Dom jednorodzinny przy ul. Zielonego Dębu 21 we Wrocławiu
Dom jednorodzinny przy ul. Zielonego Dębu 21 – modernistyczny budynek mieszkalny na osiedlu Dąbie we Wrocławiu, wybudowany jako dom eksperymentalnego osiedla wystawy WUWA według projektu Ludwiga Moshamera.
 nr rej. A/1655/373/Wm z dnia 18 stycznia 1979 r.
| |
 Widok budynku od frontu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Zielonego Dębu 21 |
| Typ budynku |
dom jednorodzinny |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Inwestor |
Siedlungsgeselschaft Breslau A.G. |
| Kondygnacje |
2 |
| Powierzchnia użytkowa |
149 m² |
| Rozpoczęcie budowy |
marzec 1929 |
| Ukończenie budowy |
czerwiec 1929 |
| Ważniejsze przebudowy |
2012 |
| Pierwszy właściciel |
Siedlungsgeselschaft Breslau A.G. |
Położenie na mapie Wrocławia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
 51°06′23,86″N 17°05′07,86″E/51,106628 17,085517
| |
Historia edytuj
Zaprojektowany przez Ludwiga Moshamera dom jednorodzinny powstał w północnej części wzorcowego osiedla zorganizowanej w roku 1929 wystawy „Mieszkanie i miejsce pracy” u zbiegu ulic Zielonego Dębu i Dembowskiego (wówczas Grüneicher Weg i Zimpeler Straße). Ta część osiedla przeznaczona była na prezentację wolno stojących domów jednorodzinnych. Wraz sąsiednimi domami: nr 36 autorstwa Moritza Haddy, nr 35 Heinricha Lauterbacha i 28 Emila Langego oraz dwurodzinnymi domami nr 25–26 Theo Effenbergera, 29–30 Paula Häuslera i nieistniejącym już domen nr 32–30 Gustava Wolfa był przykładem luksusowej willi przeznaczonej dla zamożniejszych mieszkańców, podczas gdy mieszkania w pozostałych domach były lokalami spełniającymi warunki minimum egzystencjalnego[1]. Był ostatnim z prezentowanych na osiedlu domów, otrzymał numer porządkowy 37. Architekt zaprojektował ten dom z myślą o użytkowniku reprezentującym pewną warstwę społeczną: wyższym urzędniku, kupcu czy przedstawicielu wolnego zawodu prowadzącym swoją pracownię w centrum miasta[2]. Lokator tego domu miał mieszkać wraz ze swoją rodziną, miał też zatrudniać służącą.
Dom nr 37 tak jak pozostałe domy wzorcowego osiedla powstawał wiosną 1929 r., a jego prezentacja wraz z wnętrzem i kompletnym wyposażeniem trwała od 15 czerwca do 30 września tegoż roku. Po wystawie inwestor a jednocześnie pierwszy właściciel domu wynajął go na okres 2 lat celem przetestowania proponowanych rozwiązań[3].
Jako pierwszy z całego osiedla został w roku 2012 poddany gruntownemu remontowi przywracającemu mu wygląd pierwotny.
Architektura edytuj
Dom wykonany jest z cegieł o grubości 44 cm. Powierzchnia użytkowa wynosi 149 m². Rzut budynku tworzą dwa prostokąty połączone ze sobą pod kątem rozwartym. Dzięki temu obie bryły, w których ulokowano pomieszczenia części dziennej: jadalnię i pokój dzienny otrzymują od strony południowej duża ilość promieni słonecznych. Po przeciwnej stronie umieszczono część nocną: sypialnie i łazienkę dostępną z obu sypialni. Na górnej kondygnacji znajduje się pokój gościnny i dodatkowa łazienka.
Galeria zdjęć edytuj
Rzuty kondygnacji
-
Rzut parteru -
Rzut I piętra
Dom w czasie wystawy w 1929
-
Widok od ulicy Zielonego Dębu. Elewacja północna i zachodnia -
Widok od ogrodu. Elewacja południowa i wschodnia -
Pokój dzienny i jadalnia -
Sypialnia pani domu -
Pokój dla dzieci
Dom współcześnie
-
Dom przed wykonaniem remontu w marcu 2011 -
Dom po remoncie w sierpniu 2013
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.
- Jadwiga Urbanik: WUWA 1929–2009. Wrocławska wystawa Werkbundu. Wrocław: Muzeum Architektury we Wrocławiu, 2009.
- Werkbund Ausstellung Wohnung und Werkraum. Breslau 1929 15. Juni bis 15. September. Ausstellungs-Führer. Breslau: 1929.