Deep Purple

brytyjska grupa rockowa

Deep Purple – brytyjski zespół rockowy, założony w Hertfordshire w 1968 (początkowo pod nazwą Roundabout) w następującym składzie: Ritchie Blackmore, Jon Lord, Nick Simper, Ian Paice oraz Rod Evans. Wspólnie z Led Zeppelin i Black Sabbath jest uważany za pioniera hard rocka i heavy metalu, chociaż niektórzy członkowie zespołu uważają, iż ich muzyki nie da się ściśle zaszufladkować do konkretnego gatunku[5]. Do swojej twórczości zespół często włączał pierwiastek muzyki poważnej, blues rocka, popu i rocka progresywnego[6]. Deep Purple został odnotowany w księdze Rekordów Guinnessa, jako „Najgłośniejszy zespół świata”[7]. Jak do tej pory, nakład ze sprzedaży wydawnictw muzycznych formacji sięgnął liczby 100 milionów płyt na całym świecie[8][9][8][10][11]. Uznawany za jeden z pierwszych i najbardziej wpływowych zespołów grających hard rock.

Deep Purple
Ilustracja
Deep Purple (2022)
Inne nazwy

Roundabout

Rok założenia

1968

Pochodzenie

Hertfordshire, Wielka Brytania

Gatunek

rock stadionowy[1], hard rock[1][2][3][4], heavy metal[1][2][3], rock[4]

Aktywność

1968–1976, od 1984

Wydawnictwo

Edel, EMI, BMG, Polydor, Warner Bros., Aquarius, Tetragrammaton

Powiązania

Rainbow, Whitesnake, Gillan, Black Sabbath, Blackmore’s Night, Tommy Bolin, Episode Six, Screaming Lord Sutch, Dixie Dregs, Coverdale/Page

Skład
Ian Gillan
Simon McBride
Roger Glover
Don Airey
Ian Paice
Byli członkowie
Ritchie Blackmore
Jon Lord (zmarły)
David Coverdale
Glenn Hughes
Rod Evans
Tommy Bolin (zmarły)
Joe Lynn Turner
Joe Satriani
Nick Simper
Steve Morse
Strona internetowa
Logotyp zespołu

W trakcie swojej działalności zespół przeszedł wiele zmian personalnych, zaś w latach 1976–1984 był rozwiązany. Największy sukces odniósł drugi skład zespołu, zwany Mark II w skład którego wchodzili: Ian Gillan, Ritchie Blackmore, Roger Glover, Jon Lord i Ian Paice[12]. Ta linia była aktywna od roku 1969 do 1973, następnie od 1984 do 1989 i ponownie w 1993, kiedy dalsza współpraca Blackmore’a z resztą zespołu wydała się być niemożliwa. Został on zastąpiony przez Steve’a Morse’a. Obecnie skład Deep Purple jest stabilny. Do roszad doszło jedynie na pozycji klawiszowca, gdy w 2002 roku Jon Lord, który postanowił poświęcić się muzyce poważnej, został zastąpiony przez Dona Aireya. Jedynym członkiem zespołu występującym w nim nieprzerwanie od jego założenia jest perkusista Ian Paice.

Deep Purple zajął 22. miejsce w rankingu VH1's Greatest Artists of Hard Rock[13]. W 2016 zespół został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[14].

Przegląd edytuj

Początki (1967–1969) edytuj

 
Deep Purple (1968)

Powstanie Deep Purple wiąże się z osobą Chrisa Curtisa, członka zespołu The Searchers. Formowanie zespołu rozpoczęło się na jesieni 1967 roku, wtedy to Curtis zaczął wysyłać telegramy do znajdującego się w Hamburgu Ritchiego Blackmore’a. Mniej więcej rok wcześniej na jednym ze spotkań towarzyskich Curtis poznaje Tony’ego Edwardsa, początkującego biznesmana branży muzycznej. W 1967 odświeża znajomość z Edwardsem, przedstawiając mu propozycję menedżera powstającej właśnie grupy o nazwie Roundabout. Edwards bardzo przejęty nowym projektem do pomocy dobiera sobie Johna Colettę, szefa agencji reklamowej Castle, Chappel and Partners. Mając już zapewnioną opiekę menedżera Curtis zabrał się za tworzenie składu grupy. Pierwszą osobą wybraną do zespołu został współlokator Curtisa, organista Jon Lord. W międzyczasie dzięki telegramom do Anglii udało się również ściągnąć gitarzystę Ritchiego Blackmore’a. Sam Curtis przewidywał dla siebie rolę wokalisty. W tym składzie opracowali wersje utworów takich jak „Strawberry Fields Forever” The Beatles i „You Keep Me Hanging On” The Supremes. Blackmore dodał też własny utwór instrumentalny „And the Address”. Jednocześnie Chris Curtis zaczął wpadać na coraz dziwniejsze pomysły – chociażby propozycję zatrudnienia w zespole Paula McCartneya, czy granie koncertów na karuzeli – co prawie doprowadziło do zakończenia działalności Roundabout. Skutkiem tych zachowań było usunięcie Curtisa z Roundabout.

W lutym 1968 zatrudniono w roli basisty Nicka Simpera, znajomego Jona Lorda z The Flowerpot Men. Jednocześnie rolę perkusisty dostał zarekomendowany przez Blackmore’a Bobby Woodman. W tym momencie kluczową sprawą stała się kwestia wyboru wokalisty. Jednym z kandydatów był Ian Gillan, który będąc związany z Episode Six, odmówił. Kolejnym kandydatem był Mick Angus, który polecił zespołowi perkusistę Iana Paice’a, będącego jego zdaniem o niebo lepszym od Bobby Woodmana. Oznaczało to też pożegnanie z tym drugim. Ostatecznie wokalistą został Rod Evans, znajomy... Angusa. Tak zakończył się proces formowania pierwszego składu – Mark I, wtedy jeszcze Roundabout. Wokalistą był Rod Evans, gitarzystą Ritchie Blackmore, basistą Nick Simper, klawiszowcem Jon Lord, a perkusistą Ian Paice. Nazwa Deep Purple została przyjęta w kwietniu 1968, a inspiracją był standard muzyczny o tej samej nazwie, uwielbiany przez dziadków Ritchie’ego[15].

Początkowo zespół grał typowy rock głównego nurtu, inspirowany dokonaniami Vanilla Fudge. W lipcu 1968 roku, wydał swój debiutancki album Shades of Deep Purple, na którym znalazł się pierwszy przebój grupy – Hush.

Pierwsze dwa albumy, choć nieźle sprzedające się w USA, pozostały niezauważone w Wielkiej Brytanii. Evans i Simper po nagraniu trzeciego albumu, Deep Purple, odeszli z grupy. Zastąpili ich wcześniej już wspomniany Gillan jako wokalista i Roger Glover jako basista. Stery w grupie przejmował wtedy Jon Lord, z którego inicjatywy w 1969 zespół spróbował swych sił w repertuarze progresywnym, nagrywając koncert na orkiestrę i grupę rockową. W lipcu 1969 roku zespół rozpoczął trasę koncertową Deep Purple European Tour.

Zmiany personalne i rozpad zespołu (1970–1980) edytuj

 
Ian Gillan – wokalista (1972)

Prawdziwa sława grupy rozpoczęła się w roku 1970, kiedy to ostatecznie ukształtowało się jej charakterystyczne brzmienie. Niektórzy krytycy twierdzą, że cały ruch heavymetalowy wywodzi się od płyty Deep Purple in Rock wydanej w tym roku. Była ona oparta na rozbudowanych solówkach gitarowych i organowych, złożonych z melodyjnych riffów, oraz częstych imitacjach, charakterystycznym śpiewie i solidnie grającej sekcji rytmicznej. Deep Purple znalazło złoty środek pomiędzy prostym brzmieniem ówczesnego hard rocka a wybujałym rockiem progresywnym. Z lat 1970–1973 pochodzi większość przebojów grupy. 1971 to czasy wydania krążka pt. Fireball i singla z przebojem Strange Kind of Woman, który znalazł się na amerykańskiej wersji albumu. Fireball uzyskał, jako pierwszy album „Purpli”, szczyt notowań UK Albums Chart. W roku 1972 zespół wydał album Machine Head, który uznawany jest za największe dokonanie grupy. To właśnie z tego albumu pochodzi najbardziej rozpoznawany utwór zespołu – Smoke on the Water. Innymi hitami z płyty są m.in. Highway Star i Space Truckin'. Muzycy praktycznie cały czas spędzali w trasie koncertowej. Tournée obejmujące Amerykę Północną i Japonię stało się przyczynkiem do nagrania koncertowego albumu – Made in Japan. Do dziś płyta ta pozostaje jednym z najbardziej popularnych koncertowych wydawnictw w muzyce rozrywkowej. Na początku następnego roku do sklepów trafiła ich nowa płyta – Who Do We Think We Are, zawierająca przebój Woman from Tokyo. Mordercze tempo pracy przełożyło się na stosunki panujące wewnątrz zespołu. W lecie 1973 roku Gillan, w wyniku kłótni z Blackmorem, opuścił zespół. To samo uczynił trzymający stronę wokalisty w tym konflikcie Glover. Zespół rozpoczął poszukiwanie nowego wokalisty. Został nim nikomu wówczas nieznany David Coverdale. Miejsce Glovera zajął śpiewający basista Glenn Hughes. W ten sposób narodził się tzw. trzeci skład Deep Purple. W tym zestawieniu zespół wydał w lutym 1974 roku blues-rockowy album Burn. Brzmienie zespołu zyskało nową przestrzeń i zostało wzbogacone duetem wokalnym, a także elementami funku szczególnie słyszalnymi na kolejnym krążku Stormbringer. Stacje radiowe chętnie puszczały utwór tytułowy, The Gypsy i Soldier Of Fortune. Obydwa albumy, podobnie jak poprzednie, odniosły sukces, ale Blackmore nie krył swojego niezadowolenia z tego, że muzyka formacji zmierza w kierunku funky i soul. Wiosną 1975 roku opuścił Deep Purple i wspólnie z wokalistą Ronniem Jamesem Dio założył grupę Blackmore’s Rainbow, która po wydaniu pierwszego albumu skróciła nazwę do Rainbow. Reszta zespołu nie chciała kończyć kariery i do współpracy zaprosiła amerykańskiego gitarzystę Tommy’ego Bolina. W październiku 1975 roku powstał album Come Taste the Band. Zespół postawił na jeszcze bardziej funkowe brzmienie połączone z hard rockiem. Nasilające się uzależnienie gitarzysty od narkotyków i nierówny poziom poszczególnych koncertów spowodowały, że przyszłość formacji ponownie została zagrożona. Kolejny kryzys nadszedł podczas tournée w marcu 1976 roku. Coverdale odszedł z zespołu po koncercie w Liverpool Empire Theatre. Decyzja o jego odejściu utrzymywana była w tajemnicy do końca trasy. Opinia publiczna została o tym fakcie oficjalnie poinformowana dopiero w lipcu tego samego roku. Pół roku później, na skutek przedawkowania narkotyków zmarł Bolin. Zespół rozpadł się w 1976. Muzycy grupy współpracowali z innymi zespołami, jak Rainbow, Whitesnake, Black Sabbath i Gillan. W 1980 roku, bez porozumienia z resztą członków zespołu, Evans reaktywował Deep Purple (Bogus Deep Purple)[16]. Sprawa trafiła do sądu – muzyk przegrał i został zobowiązany do zapłacenia grzywny w wysokości ponad 600 tys. dolarów za bezprawne używanie nazwy.

 
Od lewej: Jon Lord, Roger Glover, Ian Gillan, Ritchie Blackmore, Ian Paice (1971)

Reaktywacja i dalsza działalność (1984–2021) edytuj

W 1984 formacja została reaktywowana i nagrała dwie płyty studyjne – Perfect Strangers oraz The House of Blue Light. W 1989 roku doszło do kolejnego rozłamu w zespole – narastający konflikt pomiędzy Gillanem i Blackmorem spowodował opuszczenie grupy przez wokalistę. Jego miejsce zajął Joe Lynn Turner, współpracujący wcześniej z Blackmorem w zespole Rainbow. Skład ten nagrał płytę Slaves & Masters. Album ten, odbiegający od wcześniejszych płyt Deep Purple, jest przez wielu uważany za jedną z najsłabszych płyt zespołu. Podczas pracy nad kolejnym albumem Joe Lynn został, z inicjatywy Lorda, Glovera i Paice’a, zastąpiony przez Gillana, co było sporym zaskoczeniem – Gillan w wywiadach zapowiadał, że jego przygoda z Deep Purple to już przeszłość.

W tym najbardziej znanym składzie, w 1993 roku została nagrana płyta The Battle Rages On… (Bitwa nadal wrze), której tytuł znakomicie oddawał atmosferę napięcia między gitarzystą a wokalistą zespołu, która panowała już od pierwszego odejścia Iana Gillana z zespołu. Po tej właśnie płycie odszedł lider Ritchie Blackmore, zastąpiony na czas drugiej części trasy koncertowej przez Joe Satrianiego. Mimo dobrze układającej się współpracy Joe nie zdecydował się na dołączenie do Deep Purple na stałe. Stanowisko gitarzysty zespołu, jak się okazało, już na stałe, objął Steve Morse – w 1994 roku został oficjalnie gitarzystą grupy. W 2002 roku z zespołu odszedł organista Jon Lord, którego zastąpił Don Airey.

W 2016 roku zespół odbył swoją 12 trasę koncertową, zatytułowaną Deep Purple World Tour 2016. W ramach trasy odbyły się 32 koncerty, między innymi w Polsce na Festiwalu Legend Rocka w Dolinie Charlotty. 7 sierpnia 2020 miała miejsce premiera 21. albumu zespołu o nazwie Whoosh![17], zaś 26 listopada 2021 płyty Turning to Crime zawierającej covery w wykonaniu Deep Purple[18].

Czasy najnowsze (od 2022) edytuj

W 2022 zespół opuścił Steve Morse. Pod koniec marca był zmuszony tymczasowo zrezygnować z koncertowania z powodu problemów zdrowotnych żony, u której zdiagnozowano raka. Zespół zorganizował zastępstwo w postaci Simona McBride, który już wcześniej współpracował z Ianem Gillanem oraz Donem Aireyem. 23 lipca 2022 Steve Morse wydał oświadczenie o swoim odejściu z zespołu. Simon McBride został nowym pełnoprawnym gitarzystą grupy[19][20].

Muzycy edytuj

 
Od lewej: Roger Glover, Ian Paice, Ian Gillan, Don Airey, Steve Morse (Quebec, Kanada, 11 sierpnia 2004)

Obecny skład zespołu edytuj

Dyskografia edytuj

 
Od lewej: Roger Glover – gitara basowa, Steve Morse – gitara prowadząca (intro do utworu „Highway Star” w Toronto, 2005)

Albumy studyjne edytuj

Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat
USA
[33]
UK
[34]
GER
[35]
AUT
[36]
CHE
[37]
NLD
[38]
SWE
[39]
POL
[40]
Shades of Deep Purple
  • Data: lipiec 1968
  • Wydawca: Tetragrammaton
24
The Book of Taliesyn
  • Data: 11 grudnia 1968[41]
  • Wydawca: Tetragrammaton
54
Deep Purple
  • Data: 21 czerwca 1969[42]
  • Wydawca: Tetragrammaton
162
  • GER: złota płyta[43]
Deep Purple in Rock
  • Data: 3 czerwca 1970[44]
  • Wydawca: Harvest Records
143 4 1
  • UK: złota płyta[45]
  • USA: złota płyta[46]
Fireball
  • Data: 15 września 1971[47]
  • Wydawca: Harvest Records
32 1 1 3 42
  • USA: złota płyta[46]
Machine Head
  • Data: 1 marca 1972[48]
  • Wydawca: Purple Records
7 1 1 4 2
  • USA: 2x platynowa płyta[46]
  • UK: złota płyta[45]
  • FRA: złota płyta[49]
Who Do We Think We Are
  • Data: 26 stycznia 1973[50]
  • Wydawca: Purple Records
15 4 3 2 5
  • USA: złota płyta[46]
Burn
  • Data: 15 lutego 1974[51]
  • Wydawca: Purple Records
9 3 1 1 7
  • UK: złota płyta[45]
  • USA: złota płyta[46]
Stormbringer
  • Data: 6 grudnia 1974[52]
  • Wydawca: Purple Records
20 6 10 4
  • UK: złota płyta[45]
  • USA: złota płyta[46]
Come Taste the Band
  • Data: 10 października 1975[53]
  • Wydawca: Purple Records
43 19 29 12 16
  • UK: srebrna płyta[45]
Perfect Strangers
  • Data: 12 listopada 1984[54]
  • Wydawca: Polydor
17 5 2 5 1 16 3
  • USA: platynowa płyta[46]
  • CAN: platynowa płyta[55]
  • GER: złota płyta[43]
The House of Blue Light
  • Data: 12 stycznia 1987[56]
  • Wydawca: Polydor
34 10 1 11 3 11 1
  • CAN: złota płyta[55]
Slaves & Masters
  • Data: 23 października 1990[57]
  • Wydawca: BMG
87 45 23 28 5 72 12
  • CHE: złota płyta[58]
The Battle Rages On...
  • Data: 2 lipca 1993
  • Wydawca: BMG
192 21 14 9 7 39 8
Purpendicular
  • Data: 17 lutego 1996
  • Wydawca: Phantom Records
58 20 16 16 87 3
Abandon
  • Data: 2 czerwca 1998[59]
  • Wydawca: CMC International
76 16 25 46 32
Bananas
  • Data: 9 września 2003[60]
  • Wydawca: Sanctuary
85 3 12 13 18 24
  • ROS: złota płyta[61]
Rapture of the Deep
  • Data: 1 listopada 2005[62]
  • Wydawca: Edeltone
81 10 20 16 22 40
Now What?!
  • Data: 30 kwietnia 2013[63]
  • Wydawca: Edel/earMUSIC
110 18 1 1 2 12 7 5
  • GER: złota płyta[43]
Infinite
  • Data: 7 kwietnia 2017
  • Wydawca: earMUSIC
105 6 1 4 1 6 5 2
Whoosh!
  • Data: 7 sierpnia 2020
  • Wydawca: earMUSIC
Turning to Crime
  • Data: 26 listopada 2021
  • Wydawca: earMUSIC
„–” album nie był notowany.

Albumy koncertowe edytuj

Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat
USA
[33]
UK
[34]
GER
[35]
AUT
[36]
CHE
[37]
NLD
[38]
Concerto for Group and Orchestra
  • Data: 10 grudnia 1969[65]
  • Wydawca: Harvest Records
149 26
Made in Japan
  • Data: 4 grudnia 1972[66]
  • Wydawca: Purple Records
6 16 1 1 36 4
  • USA: platynowa płyta[46]
  • AUT: platynowa płyta[67]
Made in Europe
  • Data: 11 października 1976[68]
  • Wydawca: EMI
148
Last Concert in Japan
  • Data: 16 marca 1977
  • Wydawca: Purple Records
Deep Purple in Concert
  • Data: grudzień 1980
  • Wydawca: Harvest Records
Live in London
  • Data: 1982
  • Wydawca: Harvest Records
74
Scandinavian Nights
  • Data: 17 października 1988
  • Wydawca: Purple Records
Nobody’s Perfect
  • Data: czerwiec 1988
  • Wydawca: Polydor
105 38 44
In the Absence of Pink
  • Data: 15 lipca 1991
  • Wydawca: Connoisseur Collection
Come Hell or High Water
  • Data: 1994
  • Wydawca: BMG
King Biscuit Flower Hour
Presents: Deep Purple in Concert
  • Data: 27 lutego 1996
  • Wydawca: King Biscuit Flower Hour
Mk III: The Final Concerts
  • Data: 1996
  • Wydawca: Connoisseur Collection
Just Might Take Your Life
  • Data: 1996
  • Wydawca: Purple Records
Live at the Olympia '96
  • Data: 9 czerwca 1997
  • Wydawca: Thames Records
92 183
Gemini Suite Live
  • Data: 5 maja 1998
  • Wydawca: Purple Records
Total Abandon: Live in Australia
  • Data: 12 października 1999
  • Wydawca: EMI
Live at the Royal Albert Hall
  • Data: 8 lutego 2000
  • Wydawca: Spitfire Records
101
This Time Around: Live in Tokyo
  • Data: 11 września 2001
  • Wydawca: Purple Records
Live at the Rotterdam Ahoy
  • Data: 2001
  • Wydawca: Thames Records
The Soundboard Series
  • Data: 2001
  • Wydawca: Thames Records
Inglewood
  • Data: 2002
  • Wydawca: Purple Records
Perks and Tit
  • Data: 2004
  • Wydawca: Purple Records
Space Vol 1 & 2
  • Data: 2004
  • Wydawca: Purple Records
Live in Europe 1993
  • Data: 27 marca 2006
  • Wydawca: Sony BMG
Live Encounters
  • Data: 27 września 2004[69]
  • Wydawca: Thames Live
Live in Montreux 69
  • Data: 2 maja 2006[70]
  • Wydawca: Eagle Records
NEC 1993
  • Data: 8 stycznia 2007[71]
  • Wydawca: Sony BMG
Live in Denmark 1972
  • Data: 1 marca 2007
  • Wydawca: Sonic Zoom
They All Came Down to Montreux
  • Data: 12 czerwca 2007[72]
  • Wydawca: Eagle Rock
64
Space Truckin Round the World Live
  • Data: listopad 2009[73]
  • Wydawca: Purple Records
Phoenix Rising
  • Data: 24 marca 2011[74]
  • Wydawca: Earmusic
22 50 61
BBC Sessions 1968-1970
  • Data: 7 listopada 2011[75]
  • Wydawca: EMI
Live At Montreux 2011
  • Data: 7 listopada 2011[76]
  • Wydawca: Eagle Records
The Now What?! Live Tapes
  • Data: 29 listopada 2013[77]
  • Wydawca: Earmusic
In Concert '72
  • Data: czerwiec 2014[78]
  • Wydawca: Warner Music
Graz 1975
  • Data: 23 września 2014[78]
  • Wydawca: Earmusic
47 8 99 88
Long Beach 1971
  • Data: 2 marca 2015[79]
  • Wydawca: Earmusic
68 99
„–” album nie był notowany.

Albumy wideo edytuj

Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat
SWE
[80]
FIN
[81]
JPN
[82]
CHE
[83]
NLD
[84]
Rises Over Japan
  • Data: 1975
  • Wydawca:
Scandinavian Nights (Live in Denmark)
  • Data: 1987
  • Wydawca: Connoisseur Collection
Deep Purple – The Videosingles
  • Data: 1987
  • Wydawca: PolyGram
Bad Attitude
  • Data: 1988
  • Wydawca: Polydor
Doing Their Thing...
  • Data: 1990
  • Wydawca: Castle Communications
Come Hell or High Water
  • Data: 1994
  • Wydawca: BMG
1
Total Abandon: Australia '99
  • Data: 12 października 1999
  • Wydawca: EMI
Live at the Royal Albert Hall
  • Data: 8 lutego 2000
  • Wydawca: Spitfire
1
Around the World 1995–1999
  • Data: 2000
  • Wydawca: Thames Talent
In Concert with the
London Symphony Orchestra
  • Data: 25 lipca 2000
  • Wydawca: Eagle Vision
Bombay Calling
  • Data: 3 października 2000
  • Wydawca: Music Video Distributors
New, Live & Rare – The
Video Collection 1984-2000
  • Data: 2001
  • Wydawca: Thames Records
Perihelion
  • Data: 13 sierpnia 2002
  • Wydawca: Thames Records
3
Special Edition EP
  • Data: 2002
  • Wydawca: Classic Pictures Entertainment
Concerto for Group and Orchestra
  • Data: 6 maja 2003
  • Wydawca: Eagle Vision
Masters From The Vaults
  • Data: 24 listopada 2003
  • Wydawca: Intense Media
6
Live Encounters
  • Data: 27 września 2004[85]
  • Wydawca: Thames Live
Live in Concert 72/73
  • Data: 25 lipca 2005
  • Wydawca: EMI
1 6 73
  • USA: złota płyta[46]
Live at Montreux 1996
  • Data: 2 maja 2006[86]
  • Wydawca: Eagle Vision
  • CAN: złota płyta[55]
History, Hits & Highlights 68 – 76
  • Data: 2 czerwca 2009[87]
  • Wydawca: Eagle Vision
5 5
Phoenix Rising
  • Data: 24 marca 2011[74]
  • Wydawca: Earmusic
2 2 133
Live in California 74
  • Data: 21 listopada 2005
  • Wydawca: EMI
6 4 76
They All Came Down to Montreux
  • Data: 11 czerwca 2007
  • Wydawca: Eagle Vision
Stormbringers – The Inside Story
  • Data: 5 lutego 2008[88]
  • Wydawca: Classic Rock Legends
Around the World Live
  • Data: 19 maja 2008[89]
  • Wydawca: Eagle Vision
7
Live At Montreux 2011
  • Data: 7 listopada 2011
  • Wydawca: Eagle Vision
6 6 7
Perfect Strangers – Live
  • Data: 14 października 2013[90]
  • Wydawca: Eagle Vision
5 2 26 20
Live In Verona
  • Data: 20 października 2014[91]
  • Wydawca: Ward Records
1 134 3 12
Made in Japan
  • Data: 15 października 2014
  • Wydawca: Universal Music
3 57
From the Setting Sun…In Wacken
  • Data: 28 sierpnia 2015[92]
  • Wydawca: Earmusic
2 106 1 16
...To the Rising Sun (In Tokyo)
  • Data: 18 września 2015[93]
  • Wydawca: Earmusic
1 3 221 5 8
„–” album nie był notowany.

Kompilacje edytuj

Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat
USA
[33]
UK
[34]
GER
[35]
AUT
[36]
CHE
[37]
NLD
[38]
SWE
[39]
Purple Passages
  • Data: listopad 1972[94]
  • Wydawca: Warner Bros.
57
Mark I & II
  • Data: grudzień 1973[95]
  • Wydawca: Purple Records
24 Carat Purple
  • Data: maj 1975[96]
  • Wydawca: Purple Records
14 34 6 4
  • UK: srebrna płyta[45]
Powerhouse
  • Data: Listopad 1977[97]
  • Wydawca: EMI
When We Rock, We Rock,
and When We Roll, We Roll
  • Data: październik 1978[98]
  • Wydawca: EMI
The Deep Purple Singles A’s and B’s
  • Data: lipiec 1978[99]
  • Wydawca: Harvest Records
The Mark II Purple Singles
  • Data: kwiecień 1979
  • Wydawca: EMI
24
Deepest Purple: The Very
Best of Deep Purple
  • Data: lipiec 1980
  • Wydawca: Harvest Records
148 1
  • USA: platynowa płyta[46]
  • UK: złota płyta[45]
  • AUT: złota płyta[67]
The Anthology
  • Data: luty 1985[100]
  • Wydawca: Harvest Records
50 86
Knocking at Your Back Door:
The Best of Deep Purple in the 80's
  • Data: 1992[101]
  • Wydawca: Polydor Records
30: Very Best of Deep Purple
  • Data: 3 listopada 1998
  • Wydawca: EMI
39 18
  • UK: złota płyta[45]
Smoke on the Water
  • Data: 17 grudnia 1998
  • Wydawca: PGD Special Markets
Shades 1968–1998
  • Data: 16 marca 1999
  • Wydawca: Rhino Records
The Very Best of Deep Purple
  • Data: 9 maja 2000
  • Wydawca: Rhino Records
  • UK: złota płyta[45]
The 1975 California
Rehearsals, volume 1 & 2
  • Data: 14 marca 2000
  • Wydawca: Purple Records
Listen, Learn, Read On
  • Data: 2002
  • Wydawca: EMI
Winning Combinations:
Deep Purple and Rainbow
  • Data: 17 czerwca 2003
  • Wydawca: Universal
The Best of Deep Purple: Live in Europe
  • Data: 20 maja 2003
  • Wydawca: Twin Pack Music
The Platinum Collection
  • Data: 21 marca 2005
  • Wydawca: EMI
39 63 89
Deep Purple and Friends:
Child in Time
  • Data: 21 listopada 2007
  • Wydawca: Weton-Wesgram
Space Truckin’ Round
the World: Live 1968-76
  • Data: luty 2010
  • Wydawca: Purple Records
Singles & E.P. Anthology '68 – '80
  • Data: 9 kwietnia 2010
  • Wydawca: EMI
„–” album nie był notowany.

Single edytuj

Tytuł Rok Pozycja na liście
UK
[34]
Hush 1968
„Help” (cover The Beatles)
„Mandrake Root”
„Prelude: Happiness” / „I’m So Glad”
„Love Help Me”
Kentucky Woman
„Wring that neck”
River Deep – Mountain High” (cover Ike & Tina Turner) 1969
Black Night 1970 2
Strange Kind of Woman 1971 8
„Fireball” 15
Never Before 1972 35
Smoke on the Water 1973 21
Woman From Tokyo
Might Just Take Your Life 1974
New Live and Rare” Volume 1 1977 31
New Live and Rare” Volume 2 1978
New Live and Rare” EP Volume 3 1980 48
„Knocking at Your Back Door” 1985
„Perfect Strangers”
„Knocking at Your Back Door” / „Perfect Strangers”
„King Of Dreams” 1990 70
„Love Conquers All” 1991 57
„Vavoom: Ted the Mechanic” 1996
„Any Fule Kno That” 1998
„Haunted” 2003
„House of Pain” / „Contact Lost”
„Hell to Pay” / „All the Time in the World” 2013
2017
2020
„Vincent Price” / „First Sign of Madness”
„Out of Hand”
„A simple song”
„Time For Bedlam”
„All I Got Is You”
„Johnny’s Band”
„Throw my bones”
„–” singel nie był notowany.

Nagrody i wyróżnienia edytuj

Rok Kategoria Tytułem Nagroda Nota Źródło
2014 Hall of Fame Deep Purple Kerrang! Awards Laur [102]
Comeback of the Year Revolver Golden Gods Awards Laur [103]

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c Jason Ankeny: Deep Purple Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  2. a b Encyclopaedia Metallum – Deep Purple. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  3. a b Deep Purple Band info. www.metalstorm.net. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  4. a b Deep Purple Biography. www.rockdetector.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  5. Interview with Simon Copeland from The Sun, March 2007. www.deep-purple.net. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  6. Jason Ankeny, Greg Prato: About Deep Purple. www.mtv.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  7. Alan Ross McWhirter: Guinness Book of World Records. Sterling, 1975, s. 242. ISBN 978-0-8069-0012-4.
  8. a b Deep Purple – Rapture Of The Deep. www.ilikemusic.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  9. Deep Purple are back with. www.sivltd.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  10. DEEP PURPLE and Paid, Inc. Launch First VIP Fan Experience Concert Package Sales on www.DeepPurple.org. www.marketwired.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  11. Deep Purple. www.emimusicpub.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  12. Chad Driscoll: Deep Purple. uk.real.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  13. The Greatest: 100 Greatest Artists of Hard Rock (40–21). www.vh1.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  14. DAVID COVERDALE, GLENN HUGHES Talk DEEP PURPLE’s ROCK HALL Induction (Video). www.blabbermouth.net. [dostęp 2016-04-15]. (ang.).
  15. Marcin Tomaszewski: Skąd zespoły biorą swoje nazwy – oto te na literę „D”. kultura.newsweek.pl. [dostęp 2016-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-01)]. (pol.).
  16. Sad and Mysterious Story of Deep Purple’s Original Singer Rod Evans, www.ultimate-guitar.com (ang.).
  17. Deep Purple zapowiada nowy album „Whoosh!”, magazyngitarzysta.pl [dostęp 2020-06-06] (pol.).
  18. ROBERT DŁUCIK, DEEP PURPLE – 2021 – Turning To Crime (recenzja), listopad 2021.
  19. Steve Morse odszedł z Deep Purple po 28 latach. Dlaczego podjął taką decyzję? - Antyradio, www.antyradio.pl, 25 lipca 2022 [dostęp 2022-08-27] (pol.).
  20. a b Simon McBride o propozycji dołączenia do Deep Purple: To był szok!, Teraz Muzyka [dostęp 2022-08-27].
  21. Szmajter i Bury 2009 ↓, s. 57.
  22. Thompson 2013 ↓, s. 87.
  23. a b c d e f g h i j Rivadavia 2016 ↓.
  24. Szmajter i Bury 2009 ↓, s. 54.
  25. a b Szmajter i Bury 2009 ↓, s. 237.
  26. Szmajter i Bury 2009 ↓, s. 262.
  27. Szmajter i Bury 2009 ↓, s. 60.
  28. Thompson 2013 ↓, s. 15.
  29. Szmajter i Bury 2009 ↓, s. 55.
  30. Szmajter i Bury 2009 ↓, s. 37.
  31. Szmajter i Bury 2009 ↓, s. 336.
  32. Szmajter i Bury 2009 ↓, s. 333–334.
  33. a b c Deep Purple Billboard Chart History. www.billboard.com. [dostęp 2016-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-31)]. (ang.).
    Deep Purple BIllboard Chart History. www.allmusic.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  34. a b c d Deep Purple UK Chart History. www.officialcharts.com. [dostęp 2016-01-31]. (ang.).
  35. a b c Deep Purple/Longplay-Chartverfolgung. www.musicline.de. [dostęp 2016-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-13)]. (niem.).
  36. a b c Deep Purple Austrian Albums Chart. austriancharts.at. [dostęp 2016-02-01]. (niem.).
  37. a b c Deep Purple Swiss Albums Chart. hitparade.ch. [dostęp 2016-02-01]. (niem.).
  38. a b c Deep Purple Dutch Albums Chart. dutchcharts.nl. [dostęp 2016-02-01]. (niderl.).
  39. a b Deep Purple Swedish Albums Chart. swedishcharts.com. [dostęp 2016-11-28]. (ang.).
  40. OLiS – sprzedaż w okresie 09.08.2004 – 15.08.2004. olis.onyx.pl. [dostęp 2016-02-01]. (pol.).
    OLiS – sprzedaż w okresie 25.08.2003 – 31.08.2003. olis.onyx.pl. [dostęp 2016-02-01]. (pol.).
    OLiS – sprzedaż w okresie 17.10.2005 – 23.10.2005. olis.onyx.pl. [dostęp 2016-02-01]. (pol.).
    OLiS – sprzedaż w okresie 22.04.2013 – 05.05.2013. olis.onyx.pl. [dostęp 2016-02-01]. (pol.).
    OLiS – sprzedaż w okresie 14.04.2017 – 20.04.2017. olis.onyx.pl. [dostęp 2017-04-27]. (pol.).
  41. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – The Book of Taliesyn. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  42. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Deep Purple. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  43. a b c Bundesverband Musikindustrie: Deep Purple (wyszukaj w bazie danych). www.musikindustrie.de. [dostęp 2016-01-31]. (niem.).
  44. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Deep Purple in Rock. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  45. a b c d e f g h i BPI: Deep Purple (wyszukaj w bazie danych). www.bpi.co.uk. [dostęp 2016-01-31]. (ang.).
  46. a b c d e f g h i j RIAA: Deep Purple. www.riaa.com. [dostęp 2016-01-31]. (ang.).
  47. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Fireball. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  48. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Machine Head. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  49. SNEP: Deep Purple. www.snepmusique.com. [dostęp 2016-02-01]. (fr.).
  50. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Who Do We Think We Are. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  51. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Burn. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  52. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Stormbringer. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  53. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Come Taste the Band. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  54. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Perfect Strangers. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  55. a b c Music Canada: Deep Purple. musiccanada.com. [dostęp 2016-01-31]. (ang.).
  56. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – The House of Blue Light. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  57. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Slaves and Masters. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  58. EDELMETALL 1990. hitparade.ch. [dostęp 2016-02-01]. (niem.).
  59. Stephen Thomas Erlewine: Deep Purple Abandon review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  60. David Jeffries: Deep Purple Bananas review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  61. Главная / «ЗОЛОТО» И «ПЛАТИНА» / International 2003. 2m-online.ru. [dostęp 2016-10-09]. (ros.).
  62. Bret Adams: Deep Purple Rapture of the Deep review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  63. Steve Leggett: Deep Purple Now What?! review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  64. Złote płyty CD przyznane w 2017 roku, ZPAV [dostęp 2020-10-27].
  65. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Concerto for Group and Orchestra. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  66. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Made in Japan. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  67. a b IFPI AT: Deep Purple. www.ifpi.at. [dostęp 2016-02-01]. (niem.).
  68. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Made in Europe. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  69. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Live Encounters. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  70. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Live in Montreux 69. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  71. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – NEC 1993. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  72. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – They All Came Down to Montreux. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  73. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Space Truckin Round the World Live. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  74. a b Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Phoenix Rising. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  75. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – BBC Sessions 1968-1970. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  76. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Live At Montreux 2011. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  77. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – The Now What?! Live Tapes. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  78. a b Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Graz 1975. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  79. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – The House of Blue Light. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  80. Veckolista DVD Album – Vecka 36, 4 september 2015. www.sverigetopplistan.se. [dostęp 2016-02-01]. (szw.).
    Veckolista DVD Album – Vecka 36, 8 september 2005. www.sverigetopplistan.se. [dostęp 2016-02-01]. (szw.).
    Veckolista DVD Album – Vecka 14, 3 april 2003. www.sverigetopplistan.se. [dostęp 2016-02-01]. (szw.).
    Veckolista DVD Album – Vecka 22, 3 juni 2011. www.sverigetopplistan.se. [dostęp 2016-02-01]. (szw.).
    Veckolista DVD Album – Vecka 22, 29 maja 2014. www.sverigetopplistan.se. [dostęp 2016-02-01]. (szw.).
    Veckolista DVD Album – Vecka 42, 18 oktober 2013. www.sverigetopplistan.se. [dostęp 2016-02-01]. (szw.).
    Veckolista DVD Album – Vecka 44, 31 oktober 2003. www.sverigetopplistan.se. [dostęp 2016-02-01]. (szw.).
    Veckolista DVD Album – Vecka 25, 19 juni 2009. www.sverigetopplistan.se. [dostęp 2016-02-01]. (szw.).
    Veckolista DVD Album – Vecka 46, 18 november 2011. www.sverigetopplistan.se. [dostęp 2016-02-01]. (szw.).
    Veckolista DVD Album – Vecka 48, 1 december 2005. www.sverigetopplistan.se. [dostęp 2016-02-01]. (szw.).
  81. Suomen virallinen lista – Artistit Deep Purple: Phoenix Rising. www.ifpi.fi. [dostęp 2016-02-01]. (fiń.).
    Suomen virallinen lista – Artistit Deep Purple: ... To The Rising Sun (In Tokyo). www.ifpi.fi. [dostęp 2016-02-01]. (fiń.).
    Suomen virallinen lista – Artistit Deep Purple: Come Hell Or High Water. www.ifpi.fi. [dostęp 2016-02-01]. (fiń.).
    Suomen virallinen lista – Artistit Deep Purple: Live At Montreux 2011. www.ifpi.fi. [dostęp 2016-02-01]. (fiń.).
    Suomen virallinen lista – Artistit Deep Purple: Live In Concert 1972-1973. www.ifpi.fi. [dostęp 2016-02-01]. (fiń.).
    Suomen virallinen lista – Artistit Deep Purple: Perfect Strangers – Live. www.ifpi.fi. [dostęp 2016-02-01]. (fiń.).
    Suomen virallinen lista – Artistit Deep Purple: Masters Of The Vault. www.ifpi.fi. [dostęp 2016-02-01]. (fiń.).
    Suomen virallinen lista – Artistit Deep Purple: Live In California 74. www.ifpi.fi. [dostęp 2016-02-01]. (fiń.).
    Suomen virallinen lista – Artistit Deep Purple: History, Hits & Highlights 68 – 76. www.ifpi.fi. [dostęp 2016-02-01]. (fiń.).
    Suomen virallinen lista – Artistit Deep Purple: Live In Verona. www.ifpi.fi. [dostęp 2016-02-01]. (fiń.).
  82. Oricon: Deep Purple DVD. www.oricon.co.jp. [dostęp 2016-02-01]. (jap.).
    Oricon: Deep Purple Blu-ray. www.oricon.co.jp. [dostęp 2016-02-01]. (jap.).
  83. Deep Purple Swiss DVD Chart. hitparade.ch. [dostęp 2016-02-01]. (niem.).
  84. DUTCH DVD MUSIC TOP 30 19/10/2013. dutchcharts.nl. [dostęp 2016-02-01]. (niderl.).
    DUTCH DVD MUSIC TOP 30 15/11/2014. dutchcharts.nl. [dostęp 2016-02-01]. (niderl.).
    DUTCH DVD MUSIC TOP 30 26/09/2015. dutchcharts.nl. [dostęp 2016-02-01]. (niderl.).
    DUTCH DVD MUSIC TOP 30 12/09/2015. dutchcharts.nl. [dostęp 2016-02-01]. (niderl.).
  85. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Live Encounters. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  86. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Live in Montreux 69. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  87. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – History, Hits & Highlights 68 – 76. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  88. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Stormbringers – The Inside Story. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  89. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Around the World Live. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  90. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Perfect Strangers – Live. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  91. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Live in Verona. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  92. Deep Purple From the Setting Sun: In Wacken. www.allmusic.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  93. Deep Purple To the Rising Sun: In Tokyo. www.allmusic.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  94. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Purple Passages. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  95. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Mark I & II. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  96. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – 24 Carat Purple. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  97. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – Powerhouse. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  98. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – When We Rock, We Rock, and When We Roll, We Roll. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  99. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – The Deep Purple Singles A’s and B’s. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  100. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple – The Anthology. www.metal-archives.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  101. Deep Purple – Knocking At Your Back Door: The Best Of Deep Purple In The 80's. www.discogs.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  102. RELENTLESS KERRANG! AWARDS 2014 WINNERS LIST. www.kerrang.com. [dostęp 2016-02-01]. (ang.).
  103. Robert Pasbani: And the Winners of the Revolver Golden Gods Awards 2014 Are…. www.metalinjection.net. [dostęp 2015-08-15]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj