Deshan Yuanming

Deshan Yuanming (chiń. 德山圓明; pinyin Déshān Yuánmíng; kor. 덕산원명 Tŏksan Wŏnmyŏng; jap. Tokusan Enmyō/Emmitsu; wiet. Đức Sơn Viên Minh; ur. 908, zm. 987) – chiński mistrz chan ze szkoły yunmen. Znany także jako Deshan Yuanmi.

Deshan Yuanming

德山圓明

Data urodzenia	908
Data śmierci	987
Szkoła	yunmen
Linia przekazu Dharmy zen	Yunmen Wenyan
Nauczyciel	Yunmen Wenyan
Następca	Wenshu Yingzhen, Bu’an Dao
Zakon	chan

Życiorys

O jego życiu prawie niczego nie wiadomo. Był uczniem mistrza chan Yunmena Wenyana. W Koanie 46 z Congrong lu znajduje się informacja o Deshanie napisana przez XIII-wiecznego mnicha Wansonga. Twierdzi on, że ze wszystkich uczniów Yunmena, to właśnie Deshan miał największą grupę wyznawców.

Mistrz Deshan żył i nauczał na górze De położonej na południe od miasta Changde w prowincji Hunan.

Deshan Yuanmi wszedł do sali i wypowiedział do mnichów następujące słowa: „Czasem ludzie rozumieją sprawy, które znajdują się przed mnisimi kwaterami. Ale co ze sprawami zza domu Buddy?”

Mnich spytał: „Jakie zdanie przenika dharmakaję?”

Yuanmi powiedział: „Trzystopowy kij miesza Żółtą Rzekę.”

Mnich spytał: „Jak to było zanim Budda pojawił się na świecie?”

Yuanmi powiedział: „Rzeka jest wypełniona drewnianymi łodziami.”

Mnich spytał: „A co było później?”

Yuanmi powiedział: „Kroczenie tu, dźwiganie tam.”

Mnich spytał: „Jaki jest styl domu mistrza?”

Yuanmi powiedział: „Chmury wzbierają nad górą Południową. Deszcz spada na górze Północnej.”

Linia przekazu Dharmy zen

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

• 39/12. Xuefeng Yicun (822–908)

• 40/13. Furong Lingxun (bd)
• 40/13. Jingqing Daofu (863–937) (także Shunde)
• 40/13. Cuiyan Yongming (bd)
• 40/13. Baofu Congzhan (zm. 928)

• 41/14. Zhaoqing Wendeng (884–972)
• 41/14. Baoci Wenqin (bd)
• 41/14. Yanshou Huilun (bd)

• 42/15. Guizong Daoquan (bd)

• 40/13. Xuansha Shibei (835–908)

• 41/14. Luohan Guichen (867–928)

• 42/15. Longji Shaoxiu (bd)
• 42/15. Tianbing Congyi (bd)
• 42/15. Qingqi Hongjin (bd)
• 42/15. Fayan Wenyi (885–958) szkoła fayan

• 40/13. Yunmen Wenyan (862–949) szkoła yunmen

• 41/14. Shuangquan Shikuang (bd)

• 42/15. Fuchang Weishan (bd)

• 41/14. Fengxian Congshen* (bd) *Daoshen?

• 42/15. Lianhua Fengxiang (bd)
• 42/15. Xiang Anzhu (bd)

• 41/14. Baling Haojian (bd)

• 42/15. Cheng Sansheng (bd)

• 41/14. Dongshan Shouchu (910-990)

• 42/15. Nanyue* Liangya (bd) *Fuyuan

• 43/16. Chenggu Jianfu (zm. 1045)

• 41/14. Deshan Yuanming (908–987) (także Yuanmi)

• 42/15. Wenshu Yingzhen (bd)
• 42/15. Bu’an Dao (bd)

• 43/16. Dongshan Xiaocong?

• 44/17. Fori Qisong (1007–1072)

• 41/14. Xianglin Chengyuan (908–987)

• 42/15. Zhimen Guangzuo (zm. 1031)

• 43/16. Jiufeng Qin (bd)
• 43/16. Xuedou Chongxian (980–1052) napisał komentarze wierszem do „Biyan lu”

• 44/17. Chengtian Chuanzong (bd)
• 44/17. Tianyi Yihuai (993–1064)

• 45/18. Fayun Faxiu (1027–1090)
• 45/18. Changlu Yingfu (bd)

• 46/19. Changlu Zongze (bd) autor „Zuochan yi”

• 47/20.

• 48/21.

• 49/22. Lei’an Zhengshou (1146–1208)

• 45/18. Yuanfeng Qingman (bd)
• 45/18. Yuantong Fashen (bd)

Bibliografia

• Andy Ferguson. Zen’s Chinese Heritage. The Masters and Their Teachings. Wisdom Publications. Boston, 2000. s. 518. ISBN 0-86171-163-7.