Dolina Huciańska (Dolina Chochołowska)

Dolina Huciańskaorograficznie prawe odgałęzienie Doliny Chochołowskiej. Nazwa pochodzi od znajdującej się u wylotu doliny polany Huciska[1].

Dolna część doliny (polana Huciska)
Górna część doliny – widok z polany Jamy

Topografia edytuj

Dolina wcięta jest pomiędzy zbocza reglowych wzniesień. Od północnej strony są to Klinowa Czuba (1276 m) i Wierch Kuca (1305 m), od wschodu Wierch Spalenisko (1324 m) i Mały Opalony Wierch (1448 m), od południa Spalona Czuba (1257 m) i Jamska Czuba (1108 m). Dolina ciągnie się przez polanę Huciska we wschodnim kierunku, w górnym końcu polany rozgałęziając się na dwie odnogi. Główny ciąg Doliny Huciańskiej skręca na północny wschód, zaś w południowo-wschodnim kierunku ciągnie się odnoga zwana Kamiennym Żlebem[2].

Opis doliny edytuj

Dolina znajduje się na obszarze Tatrzańskiego Parku Narodowego, ale jest własnością nie jego, lecz Wspólnoty Leśnej Uprawnionych Ośmiu Wsi, która pod kontrolą TPN prowadzi w dolinie działalność gospodarczą (kulturowy wypas owiec i gospodarka leśna)[3]. Doliną spływa potok Huciańska Woda. Jego głównym dopływem jest Kamienny Potok spływający z Kamiennego Żlebu. Wzdłuż polany prowadzi droga gospodarcza. Dawniej na zboczach doliny (w Klinowej Czubie) znajdowały się kopalnie rud metali Huciańskie Banie[1].

Dolina nie jest udostępniona dla turystów. Dobrze widać ją z polany Jamy przy czarnym szlaku turystycznym (Ścieżka nad Reglami).

Przypisy edytuj

  1. a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
  2. Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1: 25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, październik 2009, ISBN 83-87873-36-5.
  3. Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.