Dekanat Bytom

dekanat rzymskokatolicki w diecezji gliwickiej

Dekanat Bytom − jeden z 16 dekanatów katolickich diecezji gliwickiej.

Dekanat Bytom
Ilustracja
Kościół Świętej Trójcy w Bytomiu – siedziba dekanatu
Państwo

 Polska

Diecezja

gliwicka

Dziekan

ks. Dariusz Grzeszczak[1]

Wicedziekan

ks. Krzysztof Andryszkiewicz[1]

Dane statystyczne
Liczba wiernych

59 721

Liczba kapłanów
• w tym diecezjalnych
• w tym zakonnych

40
16
24

Liczba parafii

10

Liczba klasztorów

8

Położenie na mapie Bytomia
Mapa konturowa Bytomia, po prawej nieco na dole znajduje się punkt
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt
Ziemia50°20′51,35″N 18°55′21,38″E/50,347597 18,922606

Parafie edytuj

W skład dekanatu wchodzi 10 parafii[1].

Historia edytuj

Dekanat bytomski powstał w 1331 w wyniku wydzielenia części parafii dekanatu sławkowskiego[2]. Oba dekanaty podlegały diecezji krakowskiej. Sprawozdanie z poboru świętopietrza z lat 1334-1342 w diecezji krakowskiej sporządzone przez Galharda z Cahors w dekanacie bytomskim (decanatus Bithomiensis) wymienia następujące parafie (lista ta była niepełna, zawierała jedynie dłużników)[3]: Wojkowice Kościelne (Woycowicz), Będzin (Bandin/Bandzen), Grodziec (Grodzecz/Grozecz), Koziegłowy (Cosseglow/Cosseglov), Mikulczyce (Niculczicz/Niculcicz), Siemonia (Symuna), Chorzów (Stary) (Cargow), Siewierz (Sevor), Bytom (św. Małgorzaty) (sancta Margareta), Ciągowice (Sancovicz), Kamień (Camen), Biskupice (Biscupicz), Czeladź (Czelacz); Z powyższych jedynie Będzin (Bandin/Bandzen) i Ciągowice (Sancovicz) leżały w Polsce. Te dwie parafie były również jedynymi parafiami dekanatu bytomskiego w XVI wieku poza dawnym Śląskiem (w tym księstwie siewierskim) pomimo reorganizacji sieci dekanalnej w XV wieku (w granicach Polski leżało jednak wiele miejscowości należących do parafii z siedzibami w granicach państwa czeskiego, np. z obszaru dzisiejszego Sosnowca podlegającemu do 1810 roku parafii mysłowickiej).

W XV w. stworzono dekanat sławkowsko-bytomski (Decanatus Slawkoviensis alias in Bithom), liczący 25 parafii i opisany przez Jana Długosza w Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis[4]. W okresie późniejszym siedzibę dekanatu przeniesiono ze Sławkowa do Bytomia, a w 1765 podzielono go na dekanaty bytomski i siewierski.

Po soborze trydenckim pierwszej wizytacji dokonał archidiakon krakowski Krzysztof Kazimirski na zlecenie biskupa Jerzego Radziwiłła w listopadzie 1598. Wiele kościołów w śląskiej części dekanatu była w rękach luteran. Wizytator spotkał się z wrogim przyjęciem w Bytomiu, pomimo że w rękach katolików znajdowały się dwa kościoły bytomskie św. Ducha i św. Małgorzaty, a ponadto kościoły w Chorzowie, Kamieniu, Michałkowicach, Bogucicach, Mysłowicach i Dziećkowicach. Część siewierska dekanatu pozostawała katolicka[5].

W latach 1747–1749 dekanat obejmował 33 parafie. Ówczesną liczbę katolików szacuje się 31127, żydów na 548, protestantów na 760 (luteran)[6].

Od 1811 roku dekanat znajdował się pod zarządem diecezji wrocławskiej a ostatecznie przyłączony do niej został na mocy bulli papieża Piusa VII De salute animarum z 16 lipca 1821. Diecezję katowicką utworzono w 1925.

Przypisy edytuj

  1. a b c Dekanat Bytom. Diecezja Gliwicka. [dostęp 2009-08-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-03-05)]. (pol.).
  2. B. Kumor, Dzieje diecezji krakowskiej do roku 1795, Kraków 2000, s. 145.
  3. Jan Ptaśnik: Monumenta Poloniae Vaticana T.1 Acta Camerae Apostolicae. Vol. 1, 1207-1344. Cracoviae: Sumpt. Academiae Litterarum Cracoviensis, 1913, s. 353-354.
  4. Johannis Długosz Seniori Canonici Cracoviensis Opera Omnia, wyd. A. Przezdziecki, Kraków, t. VIII [1]
  5. M. Wojtas, 1938, s. 20
  6. Marian Surdacki. Stosunki wyznaniowe w diecezji krakowskiej w połowie XVIII wieku na podstawie wizytacj i tabel biskupa A.S. Załuskiego. „Roczniki Nauk Społecznych”. XI (2), s. 115, 128, 132, 1983. 

Bibliografia edytuj