Dependencja Rossa
Dependencja Rossa (ang. Ross Dependency) – obszar na kontynencie Antarktydy i przyległych wyspach, uznawany przez Nową Zelandię za część państwa. Nazwa terytorium pochodzi od nazwiska Jamesa Clarka Rossa, który odkrył Morze Rossa.
| |||||
| |||||
![]() | |||||
Język urzędowy | angielski | ||||
Status terytorium | dependencja | ||||
Zależne od | Nowej Zelandii | ||||
Głowa terytorium | królowa Elżbieta II | ||||
W jej imieniu | gubernator generalny Anand Satyanand | ||||
Powierzchnia • całkowita • wody śródlądowe |
350 000 km² 0% | ||||
Liczba ludności (2007) • całkowita |
0 | ||||
waluta | dolar nowozelandzki (NZD) | ||||
Rok utworzenia | przekazanie przez Wielką Brytanię 1923 | ||||
Dependencja Rossa obejmuje sektor Antarktydy od bieguna południowego do 60°S na północy i od południka 160°E do południka 150°W. W jej skład wchodzi m.in. część Ziemi Wiktorii, większość Lodowca Szelfowego Rossa, Wyspa Rossa, Wyspy Balleny’ego, Wyspa Scotta i Wyspa Roosevelta. Całkowita jej powierzchnia wynosi ok. 350 000 km², a najwyższym wzniesieniem jest Góra Kirkpatricka (4511 m n.p.m.).
Obszar Dependencji został zajęty w 1923 przez Wielką Brytanię i w tym samym roku został przekazany Nowej Zelandii. Nowa Zelandia uznaje Dependencję Rossa za „konstytucyjną część Nowej Zelandii”[1].
Na obszarze Dependencji Rossa znajdują się trzy całoroczne stacje polarne: Scott Base (nowozelandzka), McMurdo (amerykańska) oraz Amundsen-Scott (amerykańska) znajdująca się na biegunie południowym (tylko częściowo leży ona na obszarze Dependencji Rossa). W stacjach tych przebywa stale ok. 340 osób.
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ New Zealand and Antarctica (ang.). Ministerstwo Spraw Zagranicznych i Handlu Nowej Zelandii. [dostęp 2011-04-29].