Derek Prince

brytyjski pastor protestancki

Peter Derek Vaughan Prince (ur. 14 sierpnia 1915 w Bangalore, zm. 24 września 2003 w Jerozolimie[1]) – brytyjski teolog protestancki związany z ruchem zielonoświątkowym, autor książek z dziedziny duchowości.

Derek Prince
Peter Derek Vaughan Prince
Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1915
Bangalore

Data i miejsce śmierci

24 września 2003
Jerozolima

Miejsce pochówku ?
Wyznanie

ewangeliczne

Życiorys edytuj

Lata młodzieńcze i studenckie edytuj

Urodził się w Bangalore w Indiach[2]. Jego rodzice, Gwendolen Prince i Paul Ernest Prince, pochodzili z Wielkiej Brytanii. Studiował filozofię i filologie klasyczne (grecką i łacińską) w brytyjskich uczelniach: Eton College i University of Cambridge[3]. Był członkiem Kolegium Filozofii Starożytnej i współczesnej King’s College. Studiował również język hebrajski i aramejski na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. Podczas II wojny światowej służył w armii brytyjskiej, gdzie zaczął studiować Biblię i doświadczać zmieniającej życie obecności Jezusa Chrystusa. W czasie tych spotkań zyskał dwa przekonania: po pierwsze, że Jezus żyje; po drugie, że Biblia jest księgą prawdziwą i mającą praktyczne zastosowanie we współczesnych czasach. Te przekonania zmieniły kierunek całego jego życia, które zostało poświęcone studiowaniu i nauczaniu Biblii. Bezpośrednio po swoim doświadczeniu nawrócenia Prince został przeniesiony do Afryki Północnej. Spędził trzy lata na pustyniach Egiptu, Libii i Sudanu.

Dorosłość i profesura edytuj

W młodym wieku został profesorem i zarazem członkiem kolegium zarządzającego instytutem filozofii w Cambridge University. W 1946 poślubił Lydię Christensen, i stał się ojcem ośmiu dziewczynek: sześciu Żydówek, jednej palestyńskiej Arabki i jednej Angielki[4]. Pod koniec 1948 wraz z rodziną opuścił Jerozolimę. W 1949 Derek zrezygnował z pracy w King’s College i przez kolejnych 8 lat prowadził – jako pastor – niewielki kościół zielonoświątkowy, który powstał w centrum Londynu. Większość jego członków stanowili ludzie, którzy nawrócili się przy Speaker’s Corner w Hyde Parku, gdzie trzy razy w tygodniu Derek głosił Ewangelię. W 1957 Derek i Lydia Prince wyjechali do Afryki Wschodniej, aby prowadzić w Kenii Centrum Kształcenia dla nauczycieli[4]. Derek założył także szkołę średnią, którą w ciągu ostatnich trzydziestu pięciu lat ukończyło tysiące młodych Kenijczyków. Żyli w trudnych warunkach. W 1963 Derek i Lydia z Joską wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych. Pobudzony tragedią zamachu na Johna Kennedy’ego, Prince zaczął nauczać Amerykanów, w jaki sposób wstawiać się za swój naród. W 1973 stał się jednym z założycieli ruchu modlitewnego „Wstawiennicy za Amerykę”, misji, która niosła to przesłanie i służbę całemu narodowi[4]. W 1975 Lydia Christensen Prince zmarła w wieku 85 lat[5].

Działalność duszpasterska edytuj

Służąc jako pastor, wychowawca i nauczyciel na wszystkich kontynentach nie identyfikował się z żadną zielonoświątkową denominacją. Recepcja jego poglądów przez środowiska pentekostalne, a zwłaszcza charyzmatyczne spowodowała, że część środowisk pentekostalnych uznała go za jednego ze swoich wiodących kaznodziejów i teologów[4][4]. Jego audycje radiowe osiągnęły wielką popularność. Jego codzienny program radiowy Klucze do pomyślnego życia (dawniej Dzisiaj z Derekiem Princem) dotarł do ponad połowy krajów świata i był tłumaczony na wiele języków, takich jak m.in.: arabski, chiński, chorwacki, malagasy, mongolski, rosyjski, samoa, hiszpański i tonga[2].

W maju 1971 Derek oficjalnie otworzył biuro w Fort Lauderdale[3] na Florydzie, aby publikować i rozpowszechniać jego nauki. Pierwotnie znany jako Derek Prince Publications, działalność stopniowo się rozszerzała, a w grudniu 1990 została przemianowana na Derek Prince Ministries[3].

W 1978 ożenił się z Ruth Hemmingson, która zmarła 29 grudnia 1998[6].

24 września 2003, po długim okresie pogarszającego się stanu zdrowia, Derek zmarł we śnie z powodu niewydolności serca – w swoim domu w Jerozolimie.

Derek był autorem ponad 50 książek, 600 wykładów w formie nagrań audio i 100 w formie wideo. Wiele z nich zostało przetłumaczonych na ponad 100 języków.

Bibliografia edytuj

Publikacje w języku polskim edytuj

Przypisy edytuj

  1. Robert C. Peurifoy: Derek Prince (1915–2003). Find a Grave. [dostęp 2022-02-11]. (ang.).
  2. a b Życiorys Dereka Prince’a. Instytut Dereka Prince’a w Polsce. [dostęp 2022-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-11)]. (pol.).
  3. a b c The Life, Ministry & Legacy Of Derek Prince. Derek Prince Ministries. [dostęp 2022-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-11)]. (ang.).
  4. a b c d e Derek Prince. MGM Ministries. [dostęp 2022-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-11)]. (ang.).
  5. Lydia Christensen Prince (1890-1975). Find a Grave Memorial. [dostęp 2022-02-11]. (ang.).
  6. Ruth Hemmingson Prince (1930-1998). Find a Grave. [dostęp 2022-02-11]. (ang.).