Donald Johnson
Donald James Johnson (ur. 9 września 1968 w Bethlehem) – amerykański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, zwycięzca Wimbledonu 2000 w grze mieszanej i Wimbledonu 2001 w grze podwójnej, lider rankingu ATP deblistów.
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
9 września 1968 |
Wzrost |
190 cm |
Gra |
leworęczna, oburęczny bekhend |
Status profesjonalny |
1992 |
Zakończenie kariery |
2004 |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje |
0 |
Najwyżej w rankingu |
194 (22 kwietnia 1996) |
Roland Garros |
2R (1995) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje |
23 |
Najwyżej w rankingu |
1 (28 stycznia 2002) |
Australian Open |
SF (2002) |
Roland Garros |
QF (1996, 1998) |
Wimbledon |
W (2001) |
US Open |
F (2001) |
Kariera tenisowa
edytujJohnson w latach 1987–1991 występował w rozgrywkach akademickich w USA, broniąc barw University of North Carolina; miał już wówczas na koncie nagrodę amerykańskiej federacji tenisowej USTA za sportową postawę wśród juniorów (1986). Po ukończeniu studiów (z dyplomem ekonomisty) przystąpił w 1992 roku do rywalizacji wśród tenisistów zawodowych. Karierę zakończył w 2004 roku, po US Open.
W 1994 roku Johnson zagrał w kilku imprezach z Francisco Montaną, osiągając m.in. półfinał turnieju ATP World Tour w Barcelonie. W 1996 roku obaj Amerykanie podjęli stałą współpracę, która już w tymże roku zaowocowała 2 zwycięstwami turniejowymi ATP World Tour – w Meksyk i Amsterdamie, a także wielkoszlemowym ćwierćfinałem na kortach Rolanda Garrosa.
W 1997 roku Johnson i Montana triumfowali w turnieju ATP Super 9 w Monte Carlo, pokonując m.in. Jewgienija Kafielnikowa i Daniela Vacka oraz w finale Jacco Eltingha i Paula Haarhuisa. Dalsze 2 finały turniejowe oraz ćwierćfinał Wimbledonu dał Amerykanom pierwszy awans do deblowego ATP World Tour World Championships, który jednak zakończyli na etapie rozgrywek grupowych z 3 porażkami na koncie.
Sezon 1998 był dla obu Amerykanów jeszcze bardziej udany – wygrali 4 turnieje, zaliczyli jeszcze 1 finał, byli w ćwierćfinale French Open, a w turnieju ATP World Tour World Championships doszli do półfinału. Na sezonie 1998 Johnson i Montana zakończyli regularne wspólne występy.
Johnson w 1999 roku wygrał 2 turnieje, w Estoril mając za partnera Tomása Carbonella, w Gstaad – Cyrila Suka.
U progu sezonu 2000 Amerykanin kilka turniejów zagrał w parze z Sukiem, imprezę w Meksyku wygrał z Byronem Blackiem, a najlepsze rezultaty w roku odniósł wspólnie z Pietem Norvalem. Od wiosny do końca sezonu 2000 Norval i Johnson wygrali 4 turnieje i byli w 2 finałach. Wśród turniejowych trofeów najcenniejsze pochodziło z Bangalore, gdzie triumfowali w ATP World Tour World Championships. W finale okazali się lepsi od Leandera Paesa i Mahesha Bhupathiego, rewanżując się tym samym za porażkę w meczu grupowym tej samej imprezy.
Jeszcze większe sukcesy Johnson odnosił z kolejnym partnerem, którym został w 2001 roku Jared Palmer. W tymże roku Amerykanie wygrali 5 turniejów – dwa na kortach trawiastych, w tym Wimbledon. W Londynie już w ćwierćfinale musieli bronić 4 piłek meczowych w spotkaniu z Juanem Balcellsem i Sjengiem Schalkenem, by następnie w półfinale pokonać Maksa Mirnego i Uładzimira Wałczkou, a w finale Davida Rikla i Jiříego Nováka 6:4, 4:6, 6:3, 7:6(6). Johnson i Palmer okazali się pierwszą amerykańską parą od 1990 roku, która wygrała Wimbledon (triumfowali wówczas Jim Pugh i Rick Leach). Swoją dyspozycję utrzymali w kolejnych miesiącach sezonu, dochodząc do finału Tennis Masters Series w Montrealu (gdzie Rikl i Novak wzięli rewanż) oraz drugiego finału wielkoszlemowego – podczas US Open. W Nowym Jorku musieli uznać wyższość Wayne’a Blacka i Kevina Ullyetta.
Start w ATP World Doubles Challenge Cup podsumowującym sezon 2001, który ze względu na kłopoty organizatora odbył się z kilkumiesięcznym poślizgiem już w 2002 roku, Amerykanie zakończyli na półfinale.
Wyniki Johnsona z 2001 roku i 2 wygrane turnieje oraz półfinał Australian Open w styczniu 2002 roku dały Johnsonowi awans na pozycję lidera światowego rankingu deblistów 28 stycznia 2002. Łącznie na szczycie listy znajdował się przez 20 tygodni. W sezonie 2002 Johnson nadal startował w parze z Jaredem Palmerem, na koniec sezonu pozostając najstarszym graczem w czołowej dziesiątce klasyfikacji światowej. Johnson i Palmer w tymże roku byli w półfinale Wimbledonu, ćwierćfinale US Open oraz 2 finałach, w tym Tennis Masters Series w Miami. Zakwalifikowali się także do Tennis Masters Cup jak 4 para na świecie, ale nie mogli wystąpić w turnieju, gdyż Johnson poddał się operacji lewego stawu skokowego.
W 2003 roku Johnson i Palmer doszli do ćwierćfinału Australian Open, a w parze z Leanderem Paesem Johnson był w finale w ’s-Hertogenbosch. Były to ostatnie znaczące osiągnięcia Amerykanina.
Sukcesy Johnson odnosił również w grze mieszanej. W parze z Kimberly Po osiągnął w 1999 roku finał US Open, a rok później z tą samą partnerką triumfował na Wimbledonie. Doświadczona para amerykańska pokonała w wimbledońskim finale Lleytona Hewitta i Kim Clijsters 6:4, 7:6(3).
W reprezentacji w Pucharze Davisa zagrał raz, jesienią 2001 roku w barażu o grupę światową przeciwko Indiom. Johnson i Palmer przegrali wówczas z Leanderem Paesem i Maheshem Bhupathim, ale reprezentacja USA odniosła zwycięstwo dzięki singlistom Andy'emu Roddickowi i Jamesowi Blake.
Finały w turniejach ATP World Tour
edytujLegenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra mieszana (1–1)
edytujKońcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 11 września 1999 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Kimberly Po | Ai Sugiyama Mahesh Bhupathi |
4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 1. | 8 lipca 2000 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Kimberly Po | Kim Clijsters Lleyton Hewitt |
6:4, 7:6(3) |
Gra podwójna (23–12)
edytujKońcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 10 marca 1996 | Meksyk | Ceglana | Francisco Montana | Nicolás Pereira Emilio Sánchez |
6:2, 6:4 |
Zwycięzca | 2. | 4 sierpnia 1996 | Amsterdam | Ceglana | Francisco Montana | Rikard Bergh Jack Waite |
6:4, 3:6, 6:2 |
Zwycięzca | 3. | 27 kwietnia 1997 | Monte Carlo | Ceglana | Francisco Montana | Jacco Eltingh Paul Haarhuis |
7:6, 2:6, 7:6 |
Finalista | 1. | 20 lipca 1997 | Stuttgart | Ceglana | Francisco Montana | Gustavo Kuerten Fernando Meligeni |
4:6, 4:6 |
Finalista | 2. | 19 października 1997 | Ostrawa | Dywanowa (hala) | Francisco Montana | Jiří Novák David Rikl |
2:6, 4:6 |
Zwycięzca | 4. | 8 lutego 1998 | Marsylia | Twarda (hala) | Francisco Montana | Mark Keil T.J. Middleton |
6:4, 3:6, 6:3 |
Finalista | 3. | 15 lutego 1998 | Dubaj | Twarda | Francisco Montana | Mahesh Bhupathi Leander Paes |
2:6, 5:7 |
Zwycięzca | 5. | 12 kwietnia 1998 | Estoril | Ceglana | Francisco Montana | David Roditi Fernon Wibier |
6:1, 2:6, 6:1 |
Zwycięzca | 6. | 10 maja 1998 | Hamburg | Ceglana | Francisco Montana | David Adams Brett Steven |
6:2, 7:5 |
Zwycięzca | 7. | 11 października 1998 | Palermo | Ceglana | Francisco Montana | Pablo Albano Daniel Orsanic |
6:4, 7:6 |
Zwycięzca | 8. | 11 kwietnia 1999 | Estoril | Ceglana | Tomás Carbonell | Jiří Novák David Rikl |
6:3, 2:6, 6:1 |
Zwycięzca | 9. | 11 lipca 1999 | Gstaad | Ceglana | Cyril Suk | Ałeksandar Kitinow Eric Taino |
7:5, 7:6(4) |
Zwycięzca | 10. | 27 lutego 2000 | Meksyk | Ceglana | Byron Black | Gastón Etlis Martín Rodríguez |
6:3, 7:5 |
Zwycięzca | 11. | 16 kwietnia 2000 | Estoril | Ceglana | Piet Norval | David Adams Joshua Eagle |
6:4, 7:5 |
Zwycięzca | 12. | 25 czerwca 2000 | Nottingham | Trawiasta | Piet Norval | Ellis Ferreira Rick Leach |
1:6, 6:4, 6:3 |
Finalista | 4. | 23 lipca 2000 | Stuttgart | Ceglana | Lucas Arnold Ker | Jiří Novák David Rikl |
7:5, 2:6, 3:6 |
Finalista | 5. | 22 października 2000 | Tuluza | Twarda (hala) | Piet Norval | Julien Boutter Fabrice Santoro |
6:7(8), 6:4, 6:7(5) |
Zwycięzca | 13. | 29 października 2000 | Bazylea | Dywanowa (hala) | Piet Norval | Roger Federer Dominik Hrbatý |
7:6(9), 4:6, 7:6(4) |
Finalista | 6. | 5 listopada 2000 | Stuttgart | Twarda (hala) | Piet Norval | Jiří Novák David Rikl |
6:3, 3:6, 4:6 |
Zwycięzca | 14. | 17 listopada 2000 | Doubles Championship, Bangalore | Twarda | Piet Norval | Mahesh Bhupathi Leander Paes |
7:6(8), 6:3, 6:4 |
Zwycięzca | 15. | 4 marca 2001 | Acapulco | Ceglana | Gustavo Kuerten | David Adams Martín García |
6:3, 7:6(5) |
Zwycięzca | 16. | 11 marca 2001 | Scottsdale | Twarda | Jared Palmer | Marcelo Ríos Sjeng Schalken |
7:6(3), 6:2 |
Finalista | 7. | 15 kwietnia 2001 | Estoril | Ceglana | Nenad Zimonjić | Radek Štěpánek Michal Tabara |
4:6, 1:6 |
Zwycięzca | 17. | 29 kwietnia 2001 | Barcelona | Ceglana | Jared Palmer | Tommy Robredo Fernando Vicente |
7:6(2), 6:4 |
Zwycięzca | 18. | 6 maja 2001 | Majorka | Ceglana | Jared Palmer | Feliciano López Francisco Roig |
7:5, 6:3 |
Zwycięzca | 19. | 24 czerwca 2001 | Nottingham | Trawiasta | Jared Palmer | Paul Hanley Andrew Kratzmann |
6:4, 6:2 |
Zwycięzca | 20. | 7 lipca 2001 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Jared Palmer | Jiří Novák David Rikl |
6:4, 4:6, 6:3, 7:6(6) |
Finalista | 8. | 5 sierpnia 2001 | Montreal | Twarda | Jared Palmer | Jiří Novák David Rikl |
4:6, 6:3, 3:6 |
Finalista | 9. | 8 września 2001 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Jared Palmer | Wayne Black Kevin Ullyett |
6:7(9), 6:2, 3:6 |
Zwycięzca | 21. | 28 października 2001 | Sztokholm | Twarda (hala) | Jared Palmer | Jonas Björkman Todd Woodbridge |
6:3, 4:6, 6:3 |
Zwycięzca | 22. | 6 stycznia 2002 | Ad-Dauha | Twarda | Jared Palmer | Jiří Novák David Rikl |
6:3, 7:6(5) |
Zwycięzca | 23. | 13 stycznia 2002 | Sydney | Twarda | Jared Palmer | Joshua Eagle Sandon Stolle |
6:4, 6:4 |
Finalista | 10. | 31 marca 2002 | Miami | Twarda | Jared Palmer | Mark Knowles Daniel Nestor |
3:6, 6:3, 1:6 |
Finalista | 11. | 23 czerwca 2002 | Nottingham | Trawiasta | Jared Palmer | Mike Bryan Mark Knowles |
6:0, 6:7(3), 4:6 |
Finalista | 12. | 22 czerwca 2003 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Leander Paes | Martin Damm Cyril Suk |
5:7, 6:7(4) |
Bibliografia
edytuj- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20] (ang.).