Domek z kart (film 1954)
Domek z kart – polski film fabularny z 1954 roku w reżyserii Erwina Axera. Jest to adaptacja filmowa dramatu Emila Zegadłowicza i Marii Koszyc-Szołajskiej, oparta na spektaklu wystawianym przez Teatr Współczesny w Warszawie od 30 kwietnia 1953 roku, w tej samej reżyserii i z tą samą obsadą aktorską[1][2].
| Gatunek |
dramat polityczny |
|---|---|
| Rok produkcji |
1953 |
| Data premiery |
16 stycznia 1954 |
| Kraj produkcji | |
| Język |
polski |
| Czas trwania |
86 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role |
Hanka Bielicka, |
| Zdjęcia |
Andrzej Ancuta |
| Scenografia |
Anatol Radzinowicz, Mikołaj Portus |
| Montaż |
Joanna Rojewska |
Niedokończony dramat Zegadłowicza z 1940 roku, napisany przy współpracy z Marią Koszyc-Szołajską, został znaleziony w spuściźnie pośmiertnej autora i dokończony na potrzeby teatru przez Adama Ważyka[3][4].
FabułaEdytuj
Akcja rozgrywa się w 1939 roku. Latem tego roku dziennikarz Bruno Sztorc drukuje w „Gazecie Codziennej” demaskatorski artykuł o rządzących Polską zatytułowany „Domek z kart”. Gazeta zostaje skonfiskowana przez sanacyjną cenzurę, a na redakcję napada nacjonalistyczna bojówka.
31 sierpnia Sztorc ukrywa się w miejscowości Podborze, w pensjonacie „Polonia”, gdzie poznaje lokalne elity wierzące w zapewnienia rządu o gotowości do wojny. Po konflikcie ze starostą, zostaje aresztowany i wysłany do Berezy.
Po wybuchu wojny, 17 września, na posterunku policji w pobliżu granicy rumuńskiej, Sztorc ma możliwość skonfrontować się z uciekającym za granicę premierem Składkowskim. Jest świadkiem wkroczenia wojsk radzieckich, które wita jak wyzwolicieli[4].
ObsadaEdytuj
- Hanka Bielicka − prezeska
- Danuta Szaflarska − Kitty
- Szczepan Baczyński − redaktor „Gazety Codziennej”
- Tadeusz Białoszczyński − Bruno Sztorc
- Henryk Borowski − redaktor naczelny „Gazety Codziennej”
- Jerzy Dargiel − adiutant premiera Sławoj-Składkowskiego
- Jerzy Duszyński − mężczyzna bijący redaktorów „Gazety Codziennej"”
- Janusz Jaroń − oficer policji
- Stanisław Jaśkiewicz − premier Felicjan Sławoj-Składkowski
- Józef Kostecki − kelner Paschant, agent niemiecki
- Edward Kowalczyk − Kajdas, posterunkowy w Rozstajach
- Stanisław Kwaskowski − adwokat, współpracownik „Gazety Codziennej”
- Karol Leszczyński − wczasowicz w Podborzu
- Andrzej Łapicki − starosta
- Michał Melina − wczasowicz w Podborzu
- Bogdan Niewinowski − redaktor „Gazety Codziennej”
- Lech Ordon − Kobza, posterunkowy w Rozstajach
- Jerzy Pietraszkiewicz − żołnierz radziecki
- Józef Wasilewski − komisarz Gabryś, komendant posterunku w Rozstajach
- Marian Wojtczak
- Przemysław Zieliński − wczasowicz w Podborzu
- Janusz Kłosiński − żołnierz radziecki
- Bronisław Pawlik − żołnierz radziecki
PrzypisyEdytuj
- ↑ Domek z kart, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [online] [dostęp 2022-08-22].
- ↑ Domek z kart | Teatr Współczesny, www.wspolczesny.pl [dostęp 2022-08-22].
- ↑ Domek z kart (1954), FilmPolski [dostęp 2022-08-22] (pol.).
- ↑ a b Emil Zegadłowicz, Domek z kart : dramat w 3 aktach, polona.pl, 1954 [dostęp 2022-08-22].
Linki zewnętrzneEdytuj
- Domek z kart w bazie filmpolski.pl
- Domek z kart w bazie IMDb (ang.)
- Zdjęcia z filmu Domek z kart w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”