Dekoncentracja – formalny lub nieformalny podział kompetencji władczych pomiędzy kilka podmiotów, instytucji, ośrodków decyzyjnych. Metoda dekoncentracji kompetencji jest na dużą skalę stosowana w obrębie poszczególnych szczebli organizacyjnych (np. w każdej gminie, powiecie i województwie).

Ze względu na stosunek podmiotów dzielących się kompetencjami, wyróżnia się dekoncentrację pionową (przeniesienie kompetencji na organy niższego szczebla w danym resorcie), poziomą (resortową, organy różnych resortów, a równego szczebla) i skośną (przeniesienie na organ niższego szczebla w innym resorcie).

Przykłady dekoncentracji:

  • zastosowanie monteskiuszowskiej zasady trójpodziału władzy, według której instytucje władzy ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej mają odrębne kompetencje i wzajemnie kontrolują swoje poczynania,
  • rada gminy przekazuje kompetencję wójta gminy do sołectwa (dekoncentracja względnie trwała, gdyż wójt nie może samodzielnie przejąć przekazanej kompetencji),
  • wójt upoważnia swojego zastępcę, sekretarza gminy lub innego pracownika urzędu gminy do wykonywania niektórych kompetencji tego wójta - w jego imieniu (dekoncentracja relatywnie nietrwała, gdyż wójt może w każdej chwili przejąć przekazaną przez siebie kompetencję),
  • wojewoda upoważniający swego zastępcę lub innego pracownika urzędu wojewódzkiego do wykonywania w imieniu wojewody niektórych kompetencji, które ustawa przydzieliła wojewodzie (dekoncentracja relatywnie nietrwała).

Zobacz też edytuj

Bibliografia edytuj

  • Leksykon politologii, pod red. A. Antoszewskiego i R. Herbuta, Wrocław 2004, ISBN 83-88555-46-4