Dokument podróży (Polska)
Dokument podróży – dokument urzędowy stwierdzający tożsamość osoby niebędącej obywatelem polskim.
Dokument taki wydawany był obywatelom polskim, którzy zrzekli się obywatelstwa polskiego, aby mogli wyjechać za granicę. Wydawano go też zamieszkującym w Polsce na stałe bezpaństwowcom. Dokument stwierdzał tożsamość osoby oraz fakt, iż „posiadacz niniejszego dokumentu nie jest obywatelem polskim”.
W czasie fali emigracyjnej 1968 roku dokument taki otrzymywali na przykład żydowscy emigranci, osoby, którym odebrano polskie obywatelstwo (oraz ich nieżydowscy współmałżonkowie) lub Niemcy opuszczający Polskę po II wojnie światowej[1][2].
Obecnie polski dokument podróży dla cudzoziemca wydaje się obcokrajowcowi, który posiada zezwolenie na osiedlenie się, zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego WE lub korzysta z ochrony uzupełniającej[3].