Diecezja Ningbo

diecezja katolicka w Chinach

Diecezja Ningbo (łac. Dioecesis Nimpuovensis, chiń. 天主教宁波教区) – rzymskokatolicka diecezja ze stolicą w Ningbo w prowincji Zhejiang, w Chińskiej Republice Ludowej. Biskupstwo jest sufraganią archidiecezji Hangzhou.

Diecezja Ningbo
天主教宁波教区
Ilustracja
katedra w Ningbo
Państwo

 Chiny

Siedziba

Ningbo

Data powołania

1687

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Metropolia

Hangzhou

katedra

Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Ningbo

Biskup diecezjalny

sede vacante

Dane statystyczne
Powierzchnia

19513[1] km²

Położenie na mapie Chin
Ziemia29°52′N 121°33′E/29,866667 121,550000
Strona internetowa

Obejmuje miasto Ningbo i prefektury Shaoxing i Zhoushan w północno-wschodniej części prowincji Zhejiang[1].

Historia edytuj

W 1687 papież bł. Innocenty XI erygował wikariat apostolski Zhejiangu i Jiangxi. Dotychczas wierni z tych terenów należeli do wikariatu apostolskiego Fujianu (obecnie archidiecezja Fuzhou). W 1696 odłączono wikariat apostolski Jiangxi (obecnie archidiecezja Nanchang). Tym samym omawiana jednostka zmieniła nazwę na wikariat apostolski Zhejiangu. W latach 1838 – 1846 oba wikariaty ponownie były złączone pod poprzednią nazwą.

10 maja 1910 powstał wikariat apostolski Zachodniego Zhejiangu (obecnie archidiecezja Hangzhou) a omawiana jednostka zmieniła nazwę na wikariat apostolski Wschodniego Zhejiangu. Kolejna zmiana nazwy nastąpiła 3 grudnia 1924 na wikariat apostolski Ningbo. Utracił on część terytorium na rzecz nowo powstałych wikariatu apostolskiego Taizhou (w 1926; obecnie diecezja Taizhou) i prefektury apostolskiej Chuzhou (w 1931; obecnie diecezja Lishui).

W wyniku reorganizacji chińskich struktur kościelnych dokonanej przez papieża Piusa XII 11 kwietnia 1946 wikariat apostolski Ningbo podniesiono do godności diecezji. W 1949 odłączyła się jeszcze od niego diecezja Yongjia.

Z 1950 pochodzą ostatnie pełne, oficjalne kościelne statystyki. Diecezja Ningbo liczyła wtedy:

  • 17497 wiernych (0,3% społeczeństwa)
  • 54 księży (25 diecezjalnych i 29 zakonnych)
  • 101 sióstr zakonnych i 29 zakonników
  • 10 parafii.

Od zwycięstwa komunistów w chińskiej wojnie domowej w 1949 diecezja, podobnie jak cały prześladowany Kościół katolicki w Chinach, nie może normalnie działać. Bp Defebvre został wydalony z kraju. Aktywność religijna zamarła w czasie rewolucji kulturalnej. Kościół w Ningbo został ponownie otwarty przez władze w 1979. W 1985 9000 katolików było obsługiwanych tylko przez 4 starszych kapłanów[1].

W 2000 odbyły się dwie sakry biskupie: ordynariusza Michaela He Jinmina i koadiutora Matthew Hu Xiande. Były one zatwierdzone zarówno przez Stolice Apostolską jak i rząd w Pekinie[2][3]. W 2009 diecezja liczyła 24 młodych księży i 26 sióstr zakonnych sprawujących posługę dla 25000 wiernych w 88 kościołach[1].

Ordynariusze edytuj

Wikariusze apostolscy edytuj

wszyscy wikariusze apostolscy byli Francuzami

Biskupi edytuj

  • André-Jean-François Defebvre CM (1946 – 1967) w latach 1950 – 1951 także administrator apostolski diecezji Yongjia; de facto wydalony z Chin po zwycięstwie rewolucji komunistycznej nie miał realnej władzy w diecezji
  • sede vacante (być może urząd sprawował biskup(i) Kościoła podziemnego) (1967 – 2000)
    • Michael He Jinmin (1985 – 2000) administrator apostolski[1]
  • Michael He Jinmin (2000 – 2004)
  • Matthew Hu Xiande (2004 – 2017)
  • sede vacante (2017 – nadal)

Antybiskup edytuj

Ordynariusz mianowani przez Patriotyczne Stowarzyszenie Katolików Chińskich nieposiadający mandatu papieskiego:

Przypisy edytuj

  1. a b c d e ucanews.com. [dostęp 2017-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-22)].
  2. ucanews.com
  3. ucanews.com. [dostęp 2017-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-18)].

Bibliografia edytuj