Diecezja drohiczyńska

diecezja rzymskokatolicka w Polsce

Diecezja drohiczyńska (łac. Dioecesis Drohiczinensis) – jedna z 3 diecezji obrządku łacińskiego w metropolii białostockiej. Położona jest na obszarze wschodniej Polski. Terytorialnie teren Diecezji Drohiczyńskiej to część województwa mazowieckiego, podlaskiego oraz lubelskiego (jedna parafia, Gnojno). Została proklamowana przez papieża Jana Pawła II 5 czerwca 1991, podczas liturgii mszalnej na błoniach pod Białymstokiem, a powiększona 25 marca 1992 bullą Jana Pawła II Totus Tuus Poloniae Populus. W jej skład weszły wówczas trzy dekanaty z diecezji siedleckiej: węgrowski, sokołowski, sterdyński oraz część dekanatów: liwskiego, łosickiego i janowskiego.

Diecezja drohiczyńska
Dioecesis Drohiczinensis
Ilustracja
Herb diecezji drohiczyńskiej
Państwo

 Polska

Siedziba

Drohiczyn
ul. Kościelna 10

Data powołania

5 czerwca 1991

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Metropolia

białostocka

Katedra

Trójcy Przenajświętszej

Biskup diecezjalny

Piotr Sawczuk

Biskup senior

Antoni Dydycz
Tadeusz Pikus

Dane statystyczne (2017[1])
Liczba wiernych
• odsetek wiernych

185.000
75%

Liczba kapłanów
• w tym diecezjalnych
• w tym zakonnych

280
262
18

Liczba osób zakonnych

117

Liczba dekanatów

11

Liczba parafii

98

Powierzchnia

8.000 km²

Mapa
52°23′39,80″N 22°39′17,85″E/52,394389 22,654958
Strona internetowa

Historia edytuj

Ziemie, które obecnie obejmuje diecezja drohiczyńska, w XII wieku w części należały do diecezji płockiej. Od połowy XIII wieku sięgały tutaj wpływy diecezji chełmskiej i przypuszczalnie pod koniec XIV wieku diecezji włodzimierskiej. Od początku XV wieku aż do schyłku XVIII wieku większa część Podlasia należała do diecezji łuckiej, zwanej czasami łucko-brzeską.

Po trzecim rozbiorze Polski, część diecezji leżąca po prawej strony Bugu znalazła się w zaborze pruskim (do 1807) - w diecezji wigerskiej (1799). Po traktacie tylżyckim tereny te zostały włączone do archidiecezji mohylewskiej. Od 1850 (formalnie od 1848) ziemie te objęła diecezja wileńska. W 1925 - w ramach reorganizacji granic diecezji katolickich w Polsce przez Piusa XI zabużańskie Podlasie weszło do diecezji pińskiej.

W okresie powojennym od 1950 terenem tej diecezji zarządzał administrator apostolski rezydujący w Drohiczynie. Ze względu na trudną sytuację polityczną, administratorzy apostolscy unikali nazwy diecezja pińska, a w to miejsce używali określenia diecezja w Drohiczynie n. Bugiem. W latach natężonych represji komunistycznych (1951–1957) diecezja prowadziła seminarium we współpracy z diecezją siedlecką. 7 stycznia 1957 ks. infułat Michał Krzywicki, administrator apostolski, powołał do istnienia własne Wyższe Seminarium Duchowne.

Pierwszym ordynariuszem nowej diecezji został mianowany Władysław Jędruszuk, dotychczasowy administrator apostolski diecezji pińskiej. Kościół pw. Trójcy Przenajświętszej w Drohiczynie, wzniesiony przez jezuitów w latach 1696–1709, stał się katedrą biskupa i diecezji. Siedzibą biskupów drohiczyńskich są gmachy dawnego zespołu pojezuickiego (XVII-XVIII wiek). Tutaj też znajduje się Kuria Diecezjalna, Archiwum Diecezjalne oraz Wyższe Seminarium Duchowne.

Część diecezji leżąca po lewej stronie Bugu, podobnie jak północno-wschodnia, do trzeciego rozbioru Polski należała do diecezji łucko-brzeskiej. Od 1805 tereny te zostały włączone do nowo powołanej diecezji lubelskiej, a częściowo do warszawskiej. W 1818 część lubelska weszła do diecezji janowskiej, zwanej podlaską. Ukazem carskim z dnia 22 maja 1867 diecezja janowska została skasowana i włączona do diecezji lubelskiej. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, papież Benedykt XV w 1918 odłączył diecezję Janowską od lubelskiej. Na mocy bulli "Vix dum Poloniae unitas" z 28 października 1925 diecezja Janowska otrzymała oficjalnie nazwę - diecezja siedlecka czyli podlaska.

Diecezja drohiczyńska została utworzona w 1991 r. z pozostałej w Polsce części diecezji pińskiej. W 1992 roku diecezja została powiększona o trzy dekanaty z diecezji siedleckiej – węgrowski, sokołowski, sterdyński – oraz część dekanatów liwskiego, łosickiego i janowskiego[2].

Do najważniejszych wydarzeń w historii diecezji należy zaliczyć: powołanie Kapituły Katedralnej (1991) i Kolegiackiej (1992), Sądu Biskupiego (1993), zbudowanie nowego gmachu Wyższego Seminarium Duchownego (1993-1995), powołanie Caritas Diecezji Drohiczyńskiej (1994), reorganizację sieci dekanalnej (1995), I Synod Diecezji Drohiczyńskiej (1994-1997), koronację papieskimi koronami obrazu Matki Bożej Miedzeńskiej (1996) oraz wizytę w Drohiczynie Jana Pawła II (10 czerwca 1999).

Miasta diecezji edytuj

Miasta diecezji drohiczyńskiej
herb miasto dekanat województwo powiat ludność[3] liczba parafii
  Bielsk Podlaski Bielsk Podlaski podlaskie bielski 25 611 4
  Hajnówka Hajnówka podlaskie hajnowski 20 919 2
  Sokołów Podlaski Sokołów Podlaski mazowieckie sokołowski 18 924 3
  Siemiatycze Siemiatycze podlaskie siemiatycki 14 590 2
  Węgrów Węgrów mazowieckie węgrowski 12 765 3
  Łochów Łochów mazowieckie węgrowski 6 848 1
  Ciechanowiec
(lewobrzeżna część miasta)
Ciechanowiec podlaskie wysokomazowiecki 4 655 1
(2)
  Brańsk Brańsk podlaskie bielski 3 785 1
  Kosów Lacki Sterdyń mazowieckie sokołowski 2 120 1
  Drohiczyn Drohiczyn podlaskie siemiatycki 2 011 1
  Kleszczele Hajnówka podlaskie hajnowski 1 297 1

Instytucje diecezjalne edytuj

 
Siedziba biskupów drohiczyńskich (dawne kolegium jezuickie z 1746)

Biskupi edytuj

Osobny artykuł: Biskupi drohiczyńscy.
 
Piotr Sawczuk – biskup diecezjalny

Biskup diecezjalny edytuj

Biskupi seniorzy edytuj

  • bp Antoni Dydycz OFMCap – biskup diecezjalny drohiczyński w latach 1994–2014, senior od 2014
  • bp Tadeusz Pikus – biskup diecezjalny drohiczyński w latach 2014–2019, senior od 2019

Główne świątynie diecezji edytuj

 
Katedra Trójcy Przenajświętszej w Drohiczynie

Sanktuaria diecezjalne edytuj

Kapituły edytuj

  • Drohiczyńska kapituła katedralna
  • Kolegiacka kapituła węgrowska
  • Podlaska kapituła kolegiacka

Patroni edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Bibliografia edytuj