Diaconicon (diakonikon od gr. διάκονος „sługa”) – apsyda zamykająca nawę boczną w budowlach trójnawowych. Diaconicon przeznaczony był do przechowywania szat księży, służył także jako przebieralnia[1]. Do diaconiconu wierni nie mieli wstępu, ze względu na umieszczenie go w przestrzeni za ikonostasem[2].

Położenie Diaconicon
Diaconicon (po lewej) w cerkwi

Zobacz też edytuj


Przypisy edytuj

  1. Zbigniew Bania, Małgorzata Jędryczko, Sztuka świata. T. 17, Słownik terminów : A -K, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 155, ISBN 978-83-213-4726-4, OCLC 829853214 [dostęp 2020-05-11].
  2. Diakonikon - archirama.pl [online], archirama.muratorplus.pl [dostęp 2020-05-11].