Dmytro Kułeba
Dmytro Iwanowycz Kułeba, ukr. Дмитро Іванович Кулеба (ur. 19 kwietnia 1981 w Sumach[1]) – ukraiński dyplomata, prawnik i urzędnik państwowy, w latach 2016–2019 stały przedstawiciel przy Radzie Europy, w latach 2019–2020 wicepremier, od 2020 minister spraw zagranicznych.
.jpg)
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Dmytro Iwanowycz Kułeba |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
19 kwietnia 1981 |
| Minister spraw zagranicznych Ukrainy | |
| Okres |
od 2020 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Wicepremier Ukrainy | |
| Okres |
od 2019 |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
W 2003 ukończył studia prawnicze na Kijowskim Uniwersytecie Narodowym im. Tarasa Szewczenki. W 2006 na tej samej uczelni został kandydatem nauk prawnych[1]. Od 2003 pracował w dyplomacji w ramach Ministerstwa Spraw Zagranicznych Ukrainy. Przebywał w stałym przedstawicielstwie przy OBWE (2005–2009), był też zatrudniony w sekretariacie ministra w MSZ (2010–2013). Odpowiadał za budowanie wizerunku Ukrainy za granicą, kontakty z organizacji międzynarodowymi oraz relacje ze Stanami Zjednoczonymi. Od stycznia do czerwca 2013 był doradcą wicepremiera Ukrainy ds. humanitarnych[1]. Od 2013 do 2014 kierował fundacją dyplomacji kulturalnej „UART”. W 2014 powrócił do MSZ w randze ambasadora ds. specjalnych zadań z zakresu komunikacji strategicznej[1]. W 2016 został stałym przedstawicielem Ukrainy przy Radzie Europy[1].
29 sierpnia 2019 w nowo powołanym rządzie Ołeksija Honczaruka objął stanowisko wicepremiera do spraw integracji z Unią Europejską i NATO[2]. 4 marca 2020 w utworzonym wówczas gabinecie Denysa Szmyhala przeszedł na stanowisko ministra spraw zagranicznych[3]. W lipcu 2021 w Wilnie wraz z ministrami spraw zagranicznych Litwy Gabrieliusem Landsbergisem i Polski Zbigniewem Rauem podpisał Deklarację o wspólnym europejskim dziedzictwie i wspólnych wartościach w ramach działalności powstałego rok wcześniej Trójkąta Lubelskiego[4]. Jako minister opowiedział się za akcesją Ukrainy do Unii Europejskiej oraz do NATO[4].
Życie prywatne edytuj
Jest synem Iwana Kułeby, dyplomaty, kilkukrotnego ambasadora, a także wiceministra spraw zagranicznych[4]. Był żonaty z Jewheniją, działaczką samorządową i polityczną[4]; małżeństwo zakończyło się w 2022 rozwodem[5]. Para ma dwoje dzieci – Jehora (ur. 2006) oraz Lubow (ur. 2011)[4].
Dmytro Kułeba jest autorem książki Wijna za realnist´. Jak peremahaty u switi fejkiw, prawd i spilnot (2019), w której poruszył kwestie przeciwdziałania dezinformacji oraz nowoczesnej komunikacji[1][4].
Odznaczenia i wyróżnienia edytuj
- Order „Za zasługi” III stopnia (2021) – Ukraina[6]
- Krzyż Wielki Komandorski Orderu „Za Zasługi dla Litwy” (2022) – Litwa[7]
- Nagroda Forum Współpracy i Dialogu Polska-Litwa (2022)[8]
- Nagroda im. Józefa Ślisza (2023)[9]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Кулеба Дмитро Іванович. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Ukrainy. [dostęp 2023-07-13]. (ukr.).
- ↑ Верховна Рада призначила склад нового Кабінету Міністрів України. KMU.gov.ua, 2019-08-29. [dostęp 2023-07-13]. (ukr.).
- ↑ Верховна Рада призначила новий склад Кабінету Міністрів України. KMU.gov.ua, 2020-03-04. [dostęp 2023-07-13]. (ukr.).
- ↑ a b c d e f Diana Wawrzusiszyn: Kim jest Dmytro Kułeba? Jeden z najzdolniejszych ukraińskich dyplomatów młodego pokolenia. NaTemat.pl, 2022-03-08. [dostęp 2023-07-13].
- ↑ Ksenija Habriadze: Кохана Дмитра Кулеби у день його 42-річчя вперше розсекретила їхній роман. TSN.ua, 2023-04-20. [dostęp 2023-07-13]. (ukr.).
- ↑ Указ Президента України № 669/2021 Про відзначення державними нагородами України з нагоди Дня працівників дипломатичної служби. Administracja Prezydenta Ukrainy, 2021-12-18. [dostęp 2023-07-13]. (ukr.).
- ↑ Dėl apdovanojimo Lietuvos valstybės ordinais ir medaliais. Sejm Republiki Litewskiej, 2022-07-05. [dostęp 2023-07-13]. (lit.).
- ↑ Szef MSZ Ukrainy laureatem Nagrody Forum Współpracy i Dialogu Polska-Litwa. TVP Wilno, 2022-08-17. [dostęp 2023-07-13].
- ↑ Wojciech Tatara: Minister Spraw Zagranicznych Ukrainy Dmytro Kułeba uhonorowany w Jasionce prestiżową nagrodą im. Józefa Ślisza. Nasze Miasto, 2023-03-23. [dostęp 2023-07-13].