Dependencja Rossa

Dependencja Rossa (ang. Ross Dependency) – obszar na kontynencie Antarktydy i przyległych wyspach, uznawany przez Nową Zelandię za część państwa. Nazwa terytorium pochodzi od nazwiska Jamesa Clarka Rossa, który odkrył Morze Rossa.

Ross Dependency Dependencja Rossa
Flaga Nowej Zelandii Herb Nowej Zelandii
Język urzędowy	angielski
Status terytorium	dependencja
Zależne od	Nowej Zelandii
Głowa terytorium	królowa Elżbieta II
W jej imieniu	gubernator generalny Anand Satyanand
Powierzchnia  • całkowita  • wody śródlądowe	350 000 km² 0%
Liczba ludności (2007)  • całkowita	0
Jednostka monetarna	dolar nowozelandzki (NZD)
Rok utworzenia	przekazanie przez Wielką Brytanię 1923

Dependencja Rossa obejmuje sektor Antarktydy od bieguna południowego do 60°S na północy i od południka 160°E do południka 150°W. W jej skład wchodzi m.in. część Ziemi Wiktorii, większość Lodowca Szelfowego Rossa, Wyspa Rossa, Wyspy Balleny’ego, Wyspa Scotta i Wyspa Roosevelta. Całkowita jej powierzchnia wynosi ok. 350 000 km², a najwyższym wzniesieniem jest Góra Kirkpatricka (4511 m n.p.m.).

Obszar Dependencji został zajęty w 1923 przez Wielką Brytanię i w tym samym roku został przekazany Nowej Zelandii. Nowa Zelandia uznaje Dependencję Rossa za „konstytucyjną część Nowej Zelandii”.

Na obszarze Dependencji Rossa znajdują się trzy całoroczne stacje polarne: Scott Base (nowozelandzka), McMurdo (amerykańska) oraz Amundsen-Scott (amerykańska) znajdująca się na biegunie południowym (tylko częściowo leży ona na obszarze Dependencji Rossa). W stacjach tych przebywa stale ok. 340 osób.

Zobacz też

• Roszczenia terytorialne na Antarktydzie