |
| Następca | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
4-drzwiowy sedan |
| Silniki |
V8 5,6 l (341 CID) 270 KM |
| Napęd | |
| Długość |
5537 mm (1957) |
| Szerokość |
1986 mm (1957) |
| Wysokość |
1458 mm (1957) |
| Rozstaw osi |
3200 mm (126 cali) |
| Masa własna |
1773–1844 kg (1957) |
| Zbiornik paliwa |
87 l (23 gal) |
| Liczba miejsc |
6-8 |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze |
|
| Konkurencja | |
1957 edytuj
crop.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Rok 1957 to druga fala programu stylistycznego Forward Look i początek ostatniej generacji modelu Firedome, który stał się od tego roku pośrednim modelem marki, gdyż wprowadzono mniejszy model Firesweep, oparty na konstrukcji Dodge’a[10]. Przez to, produkcja Firedome spadła w każdym z lat do średnio 1/3 produkcji marki. DeSoto współdzielił w nowych bliźniaczych modelach Firedome i Fireflite konstrukcję i nadwozie z Chryslerem (Fireflite różnił się lepszym wykończeniem i stosowaniem mocniejszych wersji tych samych silników)[10]. Nadwozie wciąż zabudowane było na ramie, lecz było obniżone w stosunku do poprzedniej generacji. Wyróżnikiem nowej stylistyki była bardziej spłaszczona maska, opadająca łagodnie z przodu między błotnikami, których górna linia była pozioma. Na przedłużeniu błotników osadzone były w ostrych wycięciach reflektory, przy czym od połowy roku wprowadzono możliwość instalacji dwóch par reflektorów w miejsce jednej (początkowo nie we wszystkich stanach USA prawo dopuszczało dwie pary reflektorów)[11]. Całkowicie zmieniony został styl atrapy przedniej, na całą szerokość przodu, z dwuczęściowym grubym chromowanym zderzakiem. Dolna część zderzaka obejmowała od dołu i po bokach kratę atrapy, a górna, w formie spłaszczonego owalu z wycięciem pośrodku, umieszczona była pośrodku atrapy i miała wkomponowane w jej zewnętrzne części światła postojowe/kierunkowskazy[10]. Na bokach tylnych płetw umieszczono stylizowany metalowy napis Firedome, a w hardtopach na bokach przednich błotników za kołami umieszczano też napis Sportsman. Pomimo zmiany nadwozia, listwy ozdobne w wariancie dwukolorowym stanowiły wariację stylu z poprzedniego roku, z obszarem pomiędzy listwami lakierowanym na inny kolor, obejmującym tylne koła. Znacznie powiększono tylne płetwy, wznoszące się do góry, ze skośną tylną krawędzią, na której zachowano wprowadzony w poprzednim roku system trzech oddzielnych okrągłych kloszy lamp tylnych[10].
Gamę nadwozi stanowiły tylko czterodrzwiowy sedan, cztero- i dwudrzwiowy hardtop Sportsman i kabriolet (nadwozie kombi występowało jedynie w modelach Firesweep i Fireflite)[10]. W modelu Firedome oferowano wyłącznie 341-calowy (5588 cm³) silnik V8 Hemi, z dwugardzielowym gaźnikiem, o mocy 270 KM[10]. W standardzie była trzybiegowa skrzynia mechaniczna, natomiast opcjonalną dwubiegową skrzynię automatyczną PowerFlite zastąpiła trzybiegowa TorqueFlite, również z przyciskowym wybieraniem zakresów[12]. Nowością było także niezależne zawieszenie przednie (nazwa reklamowa Torsion-Aire) skonstruowane przy wykorzystaniu drążków skrętnych, dzięki czemu samochody koncernu Chryslera prowadziło się stabilniej niż konkurencja[11]. Opony miały rozmiar 8,50 × 14[10].
Samochody modelu 1957 roku produkowano od października 1956 roku[10]. Wyprodukowano 45 865 Firedome (34,31% ogólnej produkcji DeSoto), w tym 23 339 sedanów, 12 179 dwudrzwiowych hardtopów, 9050 czterodrzwiowych i 1297 kabrioletów[10]. Ceny bazowe wzrosły od poprzedniego roku i wynosiły od 2958 dolarów za sedan do 3361 dolarów za kabriolet (średnia cen 3137 dolarów)[10]. Modele samochodów koncernu Chryslera z 1957 roku, w tym DeSoto, uważane były za najnowocześniej stylizowane na amerykańskim rynku w tym roku, jednak ujawniono w nich następnie problemy z jakością, w tym szybkie rdzewienie i pękające drążki skrętne, co wywołało złą sławę dla wszystkich marek koncernu Chryslera[13].
1958 edytuj
.jpg)
Rok 1958 przyniósł pierwszą powojenną recesję i spadki sprzedaży, zwłaszcza w obliczu problemów z jakością samochodów koncernu Chryslera z poprzedniego rocznika[14]. Nowe modele na ten rok zaprezentowano w listopadzie 1957 roku[14].
Dzięki ujednoliceniu zapisów prawnych, dwie pary reflektorów stały się legalne w całych Stanach i wszystkie modele DeSoto miały je jako wyposażenie standardowe. Zmiany stylistyczne były drobne, głównie w kształcie grilla i całkowicie innym przebiegu rozdwojonych listew ozdobnych na boku nadwozia – obszar innego koloru dochodził teraz do tylnych płetw. Górny zderzak został wyraźniej rozszczepiony i jego dolna poprzeczka została obniżona w środkowej sekcji; wypełnienie tworzyła chromowana siatka[14].
Silnik V8 Hemi zamieniono na jednostkę Dodge D-500 z klinowatymi komorami spalania o pojemności 361 cali sześciennych (5916 cm³) i mocy 295 KM, z dwugardzielowym gaźnikiem[14]. W standardzie pozostała trzybiegowa skrzynia mechaniczna, a opcjonalna była automatyczna TorqueFlite (za 220 dolarów)[14].
Gama nadwozi pozostała taka sama. Ceny wynosiły od 3085 dolarów za sedan do 3489 dolarów za kabriolet, średnia cen wynosiła 3247 dolarów[14]. Wyprodukowano ich tylko 17 479, w tym 9505 sedanów, co stanowiło 35,33% produkcji marki[14].
1959 edytuj
.jpg)
W roku 1959 marka DeSoto zaczęła przeżywać trudności, a udział w rynku spadł poniżej 1%, co spowodowało działania w koncernie Chryslera w celu zmniejszenia kosztów produkcji[15]. Firedome nadal oparty był na tegorocznych modelach Chryslera i stał się bardziej do nich podobny, odróżniając się głównie atrapą i zderzakami[15]. Na ten rok wprowadzono dalej idące zmiany stylistyki; przód stał się nowocześniejszy i bardziej masywny. Błotniki tworzyły masywne „kaptury” nad podwójnymi reflektorami, pomiędzy którymi maska była w niewielkim stopniu obniżona. Zmieniła się forma zderzaka, który w swojej górnej części miał teraz dwie szczeliny, po obu stronach od części centralnej, niosącej znak firmowy. Zmieniła się również forma tylnych płetw i umieszczonych na ich końcach potrójnych kloszy świateł oraz ozdobnych listew bocznych. Zmieniono także wnętrze i tablicę przyrządów[15]. Metalowy napis Firedome został przeniesiony na boki przednich błotników poniżej listew, a dodatkowo w hardtopach umieszczano napis Sportsman ponad tylnymi kołami[15].
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Pojemność silnika Turboflash z dwugardzielowym gaźnikiem wynosiła w tym roku 383 cale sześcienne (6276 cm³), moc 305 KM[15]. Jako opcja za 351 dolarów dostępny był silnik modelu Adventurer z podwójnym czterogardzielowym gaźnikiem o mocy 350 KM[15]. W zawieszeniu tylnej osi wprowadzono miechy ze sprężonym gazem, polepszające stabilność jazdy[16]. Na liście wyposażenia opcjonalnego pojawiły się oddzielne fotele kierowcy i pasażera, obracające się w stronę wsiadającego po otwarciu drzwi (Swivel Seats)[15].
Samochody tego modelu produkowano od października 1958 roku[15]. Gama nadwozi pozostała jak w poprzednim roku. Ceny wynosiły od 3234 dolarów za sedan do 3653 dolarów za kabriolet, średnia cen wynosiła 3407 dolarów[15]. Wyprodukowano tylko 15 076 samochodów, w tym 9171 sedanów (32,97% produkcji marki)[15].
1959 rok był ostatnim rokiem produkcji modeli Firedome i Firesweep; w kolejnym roku oba zostały zastąpione przez model Fireflite, który spadł do roli tańszego modelu marki[15].
DeSoto Firedome w kulturze edytuj
- Samochodem DeSoto Firedome Sportsman z 1956 roku poruszał się główny bohater filmu Zawrót głowy Alfreda Hitchcocka[17].
Uwagi edytuj
- ↑ Moc w rzeczywistości podawana w koniach parowych (HP = 1,0139 KM). Moc silników samochodów amerykańskich podawana była przed 1972 rokiem jako moc „brutto” (gross BHP), mierzona w optymalnych warunkach na samym silniku – wyższa niż moc mierzona według późniejszych bardziej rzeczywistych norm (J. „Kelly” Flory: American Cars, 1960–1972: Every Model, Year by Year. Jefferson: McFarland & Company, 2004, s. 864. ISBN 978-0-7864-1273-0. (ang.).).
- ↑ Średnia cen DeSoto wynosiła 2937 dolary przy średniej na rynku 2598 dolarów. Flory 2008 ↓, s. 392, 413
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j Flory 2008 ↓, s. 413-416.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 413, 1017; The Brilliant New DESOTO, 1959 (prospekt)
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 337, 413.
- ↑ The Brilliant New DESOTO, 1959 (prospekt)
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 416, 431, 452.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Flory 2008 ↓, s. 491-494.
- ↑ a b c d e f g h Flory 2008 ↓, s. 565-568.
- ↑ a b c d e f g h i j Flory 2008 ↓, s. 640-643.
- ↑ a b c d e f g h Flory 2008 ↓, s. 720-724.
- ↑ a b c d e f g h i j Flory 2008 ↓, s. 800-804.
- ↑ a b Flory 2008 ↓, s. 794, 801.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 802, 1017.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 777.
- ↑ a b c d e f g Flory 2008 ↓, s. 879-883.
- ↑ a b c d e f g h i j k Flory 2008 ↓, s. 960-964.
- ↑ DeSoto 1959 (prospekt)
- ↑ Vertigo, Movie, 1958. IMCDb - Internet Movie Car Database. [dostęp 2020-10-03].
Bibliografia edytuj
- J. „Kelly” Flory: American Cars, 1946–1959: Every Model, Year by Year. McFarland & Company, 2008. ISBN 978-0-7864-3229-5. (ang.).