Dolina Koprowica
Dolina Koprowica (słow. Kôprovnica) – tatrzańska dolina położona na terenie Słowacji, największe odgałęzienie Doliny Cichej Liptowskiej (Tichá dolina) odchodzące w jej dolnej części w kierunku północno-wschodnim[1].
Dolina ma wylot na wysokości około 1050 m. Górą podchodzi pod główną grań Kop Liptowskich na odcinku od Wielkiej Kopy Koprowej na północy (2052 m[2]) po Krzyżne Liptowskie na południu (2039 m). Orograficznie prawe ograniczenie tworzy południowo-zachodnia grań Wielkiej Kopy Koprowej z Brdarowymi Grapami. W grań tę od strony Doliny Koprowicy wcinają się 4 wielkie żleby: Skryte Korycisko, Pośredni Żleb, Zabijak i Czerwone Korycisko. Wszystkie te żleby przecina ścieżka Zachodniej Obwodnicy. Lewe ograniczenie doliny tworzy południowo-zachodnie ramię Krzyżnego Liptowskiego. Odchodząca od Skrajnego Gołego Wierchu krótka grzęda dzieli najwyższą część dolny na dwa kotły lodowcowe: Koprowicki Kocioł i Krzyżny Kocioł[3].
Dolina ma powierzchnię nieco ponad 5 km² i wyrzeźbiona jest w skałach krystalicznych[1]. Jest w większości porośnięta lasem. W wyższych jego partiach rosną limby, szczególnie obficie w Skrytym Korycisku. Powyżej lasu jest kosodrzewina, najwyższe partie są trawiaste. Dnem doliny spływa potok Koprowica (Kôprovnica), dopływ Cichej Wody Liptowskiej (Tichý potok)[3].
Nazwa doliny, podobnie jak nazwa sąsiedniej Doliny Koprowej i inne podobne, pochodzi od marchwicy, przez Słowaków nazywanych kôprovníček bezobalný, nie ma natomiast związku z rudami miedzi (niem. Kupfer), nigdy tu niewystępującymi[1].
Dolina była dawniej wypasana. Pasterstwo jest już przeszłością. Od 1949 r. dolina jest niedostępna także dla turystów, stanowi obszar ochrony ścisłej TANAP-u[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski. Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część IV. Walentkowa Przełęcz – Przełączka pod Zadnim Mnichem. Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1951.
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania.
- ↑ a b c Władysław Cywiński. Szpiglasowy Wierch. Przewodnik szczegółowy, tom 11. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2005, ISBN 83-7104-034-2.