Dinitrobenzen
Dinitrobenzen, dwunitrobenzen - aromatyczny związek chemiczny, nitrowa pochodna benzenu, o wzorze C6H4(NO2)2. Silnie toksyczna substancja, wykorzystywana jako materiał wybuchowy i półprodukt do syntezy chemicznej.
Właściwości fizykochemiczne edytuj
Ma trzy izomery:
- 1,2-dinitrobenzen (o-dinitrobenzen, orto-dinitrobenzen),
- 1,3-dinitrobenzen (m-dinitrobenzen, meta-dinitrobenzen),
- 1,4-dinitrobenzen (p-dinitrobenzen, para-dinitrobenzen),
Wszystkie są substancjami krystalicznymi o barwie jasnożółtej[1].
Temperatura topnienia o-dinitrobenzenu wynosi 118°C, m-dinitrobenzenu - 91°C, a p-dinitrobenzenu - 172°C. Temperatura wrzenia wynosi 319°C, 303°C i 299°C odpowiednio dla trzech izomerów. Handlowy dinitrobenzen składa głównie z odmiany meta, z około ośmioprocentową domieszką pozostałych izomerów. Mieszanina taka topi się w temperaturze ok. 80-82°C. Dinitrobenzen stosowany do celów wojskowych winien mieć wyższą temperaturę topnienia, ok. 88-89°C[1].
Maksymalna prędkość detonacji dinitrobenzenu wynosi 6100 m/s, wydęcie w bloku ołowianym - 250 cm³[2]
Zastosowanie edytuj
W czasie I wojny światowej wykorzystywany przez Rosję i Niemcy do napełniania amunicji (odpowiednio: min i pocisków)[3]
Przypisy edytuj
- ↑ a b Urbański ↓, s. 234.
- ↑ Urbański ↓, s. 242.
- ↑ Mikołaj Korzun: 1000 słów o materiałach wybuchowych i wybuchu. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1986, s. 40. ISBN 83-11-07044-X.
Bibliografia edytuj
- Tadeusz Urbański: Chemistry and Technology of Explosives. T. I. Oxford: Pergamon Press, 1964.