Wikipedia

De Mono

polski zespół pop-rockowy

De Mono – polski zespół pop-rockowy. Powstał w 1984, szczyt popularności zespołu przypadł na koniec lat 80. i pierwszą połowę lat 90. XX wieku.

De Mono
Ilustracja
Obecny skład zespołu - zdjęcie z 2011 roku
Rok założenia

1984

Pochodzenie

Warszawa

Gatunek

pop rock

Aktywność

1984–1991, od 1992

Wydawnictwo

Zic Zac, Arston, BMG Poland

Powiązania

Magma, T.Love, Daab

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Historia edytuj

Zespół założony został przez gitarzystę Marka Kościkiewicza, basistę Piotra Kubiaczyka i perkusistę Dariusza Krupicza pod nazwą „Mono”. Trzy lata później skrystalizował się skład – do zespołu, przemianowanego na „De Mono”, dołączyli gitarzysta Jacek Perkowski, saksofonista Robert Chojnacki i wokalista Andrzej Krzywy. W 1989 ukazał się debiutancki album zespołu Kochać inaczej, który zdobył szereg nagród i wyróżnień; tytułowa piosenka była notowana na Liście przebojów Programu Trzeciego przez ponad rok i stała się polskim evergreenem. Kolejny album Oh Yeah!, wydany w 1990, przyniósł przeboje Moje miasto nocą i Zostańmy sami i umocnił zespół w czołówce polskiej sceny rockowej. W tym czasie zespół często koncertował, także za granicą (trasa w Stanach Zjednoczonych).

W 1991 zespół przeżył kryzys, który doprowadził do zawieszenia działalności, ale już rok później powrócił (bez Perkowskiego, który związał się z T.Love), nagrywając swoją najpopularniejszą płytę Stop (z przebojami: Znów jesteś ze mną, Statki na niebie i Ostatni pocałunek). Dwa lata później ukazał się Abrasax, z którego pochodziły m.in. Kamień i aksamit oraz Zaklęci w tańcu. W połowie lat 90. muzycy poświęcili się solowym projektom. Chojnacki, Kościkiewicz i Krzywy wydali albumy pod swoimi nazwiskami, a Kubiaczyk i Krupicz założyli zespół Magma. Największy sukces komercyjny przypadł w udziale Chojnackiemu, którego trzy albumy sprzedały się w nakładzie półtora miliona egzemplarzy. W 1996 roku De Mono opuścił Marek Kościkiewicz, aczkolwiek w 1999 powrócił jeszcze do grupy i współpracował z nią do ok. 2001.

W 2001 zespół nagrał na potrzeby programu Big Brother piosenkę Poznaj siebie, stanowiącą podkład muzyczny czołówki programu. W 2003 zespół nagrał dwa covery, które znalazły się na składance RMF FM – Moja i Twoja Muzyka: Nasza jest cała ta noc (ang. tytuł oryg. I’ll Be Your Baby Tonight Boba Dylana) oraz Bo dziś nie ma już nas (ang. tytuł oryg. Sacrifice Eltona Johna).

 
Jeden z poprzednich składów zespołu – zdjęcie z 2007 roku

Od 2005 zespół gra w zmienionym składzie. Do grupy dołączyli: klawiszowiec Paweł Dampc oraz wieloletni gitarzyści zespołu Mafia – Tomasz Banaś i Zdzisław Zioło. Rok później z zespołu odszedł Chojnacki, aby kontynuować karierę solową. Jego miejsce zajął Paweł Pełczyński. W marcu 2006 ukazał się kolejny album De Mono Siedem dni, promowany m.in. przez singiel tytułowy oraz Patrzę w Ciebie. Był to także pierwszy wydany w Polsce album w formacie pamięci USB[1].

W 2007 grupę opuścił perkusista Dariusz Krupicz, a jego miejsce zajął kolejny muzyk związany przez lata ze wspomnianym zespołem Mafia – Marcin Korbacz. Rok później, na Festiwalu Polskich Wideoklipów Yach Film, De Mono otrzymało nagrodę Drewniany Yach za wideoklip do ich (wydanego jako singiel) coveru przeboju Grupy ABC – Asfaltowe łąki[2].

W 2008 Marek Kościkiewicz utworzył zespół o takiej samej nazwie, w skład którego wchodzili członkowie oryginalnego składu grupy – Marek Kościkiewicz, Robert Chojnacki i Dariusz Krupicz – inny, długoletni członek dawnego De Mono, czyli Wojciech Wójcicki (instrumenty klawiszowe, gitara) oraz nowi muzycy: wokalista Rafał Brzozowski i gitarzysta Michał Grymuza. Później Brzozowskiego zastąpił Michał Karpacki, a jeszcze później nowym wokalistą został Tomasz Korpanty.

Od 2008 pomiędzy Andrzejem Krzywym i Markiem Kościkiewiczem toczył się sądowy spór o nazwę „De Mono” i prawa do wykonywania piosenek skomponowanych przez Kościkiewicza[3]. Od tamtej pory nazwy „De Mono” używały równolegle dwa składy prowadzone przez byłych członków zespołu – pierwszy z wokalistą Andrzejem Krzywym i basistą Piotrem Kubiaczykiem, a drugi – z Markiem Kościkiewiczem, Robertem Chojnackim i Dariuszem Krupiczem[4]. W 2018 pozew Krzywego przeciwko Kościkiewiczowi został oddalony. W wyniku tego oba składy mogły dalej występować pod tym samym szyldem[5]. W 2020 Sąd Apelacyjny zakazał Markowi Kościkiewiczowi oraz dwóm innym pozwanym członkom zespołu – Wojciechowi Wójcickiemu i Michałowi Karpackiemu – używania nazwy „De Mono” „w prowadzonej przez nich działalności artystycznej w formie i kontekście innym niż historyczny”[6]. Rozstrzygnięcie Sądu Apelacyjnego nie zamknęło sprawy, bowiem prawnik reprezentujący Marka Kościkiewicza zapowiedział złożenie skargi kasacyjnej do Sądu Najwyższego[7]. Jednak 30 października 2021 na oficjalnych profilach składu dowodzonego przez Andrzeja Krzywego w mediach społecznościowych pojawiła się informacja, że dzień wcześniej skarga kasacyjna nie została przyjęta do rozpoznania i że „tym samym i tak prawomocny już wyrok Sądu Apelacyjnego można uznać za ostatecznie zapieczętowany”[8].

8 września 2010 ukazał się dziewiąty studyjny album zespołu pt. No Stress[9], który uzyskał status złotej płyty. Pierwszym singlem był utwór Póki na to czas, a drugim – utwór Życie to sen[9]. Płyta okazała się wielkim sukcesem, a piosenka Póki na to czas, według rankingu firmy Nielsen Polska, przygotowanego dla ZPAV, została Radiowym Przebojem Roku 2010. Nagrodę wręczono podczas gali Fryderyków.

W 2011 zespół wystąpił na festiwalu TopTrendy w Sopocie jako gość specjalny, gdzie odebrał Złotą Płytę za album No stress, a we wrześniu tego samego roku De Mono pojechało na wielki koncert do niemieckiego Essen. Zespół wystąpił też w programie „Szansa na sukces” na antenie TVP2, a w Sylwestra zagrał na warszawskim Placu Konstytucji.

W 2012 z okazji 25-lecia zespół nagrał płytę Spiekota, którą chciał złożyć hołd polskiej piosence. Grupa z Andrzejem Krzywym na czele nagrała na nowo wielkie przeboje sprzed lat, ale w odświeżonych aranżacjach. Gościnnie na albumie zaśpiewali wykonawcy muzyki reggae młodego pokolenia – Marika, Junior Stress, Cheeba i Dawid Portasz.

10 lutego 2014 na rynku ukazał się album pt. Symfonicznie, na który zespół nagrał swoje największe przeboje z towarzyszeniem Polskiej Orkiestry Radiowej pod dyrekcją Jacka Piskorza. Pierwszy koncert odbył się w Studiu im. Lutosławskiego w Warszawie.

W 2017 zespół świętował 30 lat wspólnego grania na scenie. Z tej okazji od marca odbywali ogólnopolską trasę koncertową pod nazwą 30/30, obejmującą 30 występów. Ponadto wydali album pt. XXX, zawierający 12 piosenek stanowiących przekrój twórczości grupy od początku jej istnienia, jednak w akustycznych aranżacjach. Płytę promowali premierowym singlem Próżno nie chcę czekać na twoją miłość, czyli polskojęzycznym coverem przeboju Boba Marleya Waiting In Vain.

W 2018 zespół po 24 latach zakończył współpracę z dotychczasowym menedżerem, a nowym przedstawicielem grupy została firma J&J MusicArt. W listopadzie 2019 zespół wydał album pt. Reset, który promował singlami: Prosto w serce, Gra się do końca i W taką noc. Początkowo mieli odbyć ogólnopolską trasę koncertową, jednak została ona zawieszona z powodu pandemii COVID-19 w Polsce. 27 marca 2020 opublikowali muzyczny apel pt. Idiota w koronie, włączając się w akcję #zostańwdomu, ponadto wzięli udział w akcji #hot16challenge2 na zbiórkę dla personelu medycznego zaangażowanego w walkę z koronawirusem. 16 sierpnia 2020 zaprezentowali w sieci koncert OsieckY, zrealizowany bez publiczności i udostępniony za darmo dla oglądających w ramach programu „Kultura w sieci”. W kwietniu 2021 wydali album pt. OsieckY, który promowali własną interpretacją przeboju Seweryna Krajewskiego Uciekaj moje serce.

Muzycy edytuj

Dyskografia edytuj

Albumy edytuj

Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat
POL
Kochać inaczej
  • Data: 1989
  • Wydawca: Arston
 –
Oh Yeah!
  • Data: 1990
  • Wydawca: Arston, Zic Zac
 –
Stop
  • Data: 1992
  • Wydawca: Arston, Zic Zac
 –
Abrasax
  • Data: 1994
  • Wydawca: Zic Zac
 –
  • POL: platynowa płyta[12]
Paparazzi
  • Data: 1997
  • Wydawca: BMG
 –
Play
  • Data: 1999
  • Wydawca: Zic Zac
 –
De Luxe
  • Data: 19 listopada 2001[13]
  • Wydawca: BMG
 42[14]
Siedem dni
  • Data: 20 marca 2006[15]
  • Wydawca: Sony BMG
 31[16]
No Stress
  • Data: 8 września 2010[17]
  • Wydawca: Sony Music
 –
  • POL: złota płyta[18]
Spiekota
  • Data: 21 maja 2012[19]
  • Wydawca: Polskie Radio
 –
Symfonicznie
  • Data: 10 lutego 2014
  • Wydawca: Polskie Radio
 20[20]
Reset
  • Data: 15 listopada 2019
  • Wydawca: Demonolit/J&J Musicart Ltd
Osiecky
  • Data: 16 kwietnia 2021[21]
  • Wydawca: Universal Music Group
 –

Kompilacje edytuj

Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat
POL
Stereo hity
  • Data: 1995
  • Wydawca: Zic Zac
 –
De Best
  • Data: 24 maja 2004[23]
  • Wydawca: BMG
 –
Gwiazdy polskiej muzyki lat 80.
  • Data: 18 grudnia 2007
  • Wydawca: TMM Polska
 –
Radio Zet Gold. De Mono. Przeboje na wagę złota
  • Data: 18 marca 2014
  • Wydawca: Sony Music
 5[24]
„–” album nie był notowany.

Single edytuj

Tytuł Rok Pozycja na liście
LP3
[25]
Kamień i aksamit[26] 1994 8
Druga w nocy[27] 1996 21
Paparazzi[28] 1997 40
Kiedy byłaś blisko mnie...[29] 1998 –
Tajna miłość[30] 50
Może to o nas[31] –
Wszystko na sprzedaż[32] 1999 24
Kim naprawdę jesteś[33] 47
Znowu zwykły dzień[34] 41
Żyj tylko chwilą[35] 2000 39
A-41[36] –
Anna mieszka tutaj[37] 46
Nie może być[38] 2001 –
Tamtego lata[39] –
Poznaj siebie[40] –
Bez przebaczenia[41] 2002 –
Nasza jest cała ta noc[42] 2003 –
Najlepsze pozostanie[43] 2004 –
Patrzę w ciebie[44] 2006 13
Siedem dni[45] 36
Nocne ćmy[46] –
Asfaltowe łąki[47] 2008 –
„–” singel nie był notowany.

Notowane utwory edytuj

Tytuł Rok Pozycja na liście
POL
[48] 		LP3
[25]
P jak pieniądze 1988 – 38
Do ciebie mówię – 33
Psychokiller – 25
Kochać inaczej 1989 – 1
Otoczony – 8
Za chwilę coś się stanie – 15
Dziś taki dzień – 5
Sweet Jail 1990 – 25
Tak blisko ciebie – 5
Zostańmy sami – 2
Oh Yeah! 1991 – 29
Światła i kamery 1992 – 12
Statki na niebie 1993 – 5
Ostatni pocałunek – 1
Znów jesteś ze mną – 4
Płomień – 28
Do końca świata (& Anita Lipnicka) 1994 – 12
Póki na to czas 2010 3 –
Prosto w serce 2019 23 –
Gra się do końca – 18
W taką noc – –
„–” utwór nie był notowany.

Nagrody i wyróżnienia edytuj

Rok Kategoria Tytułem Nagroda Nota Źródło
1994 Najlepszy album muzyki tanecznej Abrasax Fryderyki 1994 Laur [49]
Najlepsza grupa De Mono Nominacja
1999 Piosenka roku „Wszystko na sprzedaż” Fryderyki 1999 Nominacja [50]
Album roku – pop Play Nominacja
2001 De Luxe Fryderyki 2001 Nominacja [51]

Przypisy edytuj

  1. ↑ De Mono w pendrive. 2007-10-15. [dostęp 2009-06-10].
  2. ↑ Laureaci 17. Festiwalu Polskich Wideoklipów!. [dostęp 2009-06-10].
  3. ↑ „Czyje jest De Mono?”, onet.pl, 31 marca 2012.
  4. ↑ INTERIA.PL, De Mono z nowym wokalistą [online] [dostęp 2017-06-16] (pol.).
  5. ↑ Kamil Siałkowski, Wojna domowa w De Mono. Sąd: „Każdy z członków ma prawo do nazwy zespołu” [online], warszawa.wyborcza.pl, 30 lipca 2018 [dostęp 2018-07-31].
  6. ↑ Zapadł wyrok w sprawie De Mono – komu przysługuje nazwa zespołu? – Musicodex – prawnicy od muzyki [online], 13 listopada 2021 [dostęp 2021-11-18] (pol.).
  7. ↑ Kamil Siałkowski, Prawomocny wyrok w sprawie De Mono. Sąd zabiera twórcy zespołu prawa do nazwy [online], warszawa.wyborcza.pl, 23 października 2020 [dostęp 2020-10-23].
  8. ↑ a b De Mono - W dniu wczorajszym Sąd Najwyższy postanowił nie [online], facebook.com [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  9. ↑ a b De Mono we wrześniu. cgm.pl. [dostęp 2012-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-26)]. (pol.).
  10. ↑ Skład zespołu De Mono. demono.pl. [dostęp 2012-06-25].
  11. ↑ Skład zespołu DEMONO. DeMono.com.pl. [dostęp 2012-06-25].
  12. ↑ a b Platynowe płyty CD przyznane w 1997 roku [online], ZPAV [dostęp 2020-10-27].
  13. ↑ De Mono – „Deluxe”. muzyka.onet.pl. [dostęp 2011-10-26]. (pol.).
  14. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 17.12.2001 – 06.01.2002. olis.onyx.pl. [dostęp 2012-10-11]. (pol.).
  15. ↑ De Mono – „Siedem dni”. muzyka.onet.pl. [dostęp 2011-10-26]. (pol.).
  16. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 03.04.2006 – 09.04.2006. olis.onyx.pl. [dostęp 2011-10-26]. (pol.).
  17. ↑ De Mono – „No Stress”. muzyka.onet.pl. [dostęp 2011-10-26]. (pol.).
  18. ↑ Złote płyty CD przyznane w 2012 roku [online], ZPAV [dostęp 2020-10-27].
  19. ↑ De Mono: „Spiekota”. Wielka premiera nowej płyty!. demono.pl. [dostęp 2012-05-25]. (pol.).
  20. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 24.02.2014 – 02.03.2014. olis.onyx.pl. [dostęp 2014-05-02]. (pol.).
  21. ↑ NOWA PŁYTA „OSIECKY”! [online], De Mono [dostęp 2022-04-12].
  22. ↑ Złote płyty CD przyznane w 1997 roku [online], ZPAV [dostęp 2020-10-27].
  23. ↑ De Mono – „De Best”. muzyka.onet.pl. [dostęp 2011-10-26]. (pol.).
  24. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 11.08.2014 – 17.08.2014. olis.onyx.pl. [dostęp 2014-05-02]. (pol.).
  25. ↑ a b De Mono – Archiwum Listy Przebojów Programu Trzeciego. lp3.pl. [dostęp 2011-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-02)]. (pol.).
    De Mono & Anita Lipnicka – Archiwum Listy Przebojów Programu Trzeciego. lp3.pl. [dostęp 2011-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-02)]. (pol.).
  26. ↑ De Mono – Kamień i aksamit. www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-26)]. (pol.).
  27. ↑ De Mono – Druga w nocy. www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-31)]. (pol.).
  28. ↑ De Mono – Paparazzi. www.discogs.com. [dostęp 2014-05-02]. (ang.).
  29. ↑ De Mono – Kiedy Byłaś Blisko Mnie.... www.discogs.com. [dostęp 2014-05-02]. (ang.).
  30. ↑ De Mono – Tajna miłość. www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-20)]. (pol.).
  31. ↑ De Mono – Może to o nas. www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02]. (pol.).
  32. ↑ De Mono – Wszystko Na Sprzedaż. www.discogs.com. [dostęp 2014-05-02]. (ang.).
  33. ↑ De Mono – Kim Naprawdę Jesteś. www.discogs.com. [dostęp 2014-05-02]. (ang.).
  34. ↑ De Mono – Znowu zwykły dzień. www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-26)]. (pol.).
  35. ↑ De Mono – Żyj tylko chwilą. www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-02)]. (pol.).
  36. ↑ De Mono – A-41. www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-14)]. (pol.).
  37. ↑ De Mono – Anna Mieszka Tutaj. www.discogs.com. [dostęp 2014-05-02]. (ang.).
  38. ↑ De Mono – Nie może być. www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02]. (pol.).
  39. ↑ De Mono – Tamtego lata. www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02]. (pol.).
  40. ↑ De Mono – Poznaj siebie. www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-20)]. (pol.).
  41. ↑ De Mono – Bez Przebaczenia. www.discogs.com. [dostęp 2014-05-02]. (ang.).
  42. ↑ De Mono – Nasza Jest Cała Ta Noc. www.discogs.com. [dostęp 2014-05-02]. (ang.).
  43. ↑ De Mono – Najlepsze pozostanie. www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02]. (pol.).
  44. ↑ De Mono – Patrzę w ciebie. www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-20)]. (pol.).
  45. ↑ De Mono – Siedem dni. www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-20)]. (pol.).
  46. ↑ De Mono – Nocne ćmy. www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-20)]. (pol.).
  47. ↑ De Mono – Asfaltowe łąki. www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-31)]. (pol.).
  48. ↑ De Mono – Póki na to czas (AirPlay Top: 18.09. – 24.09.2010). bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2013-08-28]. (pol.).
    De Mono – Prosto w serce (AirPlay Top: 19.10. – 25.10.2019). bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2019-10-28]. (pol.).
  49. ↑ Fryderyki 1994: nominowani i laureaci. www.zpav.pl. [dostęp 2015-03-09]. (pol.).
  50. ↑ Fryderyki 1999: nominowani i laureaci. www.zpav.pl. [dostęp 2015-03-09]. (pol.).
  51. ↑ Fryderyki 2001: nominowani i laureaci. www.zpav.pl. [dostęp 2015-03-09]. (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=De_Mono&oldid=73578888”