Debt push-down
Debt push-down[1] – biznesowa lub podatkowo-księgowa strategia przesunięcia długu związanego z finansowaniem nabycia spółki zależnej na poziom podmiotu zależnego uzyskującego przychody operacyjne. Mechanizm ten jest możliwy do przeprowadzenia m.in. z wykorzytaniem łączenia się spółek, najczęściej połączenia odwrotnego (downstream merger). W celu wdrożenia tej strategii wykorzystuje się alternatywnie również konstrukcję podatkowej grupy kapitałowej albo transparentną podatkowo spółkę osobową[2].
Mechanizm ten daje zwykle większe szanse na szybki dostęp do środków pieniężnych na spłatę kosztów finansowania. Często też przeprowadzenie reorganizacji polegającej na łączeniu spółek jest warunkiem stawianym przez banki w umowach kredytowych ze względu na większe możliwości zabezpieczenia spłaty kredytu, co ma na celu ochronę interesów banku finansującego i zarządzania jego ryzykiem kredytowym[2].
Wprowadzone 1 stycznia 2018 roku nowe przepisy dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych przewidują brak możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych odsetek od kredytu (pożyczki) zaciągniętego na sfinansowanie zakupu akcji (udziałów) spółki w części, w jakiej odsetki pomniejszałyby przychody związane z kontynuacją działalności tej spółki, w szczególności w związku z połączeniem, wniesieniem aportu, przekształceniem formy prawnej lub utworzeniem podatkowej grupy kapitałowej[2].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Wojciech Majkowski, Mateusz Nurzyński, Kwalifikacja kosztów podatkowych wynikających z pożyczki refinansującej dług zaciągnięty na nabycie udziałów lub akcji w tzw. strukturze debt push-down, „Przegląd Podatkowy” (nr 1), 2020, s. 34–43, ISSN 0867-7514 [dostęp 2022-03-31] (pol.).
- ↑ a b c Przemysław Sołtysiak, Marcin Czerwiński, Realizacja połączenia odwrotnego a klauzule przeciwko unikaniu opodatkowania, „Przegląd Podatkowy” (3), Wolters Kluwer, marzec 2018, s. 45–47, ISSN 0867-7514 (pol.).