Deborah Kerr
Deborah Kerr, właśc. Deborah Jane Trimmer (ur. 30 września 1921 w Glasgow, zm. 16 października 2007 w Botesdale) – brytyjska aktorka filmowa, teatralna i telewizyjna. Odniosła sukces w Hollywood, gdzie była jedną z większych gwiazd lat 50. i 60., występując m.in. u boku Clarka Gable'a, Spencera Tracy, Cary'ego Granta czy Roberta Mitchuma.
| |||||||||
 Kerr w 1973. | |||||||||
| Imię i nazwisko | Deborah Jane Trimmer | ||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 30 września 1921 Glasgow | ||||||||
| Data i miejsce śmierci | 16 października 2007 Botesdale | ||||||||
| Zawód | aktorka | ||||||||
| Współmałżonek | Tony Bartley (1945-59); Peter Viertel (1960-2007) | ||||||||
| Lata aktywności | 1940-1986 | ||||||||
| |||||||||
Do historii kina przeszła jej miłosna scena na plaży z Burtem Lancasterem z filmu Stąd do wieczności (1953) Freda Zinnemanna. Pamiętana jest również z roli Ligii w hollywoodzkiej wersji Quo Vadis (1951) Mervyna LeRoya oraz z postaci guwernantki dzieci króla Syjamu z musicalu Król i ja (1956) Waltera Langa[1]. Sześciokrotnie nominowana do Oscara dla najlepszej aktorki. Laureatka Honorowego Oscara za całokształt twórczości artystycznej (1994)[2].
ŻyciorysEdytuj
Aktorstwo wybrała dzięki ciotce, która pracowała w radiu oraz prowadziła szkołę aktorską w Bristolu. Deborah Kerr najpierw uczyła się baletu. Jej debiut sceniczny miał miejsce w 1937 w Weston-super-Mare[3]. Karierę rozpoczynała od występów w prowincjonalnych teatrach brytyjskich i trupach objazdowych podczas drugiej wojny światowej[4].
Dzięki występom w Oxford Repertory Company zwrócił na nią uwagę producent filmowy, przez co otrzymała angaż w filmie Major Barbara (1941) Gabriela Pascala. Poza rolami filmowymi występowała również na deskach teatrów na londyńskim West Endzie.
Do Hollywood przeniosła się w 1947. Zawarła tam kontrakt z wytwórnią MGM. Pierwszą nominację do Oscara zdobyła za rolę alkoholiczki w filmie Edward, mój syn (1949). Grała również w teatrach na nowojorskim Broadwayu.
Pod koniec lat 60. zrezygnowała z aktorstwa kinowego. Stwierdziła, że jest w nim za dużo seksu i przemocy. Po tej deklaracji raz tylko pojawiła się w filmie kinowym. Występowała jedynie w teatrze i w telewizji.
W 1997 uzyskała tytuł szlachecki Komandora Orderu Imperium Brytyjskiego. Przez lata mieszkała w Szwajcarii oraz w hiszpańskiej Marbelli. Gdy wykryto u niej chorobę Parkinsona[5], a jej stan zaczął się pogarszać, powróciła do Anglii[6].
Życie prywatneEdytuj
Była dwukrotnie zamężna. Pierwszy raz z pilotem RAFu i producentem filmowym Tonym Bartleyem (ślub 28 listopada 1945; rozwód w 1959), z którym miała dwie córki: Melanie Jane (ur. 27 grudnia 1947) i Francescę Ann (ur. 20 grudnia 1951). Kolejne małżeństwo zawarła 23 lipca 1960 z pisarzem i scenarzystą Peterem Viertelem, z którym była aż do śmierci. Miała troje wnucząt.
Zmarła w wieku 86 lat w Botesdale w hrabstwie Suffolk. Pochowano ją na wiejskim cmentarzu w Alfold w hrabstwie Surrey.
FilmografiaEdytuj
- 1941 – Major Barbara jako Jenny Hill
- 1941 – Love on the Dole jako Sally Hardcastle
- 1942 – Penn of Pennsylvania jako Guglielma Springelt
- 1942 – Hatter’s Castle jako Mary Brodie
- 1942 – The Day Will Dawn jako Kari Alstead
- 1943 – Życie i śmierć pułkownika Blimpa jako Edith Hunter
- 1945 – Perfect Strangers jako Catherine Wilson
- 1946 – Tajemniczy nieznajomy jako Bridie Quilty
- 1947 – Czarny narcyz jako siostra Clodagh
- 1947 – Handlarze jako Kay (Francis X.) Dorrance
- 1947 – If Winter Comes jako Nona Tyber
- 1949 – Mój syn Edward jako Evelyn Boult
- 1950 – Kopalnie króla Salomona jako Elizabeth Curtis
- 1950 – Uwierz mi, proszę jako Alison Kirbe
- 1951 – Quo Vadis jako Ligia
- 1952 – Więzień Zendy jako Flavia
- 1952 – Thunder in the East jako Joan Willoughby
- 1953 – Stąd do wieczności jako Karen Holmes
- 1953 – Juliusz Cezar jako Portia
- 1953 – Młoda Bess jako Catherine Parr
- 1953 – Żona moich marzeń jako Priscilla
- 1955 – Koniec romansu jako Sarah Miles
- 1956 – Herbata i współczucie (Tea and Sympathy) jako Laura Reynolds
- 1956 – The Proud and Profane jako Lee Ashley
- 1956 – Król i ja jako Anna Leonowens
- 1957 – Urlop na lądzie jako Gwinneth Livingston
- 1957 – Bóg jeden wie, panie Allison jako siostra Angela
- 1957 – Niezapomniany romans jako Terry McKay
- 1958 – Witaj smutku jako Anne Larson
- 1958 – Osobne stoliki jako Sibyl Rayton Bell
- 1959 – Count Your Blessings jako Grace Allingham
- 1959 – Ukochany niewierny jako Sheilah Graham
- 1959 – Podróż jako lady Diana Ashmore
- 1960 – Cudze chwalicie jako Hilary Rhyall
- 1960 – Obieżyświaty jako Ida Carmody
- 1961 – Nagie ostrze jako Martha Radcliffe
- 1961 – W kleszczach lęku jako pani Giddens
- 1964 – Noc iguany jako Hanna Jelkes
- 1964 – The Chalk Garden jako panna Madrigal
- 1965 – La verifica incerta
- 1965 – Małżeństwo na rozdrożu jako Valerie Edwards
- 1966 – Oko diabła jako Catherine de Montfaucon
- 1967 – Casino Royale jako agent Mimi (znana jako lady Fiona McTarry)
- 1968 – Prudence and the Pill jako Prudence
- 1969 – Cyrk straceńców jako Elizabeth Brandon
- 1969 – Układ jako Florence Anderson
- 1982 – Świadek oskarżenia jako siostra Plimsoll
- 1984 – Kariera Emmy Harte jako Emma Harte
- 1985 – Spotkanie po latach jako Sally Wells
- 1985 – The Asam Garden jako Helen
- 1986 – Spadkobiercy Emmy Harte jako Emma Harth
PrzypisyEdytuj
- ↑ Actress Deborah Kerr has died (ang.). Detroit Free Press. [dostęp 2019-07-06].
- ↑ British actress Kerr dies at 86 (ang.). BBC News. [dostęp 2019-07-06].
- ↑ Deborah Kerr Biography (1921-) (ang.). Film Reference. [dostęp 2019-07-06].
- ↑ Actress Deborah Kerr has died (ang.). Detroit Free Press. [dostęp 2019-07-06].
- ↑ Zmarła aktorka Deborah Kerr (pol.). Wirtualna Polska. [dostęp 2019-07-06].
- ↑ Deborah Kerr (ang.). The Herald. [dostęp 2019-07-06].
Linki zewnętrzneEdytuj
- Deborah Kerr w bazie IMDb (ang.)
- Deborah Kerr w bazie Filmweb
