Donald Johnson

tenisista amerykański

Donald James Johnson (ur. 9 września 1968 w Bethlehem) – amerykański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, zwycięzca Wimbledonu 2000 w grze mieszanej i Wimbledonu 2001 w grze podwójnej, lider rankingu ATP deblistów.

Donald Johnson
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

9 września 1968
Bethlehem

Wzrost

190 cm

Gra

leworęczna, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

1992

Zakończenie kariery

2004

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

194 (22 kwietnia 1996)

Roland Garros

2R (1995)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

23

Najwyżej w rankingu

1 (28 stycznia 2002)

Australian Open

SF (2002)

Roland Garros

QF (1996, 1998)

Wimbledon

W (2001)

US Open

F (2001)

Kariera tenisowa edytuj

Johnson w latach 1987–1991 występował w rozgrywkach akademickich w USA, broniąc barw University of North Carolina; miał już wówczas na koncie nagrodę amerykańskiej federacji tenisowej USTA za sportową postawę wśród juniorów (1986). Po ukończeniu studiów (z dyplomem ekonomisty) przystąpił w 1992 roku do rywalizacji wśród tenisistów zawodowych. Karierę zakończył w 2004 roku, po US Open.

W 1994 roku Johnson zagrał w kilku imprezach z Francisco Montaną, osiągając m.in. półfinał turnieju ATP World Tour w Barcelonie. W 1996 roku obaj Amerykanie podjęli stałą współpracę, która już w tymże roku zaowocowała 2 zwycięstwami turniejowymi ATP World Tour – w Meksyk i Amsterdamie, a także wielkoszlemowym ćwierćfinałem na kortach Rolanda Garrosa.

W 1997 roku Johnson i Montana triumfowali w turnieju ATP Super 9 w Monte Carlo, pokonując m.in. Jewgienija Kafielnikowa i Daniela Vacka oraz w finale Jacco Eltingha i Paula Haarhuisa. Dalsze 2 finały turniejowe oraz ćwierćfinał Wimbledonu dał Amerykanom pierwszy awans do deblowego ATP World Tour World Championships, który jednak zakończyli na etapie rozgrywek grupowych z 3 porażkami na koncie.

Sezon 1998 był dla obu Amerykanów jeszcze bardziej udany – wygrali 4 turnieje, zaliczyli jeszcze 1 finał, byli w ćwierćfinale French Open, a w turnieju ATP World Tour World Championships doszli do półfinału. Na sezonie 1998 Johnson i Montana zakończyli regularne wspólne występy.

Johnson w 1999 roku wygrał 2 turnieje, w Estoril mając za partnera Tomása Carbonella, w GstaadCyrila Suka.

U progu sezonu 2000 Amerykanin kilka turniejów zagrał w parze z Sukiem, imprezę w Meksyku wygrał z Byronem Blackiem, a najlepsze rezultaty w roku odniósł wspólnie z Pietem Norvalem. Od wiosny do końca sezonu 2000 Norval i Johnson wygrali 4 turnieje i byli w 2 finałach. Wśród turniejowych trofeów najcenniejsze pochodziło z Bangalore, gdzie triumfowali w ATP World Tour World Championships. W finale okazali się lepsi od Leandera Paesa i Mahesha Bhupathiego, rewanżując się tym samym za porażkę w meczu grupowym tej samej imprezy.

Jeszcze większe sukcesy Johnson odnosił z kolejnym partnerem, którym został w 2001 roku Jared Palmer. W tymże roku Amerykanie wygrali 5 turniejów – dwa na kortach trawiastych, w tym Wimbledon. W Londynie już w ćwierćfinale musieli bronić 4 piłek meczowych w spotkaniu z Juanem Balcellsem i Sjengiem Schalkenem, by następnie w półfinale pokonać Maksa Mirnego i Uładzimira Wałczkou, a w finale Davida Rikla i Jiříego Nováka 6:4, 4:6, 6:3, 7:6(6). Johnson i Palmer okazali się pierwszą amerykańską parą od 1990 roku, która wygrała Wimbledon (triumfowali wówczas Jim Pugh i Rick Leach). Swoją dyspozycję utrzymali w kolejnych miesiącach sezonu, dochodząc do finału Tennis Masters Series w Montrealu (gdzie Rikl i Novak wzięli rewanż) oraz drugiego finału wielkoszlemowego – podczas US Open. W Nowym Jorku musieli uznać wyższość Wayne’a Blacka i Kevina Ullyetta.

Start w ATP World Doubles Challenge Cup podsumowującym sezon 2001, który ze względu na kłopoty organizatora odbył się z kilkumiesięcznym poślizgiem już w 2002 roku, Amerykanie zakończyli na półfinale.

Wyniki Johnsona z 2001 roku i 2 wygrane turnieje oraz półfinał Australian Open w styczniu 2002 roku dały Johnsonowi awans na pozycję lidera światowego rankingu deblistów 28 stycznia 2002. Łącznie na szczycie listy znajdował się przez 20 tygodni. W sezonie 2002 Johnson nadal startował w parze z Jaredem Palmerem, na koniec sezonu pozostając najstarszym graczem w czołowej dziesiątce klasyfikacji światowej. Johnson i Palmer w tymże roku byli w półfinale Wimbledonu, ćwierćfinale US Open oraz 2 finałach, w tym Tennis Masters Series w Miami. Zakwalifikowali się także do Tennis Masters Cup jak 4 para na świecie, ale nie mogli wystąpić w turnieju, gdyż Johnson poddał się operacji lewego stawu skokowego.

W 2003 roku Johnson i Palmer doszli do ćwierćfinału Australian Open, a w parze z Leanderem Paesem Johnson był w finale w ’s-Hertogenbosch. Były to ostatnie znaczące osiągnięcia Amerykanina.

Sukcesy Johnson odnosił również w grze mieszanej. W parze z Kimberly Po osiągnął w 1999 roku finał US Open, a rok później z tą samą partnerką triumfował na Wimbledonie. Doświadczona para amerykańska pokonała w wimbledońskim finale Lleytona Hewitta i Kim Clijsters 6:4, 7:6(3).

W reprezentacji w Pucharze Davisa zagrał raz, jesienią 2001 roku w barażu o grupę światową przeciwko Indiom. Johnson i Palmer przegrali wówczas z Leanderem Paesem i Maheshem Bhupathim, ale reprezentacja USA odniosła zwycięstwo dzięki singlistom Andy'emu Roddickowi i Jamesowi Blake.

Finały w turniejach ATP World Tour edytuj

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra mieszana (1–1) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 11 września 1999 US Open, Nowy Jork Twarda   Kimberly Po   Ai Sugiyama
  Mahesh Bhupathi
4:6, 4:6
Zwycięzca 1. 8 lipca 2000 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Kimberly Po   Kim Clijsters
  Lleyton Hewitt
6:4, 7:6(3)

Gra podwójna (23–12) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 10 marca 1996 Meksyk Ceglana   Francisco Montana   Nicolás Pereira
  Emilio Sánchez
6:2, 6:4
Zwycięzca 2. 4 sierpnia 1996 Amsterdam Ceglana   Francisco Montana   Rikard Bergh
  Jack Waite
6:4, 3:6, 6:2
Zwycięzca 3. 27 kwietnia 1997 Monte Carlo Ceglana   Francisco Montana   Jacco Eltingh
  Paul Haarhuis
7:6, 2:6, 7:6
Finalista 1. 20 lipca 1997 Stuttgart Ceglana   Francisco Montana   Gustavo Kuerten
  Fernando Meligeni
4:6, 4:6
Finalista 2. 19 października 1997 Ostrawa Dywanowa (hala)   Francisco Montana   Jiří Novák
  David Rikl
2:6, 4:6
Zwycięzca 4. 8 lutego 1998 Marsylia Twarda (hala)   Francisco Montana   Mark Keil
  T.J. Middleton
6:4, 3:6, 6:3
Finalista 3. 15 lutego 1998 Dubaj Twarda   Francisco Montana   Mahesh Bhupathi
  Leander Paes
2:6, 5:7
Zwycięzca 5. 12 kwietnia 1998 Estoril Ceglana   Francisco Montana   David Roditi
  Fernon Wibier
6:1, 2:6, 6:1
Zwycięzca 6. 10 maja 1998 Hamburg Ceglana   Francisco Montana   David Adams
  Brett Steven
6:2, 7:5
Zwycięzca 7. 11 października 1998 Palermo Ceglana   Francisco Montana   Pablo Albano
  Daniel Orsanic
6:4, 7:6
Zwycięzca 8. 11 kwietnia 1999 Estoril Ceglana   Tomás Carbonell   Jiří Novák
  David Rikl
6:3, 2:6, 6:1
Zwycięzca 9. 11 lipca 1999 Gstaad Ceglana   Cyril Suk   Ałeksandar Kitinow
  Eric Taino
7:5, 7:6(4)
Zwycięzca 10. 27 lutego 2000 Meksyk Ceglana   Byron Black   Gastón Etlis
  Martín Rodríguez
6:3, 7:5
Zwycięzca 11. 16 kwietnia 2000 Estoril Ceglana   Piet Norval   David Adams
  Joshua Eagle
6:4, 7:5
Zwycięzca 12. 25 czerwca 2000 Nottingham Trawiasta   Piet Norval   Ellis Ferreira
  Rick Leach
1:6, 6:4, 6:3
Finalista 4. 23 lipca 2000 Stuttgart Ceglana   Lucas Arnold Ker   Jiří Novák
  David Rikl
7:5, 2:6, 3:6
Finalista 5. 22 października 2000 Tuluza Twarda (hala)   Piet Norval   Julien Boutter
  Fabrice Santoro
6:7(8), 6:4, 6:7(5)
Zwycięzca 13. 29 października 2000 Bazylea Dywanowa (hala)   Piet Norval   Roger Federer
  Dominik Hrbatý
7:6(9), 4:6, 7:6(4)
Finalista 6. 5 listopada 2000 Stuttgart Twarda (hala)   Piet Norval   Jiří Novák
  David Rikl
6:3, 3:6, 4:6
Zwycięzca 14. 17 listopada 2000 Doubles Championship, Bangalore Twarda   Piet Norval   Mahesh Bhupathi
  Leander Paes
7:6(8), 6:3, 6:4
Zwycięzca 15. 4 marca 2001 Acapulco Ceglana   Gustavo Kuerten   David Adams
  Martín García
6:3, 7:6(5)
Zwycięzca 16. 11 marca 2001 Scottsdale Twarda   Jared Palmer   Marcelo Ríos
  Sjeng Schalken
7:6(3), 6:2
Finalista 7. 15 kwietnia 2001 Estoril Ceglana   Nenad Zimonjić   Radek Štěpánek
  Michal Tabara
4:6, 1:6
Zwycięzca 17. 29 kwietnia 2001 Barcelona Ceglana   Jared Palmer   Tommy Robredo
  Fernando Vicente
7:6(2), 6:4
Zwycięzca 18. 6 maja 2001 Majorka Ceglana   Jared Palmer   Feliciano López
  Francisco Roig
7:5, 6:3
Zwycięzca 19. 24 czerwca 2001 Nottingham Trawiasta   Jared Palmer   Paul Hanley
  Andrew Kratzmann
6:4, 6:2
Zwycięzca 20. 7 lipca 2001 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Jared Palmer   Jiří Novák
  David Rikl
6:4, 4:6, 6:3, 7:6(6)
Finalista 8. 5 sierpnia 2001 Montreal Twarda   Jared Palmer   Jiří Novák
  David Rikl
4:6, 6:3, 3:6
Finalista 9. 8 września 2001 US Open, Nowy Jork Twarda   Jared Palmer   Wayne Black
  Kevin Ullyett
6:7(9), 6:2, 3:6
Zwycięzca 21. 28 października 2001 Sztokholm Twarda (hala)   Jared Palmer   Jonas Björkman
  Todd Woodbridge
6:3, 4:6, 6:3
Zwycięzca 22. 6 stycznia 2002 Ad-Dauha Twarda   Jared Palmer   Jiří Novák
  David Rikl
6:3, 7:6(5)
Zwycięzca 23. 13 stycznia 2002 Sydney Twarda   Jared Palmer   Joshua Eagle
  Sandon Stolle
6:4, 6:4
Finalista 10. 31 marca 2002 Miami Twarda   Jared Palmer   Mark Knowles
  Daniel Nestor
3:6, 6:3, 1:6
Finalista 11. 23 czerwca 2002 Nottingham Trawiasta   Jared Palmer   Mike Bryan
  Mark Knowles
6:0, 6:7(3), 4:6
Finalista 12. 22 czerwca 2003 ’s-Hertogenbosch Trawiasta   Leander Paes   Martin Damm
  Cyril Suk
5:7, 6:7(4)

Bibliografia edytuj