Dobrzykowice

wieś w województwie dolnośląskim

Dobrzykowice (niem. Wüstendorf[3]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Czernica, tuż przy wschodniej granicy Wrocławia.

Dobrzykowice
wieś
Ilustracja
Kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Dobrzykowicach
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

wrocławski

Gmina

Czernica

Liczba ludności (2021)

3521

Strefa numeracyjna

71

Kod pocztowy

55-002[2]

Tablice rejestracyjne

DWR

SIMC

0873521

Położenie na mapie gminy Czernica
Mapa konturowa gminy Czernica, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Dobrzykowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Dobrzykowice”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Dobrzykowice”
Położenie na mapie powiatu wrocławskiego
Mapa konturowa powiatu wrocławskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Dobrzykowice”
Ziemia51°05′38″N 17°11′34″E/51,093889 17,192778[1]

Podział administracyjny edytuj

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.

Demografia edytuj

Według Narodowego Spisu Powszechnego (2021r.) Dobrzykowice liczyły 3521 mieszkańców[4]. Tym samym są największą pod względem ludności miejscowością gminy Czernica.

Historia edytuj

W roku 1946 miejscowość została włączona do nowo powstałego województwa wrocławskiego na terenie powojennej Polski. Niemieckojęzyczna ludność zamieszkująca wieś została wysiedlona do Niemiec.

Kargul i Pawlak edytuj

We wsi w latach 1966–1976 kręcono sceny do filmowej trylogii: Sami swoi, Nie ma mocnych i Kochaj albo rzuć. Tu znajdują się użyte w filmie zagrody Kargula i Pawlaka. W 2000 roku powstała fundacja, która zbiera pieniądze na renowację budynku przy Szkolnej 18. W stodole Kargula utworzono izbę pamięci, gdzie można oglądać oryginalne przedmioty, którymi posługiwali się bohaterowie filmu[5]. W latach 2000–2005 odbywał się tutaj z tej okazji festyn. Od roku 2010 festyn organizowany jest corocznie na przełomie sierpnia i września, nosi nazwę „Sami swoi”[6].

Zabytki edytuj

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[7]:

  • kościół filialny pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny, z lat 1753–1757

Kościół filialny pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny edytuj

Jest to kościół barokowy, wzniesiony w latach 1753–1757, restaurowany w 1963 roku. Orientowany, murowany, jednonawowy, z wieżą od zachodu i węższym zakończonym trójbocznie prezbiterium, o wnętrzu nakrytym sklepieniem kolebkowym z lunetami. Całość wyposażenia rokokowa z XVIII wieku, z wyjątkiem gotyckiej rzeźby Piety z początku XV wieku.

Obecny budynek, murowany, wznoszony staraniem mistrza Christopha Josepha Hellmanna, powstał w stylu późnobarokowym w latach 1753–1757. Jego konsekracja nastąpiła jednak dopiero w 1906 roku. Wyróżnia go z zewnątrz cebulasty hełm na wieży z latarnią. Wewnątrz, na łuku tęczowym między nawą a prezbiterium, zachował się kartusz z herbem krzyżowców, literami C.I.H. (inicjałami fundatora) oraz datą 1757. Unikatowym zabytkiem jest gotycka figura Piety, zdobiąca jeden z ołtarzy bocznych nawy głównej kościoła, powstała około roku 1420 w tzw. stylu pięknym. Dzieło z Dobrzykowic powstało najprawdopodobniej w jednym z wrocławskich warsztatów i zdradza wpływ sztuki czeskiej; zostało sprowadzone najprawdopodobniej przez krzyżowców do nieistniejącej dziś drewnianej, średniowiecznej świątyni. Do innych zabytków zaliczają się: ołtarz główny rokokowy z około 1757 roku z obrazem Narodzenia NMP i Trójcą Świętą autorstwa bliżej nieznanego wrocławskiego malarza, tabernakulum o rozbudowanym cokole oraz obrazy z ołtarzy bocznych. Są to cztery płótna, z których dwa (Nawiedzenie NMP i Pokłon pasterzy) stanowią najprawdopodobniej repliki autorskie Michaela Leopolda Willmanna. Pozostałe płótna ołtarzy bocznych (przedstawiające św. Teklę oraz św. Stanisława B.M.), powstały około 1720 roku w warsztacie wrocławskiego malarza, Johanna Jacoba Eybelwiesera. Najprawdopodobniej te cztery płótna oraz dodatkowo chrzcielnica, pochodzą z kościoła św. Małgorzaty lub św. Krzyża w Gajkowie. Potwierdzałyby to materiały źródłowe, z których wynika, iż krzyżowcy do wykonania dachu świątyni w Dobrzykowicach użyli drewna z rozebranego kościoła św. Krzyża w Gajkowie. Pewien udział w fundacji kościoła dobrzykowickiego miał ród von Saurmów, którego kartusz umieszczony jest nad okazałą, rokokową amboną. Z tego samego okresu pochodzi grupa rzeźbiarska z glorią św. Jana Nepomucena, ciekawa pod względem ikonograficznym. Stosunkowo późnym zabytkiem jest obraz Wszystkich Świętych z około 1888 roku, autorstwa Ferdinanda Wintera oraz seria 14 stacji Drogi Krzyżowej tego samego malarza[8].

Galeria edytuj

Osoby związane z miejscowością edytuj

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 24932
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 232 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. M. Choroś, Ł. Jarczak, Słownik nazw miejscowych Dolnego Śląska, Opole 1995, s. 34.
  4. Wieś Dobrzykowice (dolnośląskie) » mapy, GUS, nieruchomości, regon, kod pocztowy, atrakcje, wypadki drogowe, kierunkowy, edukacja, demografia, tabele, zabytki, statystyki, linie kolejowe, liczba ludności [online], Polska w liczbach [dostęp 2024-03-28] (pol.).
  5. Mieszkam w domu Kargula.
  6. „Sami swoi” – festyn w Dobrzykowicach pod Wrocławiem.
  7. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 227. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
  8. Parafia. Parafia Gajków. [dostęp 2020-04-06]. (pol.).