Domenico Alaleona
Domenico Alaleona (ur. 16 listopada 1881 w Montegiorgio, zm. 28 grudnia 1928 tamże)[1][2] – włoski kompozytor, muzykolog.
| Imię i nazwisko |
Domenico Ottavio Felice Gaspare Maria Alaleona |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
16 listopada 1881 |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci |
28 grudnia 1928 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
ŻyciorysEdytuj
Studiował w Akademii Muzycznej św. Cecylii w Rzymie grę na fortepianie pod kierunkiem Alessandra Bustiniego i Giovanniego Sgambatiego, grę organową u Remigia Renziego oraz kompozycję w klasie Cesarego De Sanctisa. Dyplom uzyskał w 1912 i objął katedrę estetyki i historii muzyki na tej uczelni[1][2][3].
Równocześnie studiował muzykologię na Uniwersytecie Rzymskim, gdzie w 1907 przedstawił doktorską dysertację monograficzną na temat historii oratorium we Włoszech Studi su la storia dell oratorio musicale in Italia (Turin, 1908)[1][3]. W 1911 ogłosił pracę L'armonia modernissima: le tonalità neutre e l'arte di stupore (Turyn, 1911)[3] na temat teorii modernizmu muzycznego oraz I moderni orizzonti della tecnica musicale: teoria della divisione dell'ottava in parti uguali (Turyn, 1911)[3] dotyczącą współczesnej harmonii[1][2], zwłaszcza podziału oktawy na pięć równych części (indonezyjska pentatonika slendro)[2]. Ten techniczny zabieg kompozytorski zastosował w swoim najbardziej ambitnym utworze – operze Mirra, będącej jednak kompozycją eklektyczną i nierównomierną[4].
Jako dyrygent specjalizował się w muzyce chóralnej[2]. W 1907–1911 wykładał chóralistykę w Instituto Nazionale di Musica w Rzymie[1]. W 1926 roku założył Madrigalisti Romani, prowadził też Choral Società Guido Monaco z Livorno[2]. Był również krytykiem muzycznym oraz działał w kierunku poprawy włoskiej edukacji muzycznej[1][4].
Ważniejsze kompozycjeEdytuj
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2][3])
OperyEdytuj
- Mirra, opera, libretto wg Vittoria Alfieriego, (1913, wyst.: Rzym 1920)
Utwory instrumentalneEdytuj
- I Sinfonietta italiana „mondana” (4 Canzoni italiane), op. 37, na fortepian, (1910; późniejsza orkiestracja: na instrumenty smyczkowe, instrumenty dęte i harfę)
- 2 canzoni italiane, op.15, na instrumenty smyczkowe, harfę, wiolonczelę i kotły, (1917)
- II Sinfonietta italiana „spirituale” (4 laudi italiane), op. 38, na instrumenty smyczkowe, flety i trąbkę, (po 1910)
- 6 canzoni italiane, op. 3, na kwartet smyczkowy, (1922)
- La città fiorita, op. 12, (1918)
- 5 Impronte (Stigmata)
Utwory wokalneEdytuj
- Attollito portas, op.4, na głosy solowe, chór i orkiestrę, (1906)
- Il cantico di Frate Sole di S. Francesco D’Assisi na chór i organy, (1926, orkiestracja w 1928)
- Messa da requiem na 4 głosy i organy, (1927)
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b c d e f g Bristiger 1979 ↓.
- ↑ a b c d e f g Waterhouse 2004 ↓.
- ↑ a b c d e Fondi 1924 ↓.
- ↑ a b
John C.G. Waterhouse: Alaleona, Domenico [Ottavio Felice Gaspare Maria]. [w:] Oxford Music Online. Grove Music Online [on-line]. 2001-01-20. [dostęp 2018-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-02)]. via Oxford University Press. (ang.).
BibliografiaEdytuj
- Michał Bristiger: Alaleona Domenico. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 1: AB część biograficzna. Kraków: PWM, 1979. ISBN 83-224-0113-2. (pol.).
- John C.G. Waterhouse: Alaleona, Domenico (Ottavio Felice Gaspare Maria). W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. C. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).
- Renato Fondi: Alaleona, Domenico. W: Hugh Allen, Granville Bantock, Edward J. Dent, Henry J. Wood, Arthur Eaglefield-Hull: A Dictionary of Modern Music and Musicians. London: J. M. Dent & Sons, 1924, s. 543–544. via Questia. (ang.).