Siemens Desiro Classic

Desiro Classic
Kraj produkcji	Niemcy
Producent	Siemens
Lata budowy	od 1999
Układ osi	B'2'B'
Układ wagonów	s+s
	Wymiary
Masa służbowa	88 t
Długość	41 700 mm
Szerokość	2830 mm
Wysokość	4229 mm
Średnica kół	840 mm
	Napęd
Typ silników	MTU/MAN
Liczba silników	2 × 275 kW (opcjonalnie 2 × 360 kW)
	Parametry eksploatacyjne
Prędkość konstrukcyjna	120 km/h
System hamulca	pneumatyczny+ED, Retarder
	Parametry użytkowe
Liczba miejsc siedzących	110
Liczba miejsc ogółem	220
	Multimedia w Wikimedia Commons

Siemens Desiro Classic – rodzina elektrycznych i spalinowych zestawów trakcyjnych, produkowanych od 1999 roku w Niemczech przez spółkę Siemens Mobility.

Wykorzystywane są głównie w obsłudze pociągów lokalnych, chociaż wykorzystywane są niekiedy także na połączeniach Regional-Express w spółce DB Regio.

Historia edytuj

W II połowie lat 90. XX w. Düwag opracował projekt nowego spalinowego zespołu trakcyjnego. Był on wersją rozwojową pojazdu RegioSprinter, dlatego też początkowo został nazwany RegioSprinter 2. Następnie koncepcja została znacznie zmieniona, by konstrukcja nowego pojazdu spełniała stawiane przez Deutsche Bahn wymagania dotyczące wytrzymałości pudła przy zderzeniach. Wraz ze zmianą konstrukcji zmieniono również nazwę pojazdu na Desiro^[1].

Konstrukcja edytuj

Pudło pojazdu składa się z lekkich, samonośnych elementów, wykonanych z duraluminium. Są to dwa człony silnikowe połączone dwuosiowym wózkiem Jacobsa. Obydwa człony pojazdu są napędzane przez silniki MTU o mocy 275 kW każdy. Istnieje możliwość montażu mocniejszych silników firmy MAN, o mocy 360 kW każdy. Pojazd posiada hydrokinetyczną, pięciobiegową automatyczną skrzynię biegów z zintegrowanym z nią Retarderem, który przydaje się podczas nagłego hamowania składu. Pojazd składa się z przedziałów nisko jak i wysokopodłogowych. W części niskopodłogowej zostały zamontowane składane fotele, oparcia dla wózków inwalidzkich oraz fotele dla matek z dziećmi. W niektórych pojazdach opcjonalnie projektowane są przedziały pierwszej klasy. Desiro posiada także WC w obiegu zamkniętym, położone w części niskopodłogowej pojazdu oraz wyświetlacze przystankowe z GPS, podające czas jazdy, prędkość pociągu, jak i kolejność przystanków. Wyposażony jest także w klimatyzację oraz grzejnikowy system ogrzewania, w układzie zamkniętym. Drzwi wejściowe do pojazdu zostały zaprojektowane jako odskokowo-przesuwne, aby umożliwić wsiadanie osobom niepełnosprawnym do pojazdu, jak i zapewnić maksymalny komfort wsiadania osobom z większym bagażem ręcznym.

Eksploatacja edytuj

Kraj	Przewoźnik	Trakcja	Lata dostaw	Liczba sztuk	Liczba sztuk w danym kraju	Źródła
Austria	Österreichische Bundesbahnen	spalinowa	2003-2008	60	60	^[2]
Bułgaria	Bułgarskie Koleje Państwowe	spalinowa	2003	8	33	^[2]
Bułgaria	Bułgarskie Koleje Państwowe	elektryczna	2008	25	33	^[3]
Dania	Danske Statsbaner	spalinowa	2002	12	20	^[2]
	Nordjyske Jernbaner		2004	7		^[2]
	Hornbækbanen HHGB		2001	1		^[2]
Grecja	Organismos Sidirodromon Ellados	spalinowa	2003	8	28	^[2]
Grecja	Organismos Sidirodromon Ellados	elektryczna	2000	20	28	^[4]
Niemcy	Deutsche Bahn	spalinowa	od 1999	234	306	^[2]
	Elbe-Saale-Bahn		2004	27		^[2]
	HLE Hessenbahn		2005	6		^[2]
	Märkische Regiobahn		2007	4		^[2]
	Ostdeutsche Eisenbahn		2007	6		^[2]
	Veolia Verkehr Regio Ost		2008	2		^[2]
	Vogtlandbahn		2000-2004	26		^[2]
	Siemens		2003	1		^[2]
Rumunia	Căile Ferate Române	spalinowa	2000-2007	144	144	^[2]
Słowenia	Slovenske železnice	elektryczna	2000	30	30	^[4]
Stany Zjednoczone	NCTD - Sprinter	spalinowa	2006	12	12	^[2]
Węgry	Magyar Államvasutak	spalinowa	2002-2006	23	23	^[2]

W Niemczech używane są głównie do prowadzenia Regional-Ekspresów po liniach spalinowych o małym potoku pasażerskim oraz jako Osobowe na trasie Wrocław Główny – Zgorzelec - Dresden Hauptbahnhof, z polską obsługą Kolei Dolnośląskich od stacji Zgorzelec, od grudnia 2015 roku.

Zobacz też edytuj

Siemens Desiro

Przypisy edytuj

↑ Wagony spalinowe obcych zarządów obsługujące połączenia transgraniczne. W: Robert Kroma, Janusz Sosiński, Krzysztof Zintel: Normalnotorowe wagony silnikowe kolei polskich 1991–2013. Wyd. 1. Poznań: BWH Kolpress, 2014, s. 297-307, seria: Encyklopedia taboru. ISBN 978-83-933257-6-4. (pol.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q Ryszard Piech: Spalinowe Desiro Classic. inforail.pl, 2009-03-31. [dostęp 2013-01-31].
↑ Ryszard Piech: Sofia: EZT serii 32 oraz 33 BDZ znikają za szlaków. inforail.pl, 2008-08-20. [dostęp 2013-01-31].
↑ ^a ^b The Desiro family keeps growing. railwaygazette.com, 2000-08-01. [dostęp 2013-01-31]. (ang.).

[NWSKP_91-13/Obce_zarządy-1] Wagony spalinowe obcych zarządów obsługujące połączenia transgraniczne. W: Robert Kroma, Janusz Sosiński, Krzysztof Zintel: Normalnotorowe wagony silnikowe kolei polskich 1991–2013. Wyd. 1. Poznań: BWH Kolpress, 2014, s. 297-307, seria: Encyklopedia taboru. ISBN 978-83-933257-6-4. (pol.).

[ir-podsumowanie-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q Ryszard Piech: Spalinowe Desiro Classic. inforail.pl, 2009-03-31. [dostęp 2013-01-31].

[bulgaria-EZT-3] Ryszard Piech: Sofia: EZT serii 32 oraz 33 BDZ znikają za szlaków. inforail.pl, 2008-08-20. [dostęp 2013-01-31].

[EZT-2000rok-4] The Desiro family keeps growing. railwaygazette.com, 2000-08-01. [dostęp 2013-01-31]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]