Denis Shapovalov
Denis Shapovalov (ros. Денис Викторович Шаповалов heb. דניס שפובלוב ur. 15 kwietnia 1999 w Tel Awiwie) – kanadyjski tenisista pochodzenia rosyjsko-żydowskiego, reprezentant w Pucharze Davisa.
_(48521748796).jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
15 kwietnia 1999 |
| Wzrost |
185 cm |
| Gra |
leworęczny, jednoręczny bekhend |
| Status profesjonalny |
2017 |
| Zakończenie kariery |
aktywny |
| Trener |
Matt Daly |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
1 |
| Najwyżej w rankingu |
10 (21 września 2020) |
| Australian Open |
QF (2022) |
| Roland Garros |
3R (2023) |
| Wimbledon |
SF (2021) |
| US Open |
QF (2020) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
44 (24 lutego 2020) |
| Australian Open |
2R (2021) |
| Roland Garros |
1R (2020) |
| US Open |
QF (2020) |
Życie prywatne Edytuj
20 lipca 2023 roku zaręczył się ze szwedzką tenisistką Mirjam Björklund[1].
Kariera tenisowa Edytuj
W gronie juniorów wygrał Wimbledon 2016 w grze pojedynczej chłopców, pokonując w finale Alexa de Minaura. Na tym samym turnieju został finalistą gry podwójnej chłopców, partnerując Félixowi Auger-Aliassime. Startując z tym samym tenisistą, Shapovalov przegrał również finał US Open 2015 w deblu chłopców. Najwyżej w rankingu juniorów był w lipcu 2016, na pozycji nr 2.
Zawodowym tenisistą Shapovalov został w 2017 roku. Po raz pierwszy w drabince głównej zawodów Wielkiego Szlema zagrał na Wimbledonie 2017, otrzymując od organizatorów dziką kartę. Odpadł z rywalizacji w 1. rundzie po porażce z Jerzym Janowiczem. W cyklu ATP Challenger Tour Kanadyjczyk odniósł dwa triumfy.
W 2018 osiągnął półfinał turnieju rangi ATP World Tour Masters 1000 w Madrycie, wygrywając m.in. z Milosem Raonicem. W tym samym roku dotarł do półfinału w Tokio, pokonując po drodze Stana Wawrinkę.
W sezonie 2019 Kanadyjczyk odniósł pierwszy triumf w cyklu ATP Tour, w październiku w Sztokholmie. Shapovalov zakończył zawody bez straty seta, a w finale pokonał Filipa Krajinovicia. Na początku listopada został finalistą ATP Tour Masters 1000 w Paryżu, eliminując m.in. Alexandra Zvereva i Gaëla Monfilsa. Finał Kanadyjczyk przegrał z Novakiem Đokoviciem. W czerwcu Shapovalov osiągnął finał debla w Stuttgarcie, partnerując Rohanowi Bopannie.
W 2020 roku podczas US Open osiągnął pierwszy ćwierćfinał w zawodach Wielkiego Szlema zarówno w grze pojedynczej, jak i w grze podwójnej. W tym samym sezonie awansował też do półfinałów w Rzymie i w Petersburgu.
W sezonie 2021 Shapovalov przegrał w finale zawodów w Genewie z Casperem Ruudem 6:7(6), 4:6. W listopadzie osiągnął finał turnieju w Sztokholmie, w którym uległ 4:6, 6:2, 4:6 Tommy’emu Paulowi.
W 2022 roku Kanadyjczyk uzyskał awans do meczu o tytuł podczas rozgrywek deblowych w Dosze. Razem z Rohanem Bopanną przegrali wówczas 6:7(1), 1:6 z deblem Wesley Koolhof–Neal Skupski. W tym samym sezonie osiągnął dwa finały turniejów singlowych: w Seulu, gdzie przegrał z Yoshihito Nishioką 4:6, 6:7(5) oraz w Wiedniu, w którym uległ Daniiłowi Miedwiediewowi 6:4, 3:6, 2:6.
W 2016 zadebiutował w reprezentacji Kanady w Pucharze Davisa. W 2022 roku zwyciężył razem z drużyną w turnieju ATP Cup.
W rankingu gry pojedynczej najwyżej był na 10. miejscu (21 września 2020), a w klasyfikacji gry podwójnej na 44. pozycji (24 lutego 2020).
Finały w turniejach ATP Tour Edytuj
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (1–5) Edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 20 października 2019 | Sztokholm | Twarda (hala) |  Filip Krajinović
|
6:4, 6:4 |
| Finalista | 1. | 3 listopada 2019 | Paryż | Twarda (hala) | Novak Đoković
|
3:6, 4:6 |
| Finalista | 2. | 22 maja 2021 | Genewa | Ceglana |  Casper Ruud
|
6:7(6), 4:6 |
| Finalista | 3. | 13 listopada 2021 | Sztokholm | Twarda (hala) |  Tommy Paul
|
4:6, 6:2, 4:6 |
| Finalista | 4. | 2 października 2022 | Seul | Twarda |  Yoshihito Nishioka
|
4:6, 6:7(5) |
| Finalista | 5. | 30 października 2022 | Wiedeń | Twarda (hala) |  Daniił Miedwiediew
|
6:4, 3:6, 2:6 |
Gra podwójna (0–2) Edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 16 czerwca 2019 | Stuttgart | Trawiasta |  Rohan Bopanna
|
 John Peers Bruno Soares
|
5:7, 3:6 |
| Finalista | 2. | 18 lutego 2022 | Doha | Twarda | Rohan Bopanna
|
 Wesley Koolhof Neal Skupski
|
6:7(4), 1:6 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych Edytuj
Gra pojedyncza (1–0) Edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 2016 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Alex de Minaur
|
4:6, 6:1, 6:3 |
Gra podwójna (1–1) Edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 2015 | US Open, Nowy Jork | Twarda |  Félix Auger-Aliassime
|
Brandon Holt Riley Smith
|
7:5, 7:6(3) |
| Finalista | 1. | 2016 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Félix Auger-Aliassime
|
 Kenneth Raisma Stefanos Tsitsipas
|
6:4, 4:6, 2:6 |
Przypisy Edytuj
- ↑ WTA Staff: Bjorklund, ATP pro Shapovalov announce engagement. Women’s Tennis Association, 2023-07-20. [dostęp 2023-07-22]. (ang.).
Bibliografia Edytuj
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2017-08-12] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2017-08-12] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2017-08-12] (ang.).