Dominiko Waqaniburotu

fidżyjski zawodnik rugby union

Dominiko Waqaniburotu (wym. [domiˈniko ɰaŋɡanibuˈrotu], ur. 20 kwietnia 1986 r.[1][2][5] w Suvie[1]) – fidżyjski rugbysta występujący w trzeciej linii młyna. Reprezentant kraju i trzykrotny uczestnik pucharu świata.

Dominiko Waqaniburotu
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Dominiko Maiwiriwiri Waqaniburotukula[1]

Data i miejsce urodzenia

20 kwietnia 1986
Suva

Wzrost

193 cm[2]

Masa ciała

114 kg[2]

Rugby union
Pozycja

rwacz, wiązacz

Kariera juniorska
Lata Zespół
Waikato
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
Fraser Tech
2009–2010 Waikato (NPC)[3] 15 (5)
2012– Brive[4] 125 (35)
Reprezentacja narodowa[b]
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
 Fidżi U-18
2010–  Fidżi[1] 46 (25)
  1. Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 25 stycznia 2019 r.
  2. Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 21 września 2019 r.
Waqaniburotu łapie piłkę w formacji autowej podczas Pucharu Świata w Rugby 2011

Młodość edytuj

Pochodzi z wioski Makadru na wyspie Matuku w archipelagu Lau[6][7]. Uczęszczał do Ratu Kadavulevu School w Lodoni, a następnie do Marist Brothers High School w Suvie[8]. Po przeprowadzce do Nowej Zelandii uczył się w Hamilton Boys’ High School[9].

Kariera klubowa edytuj

Mieszkając w Nowej Zelandii, Waqaniburotu występował w lokalnym klubie z Hamilton, Fraser Tech R.F.C.[5][10], jednocześnie występując w zespole do lat 20 oraz w rezerwach regionalnej drużyny Waikato[5]. W 2009 roku znalazł się w składzie pierwszej drużyny Waikato na prowincjonalne mistrzostwa Nowej Zelandii[11][12], debiutując w tych rozgrywkach w spotkaniu z Southland[13][4]. W sezonie 2010 regularnie występował w składzie drużyny regionalnej[4], docierając z nią aż do finału rozgrywek[14][15]. Formalnie jego kontrakt obowiązywał aż do 2012 roku[16], jednak po zakończeniu sezonu 2010 Waqaniburotu nie zagrał ponownie w pierwszej drużynie Waikato[4].

W kwietniu 2012 roku ogłoszono, że począwszy od nowego sezonu Waqaniburotu będzie występował we francuskim zespole CA Brive niezależnie od tego, czy ten zdoła się utrzymać w Top 14, czy też spadnie do Pro D2[16][17][18] Podpisany roczny kontrakt przewidywał możliwość jego odnowienia o kolejny rok[19]. Już na samym początku swojej przygody w Europie Fidżyjczyk doznał kontuzji lewego kolana, która wyłączyła go z gry na kwartał[20][21]. Po powrocie do zdrowia imponował formą w rozgrywkach Pro D2, dzięki czemu władze klubu już w lutym 2013 r. zdecydowały się na przedłużenie jego kontraktu o dalszy rok[22]; natomiast w listopadzie strony podpisały nową umowę wiążącą Waqaniburotu z zespołem do 2016 roku[23]. W międzyczasie, w maju 2013 roku ekipa Brive po zwycięstwie nad Pau awansowało do Top 14[24].

Waqaniburotu przez pięć sezonów z powodzeniem występował w najwyższej klasie rozgrywkowej we Francji, zaliczając na tym poziomie ponad 90 spotkań. Jednocześnie wraz z Brive uczestniczył w europejskich rozgrywkach Challenge Cup[25], gdzie jednak najlepszym wynikiem było trzykrotne ukończenie fazy grupowej i dotarcie do ćwierćfinału zawodów[26][27][28]. W listopadzie 2016 roku Fidżyjczyk po raz kolejny przedłużył swój kontrakt z klubem z Brive-la-Gaillarde, tym razem o dwa lata z możliwością aktywacji dodatkowej rocznej klauzuli[29].

W 2018 roku wraz z drużyną spadł do Pro D2, francuskiej drugiej ligi[30].

Kariera reprezentacyjna edytuj

Waqaniburotu występował w reprezentacji młodzieżowej do lat 18[13]. W pierwszej reprezentacji Fidżi zadebiutował 5 czerwca 2010 r. w spotkaniu z Australią[1]. Podczas rozpoczynającego się tydzień później turnieju o Puchar Narodów Pacyfiku został mianowany kapitanem drużyny[6][8]. Jesienią tego samego roku z powodu kontuzji został wycofany ze składu reprezentacji na serię test-meczów w Europie[31]. Decyzja ta na Fidżi spotkała się z pewną krytyką, jako że ta sama diagnoza nie przeszkodziła zawodnikowi w występach na poziomie klubowym, które odbywały się w tym samym czasie[32].

Latem 2011 roku uczestniczył w Pucharze Narodów Pacyfiku[33][34], a następnie otrzymał powołanie na rozgrywany w Nowej Zelandii Puchar Świata[35][36]. W czasie turnieju został zawieszony na trzy tygodnie za niebezpieczną szarżę w stosunku do reprezentanta Południowej Afryki Patricka Lambiego[37][38]. Z tego powodu w czasie mistrzostw w Nowej Zelandii wystąpił w zaledwie dwóch spotkaniach[34].

Waqaniburotu uczestniczył w kolejnych edycjach Pucharu Narodów Pacyfiku – w latach 2014 i 2015[34]. Drugi z nich zakończył się triumfem reprezentacji Fidżi[39]. W tym samym roku po raz drugi w swojej karierze otrzymał powołanie na turniej o mistrzostwo świata[40][41]. Podobnie jak cztery lata wcześniej, także podczas zawodów na angielskich boiskach na Fidżyjczyka została nałożona kara zawieszenia – zawodnik formacji młyna w meczu otwarcia z ekipą gospodarzy dopuścił się niebezpiecznego zagrania w stosunku do skrzydłowego Jonny’ego Maya[42].

W 2017[34][43] i 2018[34][44] ponownie wraz z reprezentacją sięgnął po Puchar Narodów Pacyfiku. Jesienią 2018 roku podczas rozgrywanej w Europie rundy spotkań międzynarodowych Waqaniburotu, pod nieobecność Akapusiego Qery po siedmiu latach ponownie został mianowany kapitanem reprezentacji[7][45]. W listopadzie w Paryżu Fidżyjczycy pod jego wodzą pokonali – po raz pierwszy w swojej historii – reprezentację Francji[46].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e Dominiko Waqaniburotukula [online], ESPN Scrum [dostęp 2019-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2015-10-12] (ang.).
  2. a b c Joueurs | Dominiko Waqaniburotu [online], CA Brive [dostęp 2019-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (fr.).
  3. Waikato players archive | Alphabetical [online], Waikato Rugby Union [dostęp 2019-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (ang.).
  4. a b c d Player statistics Waqaniburotu Dominiko - club stats [online], It’s Rugby [dostęp 2019-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (ang.).
  5. a b c Player Profiles | Dominiko Waqaniburotu [online], Waikato Rugby Union [zarchiwizowane z adresu 2010-06-02] (ang.).
  6. a b Osea Boa, Editorial: Our Captain Dominiko Ticks Right Boxes Ahead Of 2019 RWC, „Fiji Sun”, 6 stycznia 2019 [dostęp 2019-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (ang.).
  7. a b Osea Boa, Our New Fiji Airways Flying Fijians Captain, „Fiji Sun”, 17 października 2018 [dostęp 2019-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2018-11-03] (ang.).
  8. a b Maciu Malo, Waqaniburotu Leads, „Fiji Sun”, 9 czerwca 2010 [dostęp 2019-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (ang.).
  9. Hassall Barry Ashby, HBHS responds, „Waikato Times”, pressreader.com, 30 stycznia 2017 [dostęp 2019-02-04] (ang.).
  10. Waikato To Unleash New Rugby Monster, „Fiji Sun”, 29 lipca 2009 [dostęp 2019-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (ang.).
  11. Rugby: Waikato name Air NZ Cup squad, „The New Zealand Herald”, za: New Zealand Press Association, 21 lipca 2009 [dostęp 2019-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2014-01-05] (ang.).
  12. Evan Pegden, Chiefs lock misses cut for Waikato [online], stuff.co.nz, 30 lipca 2009 [dostęp 2019-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (ang.).
  13. a b Emoni Narawa, Tabua Eyes NZ Based Players, „Fiji Sun”, 30 lipca 2009 [dostęp 2019-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (ang.).
  14. Rugby: Waikato into final after thriller, „Otago Daily News”, za: New Zealand Press Association, 31 października 2010 [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (ang.).
  15. Canterbury make it three on the trot [online], planetrugby.com, 5 listopada 2010 [dostęp 2019-02-04] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-21] (ang.).
  16. a b Waqaniburotu signs with Brive [online], FBC News, 2012 [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (ang.).
  17. Waqaniburotu heads to Brive [online], Sky Sports, 26 kwietnia 2012 [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (ang.).
  18. Dominiko Waqaniburotu, nouvelle recrue du CAB, „Le Populaire du Centre”, 25 kwietnia 2012 [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (fr.).
  19. Waqaniburotu prolongé l'année prochaine, „La Montagne”, 22 lutego 2013 [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (fr.).
  20. Michaël Nicolas, La blessure du Fidjien ne nécessite pas d’opération, „La Montagne”, 19 września 2012 [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (fr.).
  21. Charles Vigier, Dominiko Waqaniburotu, un Fidjien qui fait le printemps, „La Montagne”, 10 marca 2013 [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (fr.).
  22. Dominico Waqaniburotu prolongé au C.A.B [online], France 3, 22 lutego 2013 [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (fr.).
  23. Rugby: Brive prolonge ses Fidjiens Koyamaibole et Waqaniburotu, za: Agence France Presse, La Croix, 3 listopada 2013 [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (fr.).
  24. Finale d'accession - PRO D2: Brive - Pau " 30-10 [online], Ligue Nationale de Rugby, 14 maja 2013 [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (fr.).
  25. Dominiko Waqaniborutu [online], European Rugby Challenge Cup [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (ang.).
  26. Graham Clutton, Bath 39 Brive 7: match report, „The Daily Telegraph”, 6 kwietnia 2014 [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-03] (ang.).
  27. REPORT: Bath reach Challenge Cup semi-finals [online], European Rugby Challenge Cup, 1 kwietnia 2017 [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-03] (ang.).
  28. Falcons soar into final four [online], European Rugby Challenge Cup, 30 marca 2018 [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-07] (ang.).
  29. Nouvelles prolongations au CABCL [online], CA Brive, 17 lutego 2016 [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (fr.).
  30. Toulon put eight tries past Castres, Brive relegated [online], planetrugby.com, 28 kwietnia 2018 [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-30] (ang.).
  31. Fiji captain to miss Europe tour, „The Sydney Morning Herald”, 22 października 2010 [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (ang.).
  32. Nilesh Kumar Nadi, Skipper’s Decission, „Fiji Sun”, 21 października 2010 [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (ang.).
  33. Japan beat Fiji to win Pacific Nations Cup [online], stuff.co.nz, 27 sierpnia 2011 [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-21] (ang.).
  34. a b c d e Dominiko Waqaniburotukula | Tournament list [online], ESPN Scrum [dostęp 2019-02-03] (ang.).
  35. Fiji Rugby announces RWC squad [online], Fiji Rugby Union, 20 sierpnia 2011 [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2011-11-08] (ang.).
  36. Fiji unveil squad for RWC 2011 [online], Puchar Świata w Rugby 2011, 21 sierpnia 2011 [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-23] (ang.).
  37. Fiji's Waqaniburotu cited for dangerous tackle, „Otago Daily Times”, za: Reuters, 18 września 2011 [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-03] (ang.).
  38. Rugby World Cup 2011: Fiji's Waqaniburotu banned for three weeks [online], BBC Sport, 20 września 2011 [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (ang.).
  39. Fiji 39 - 29 Samoa [online], World Rugby, 3 sierpnia 2015 [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2015-08-05] (ang.).
  40. Flying Fijians Team to RWC2015 [online], Fiji Rugby Union [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2015-08-21] (ang.).
  41. McKee confident Fiji will rise to the challenge [online], World Rugby, 21 sierpnia 2015 [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2015-08-21] (ang.).
  42. Rugby World Cup 2015: Fiji's Dominiko Waqaniburotu banned for dangerous tackle, za: Reuters, stuff.co.nz, 22 września 2015 [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (ang.).
  43. Anasilini Ratuva, Winning Feeling, „Fiji Sun”, 16 lipca 2017 [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-26] (ang.).
  44. Stylish Fijians retain Pacific Nations Cup title [online], 16 czerwca 2018 [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (ang.).
  45. Sport: Setareki Tuicuvu to debut for Flying Fijians vs Scotland [online], Radio New Zealand, 9 listopada 2018 [zarchiwizowane z adresu 2018-11-22] (ang.).
  46. 'This win is for Fiji': Fijians score first-ever rugby victory over France [online], stuff.co.nz, 25 listopada 2018 [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-04] (ang.).