Dobromysł

imię męskie

Dobromysł — staropolskie imię męskie. Składa się z członu Dobro- („dobry”) i -mysł („myśleć”, „myśl”). Mogło oznaczać „dobry w myśleniu”, lub ewentualnie „mający dobre myśli”. Imię Dobromysl występuje także w językach: czeskim, serbskim, chorwackim, słoweńskim i połabskim. Istniał także odpowiednik znaczeniowy tego imienia w sanskrycie: Su-mati- („miej/mający dobrą myśl”, czyli „bądź mądry”); człon su- oznacza „dobrze, dobry”[1]. Staropolskie zdrobnienia: Dobry, Dobrak, Dobran, Dobrota (masc.), Dobrzej, Dobrzyna (masc.), Dobra (masc.), Dobral, Dobrasz, Dobrek, Dobrko, Dobroch, Dobroj, Dobrona (masc.), Dobronia (masc.), Dobronisz, Dobroń, Dobrost, Dobrosta (masc.), Dobrosz, Dobrosza (masc.), Dobroszek, Dobroszka (masc.), Dobrotczan, Dobrotka (masc.), Dobruj, Dobrul, Dobrusz, Dobruszka (masc.), Dobrył(ek), Dobryłko, Dobrzesz, Dobrzęta, Dobrzych, Dobrzynica, Dobrzysz, Dobrzyszek, Dobrzyszko, Doch, Dochel, Dosz, Doszek, Doszko.

Istniała również rozszerzona forma tego imienia — Dobromysław[2].

Dobromysł imieniny obchodzi 22 stycznia.

W innych językach:

Przypisy edytuj

  1. Z. Kaleta, Świat ludzkich wartości odzwierciedlony w nazwach własnych osób (imiona staropolskie z członem Dobr(o)- na tle indoeuropejskim i wartości w nich wyrażone), [w:] Slavia Occidentalis t. 54 (1997), Poznań 1997
  2. A.Cieślikowa (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych t. 1, Kraków 2000, ISBN 83-87623-23-7