Dornier Do 23niemiecki samolot bombowy z okresu przed II wojną światową.

Dornier Do 23
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 III Rzesza

Producent

Dornier

Typ

samolot bombowy

Konstrukcja

metalowa

Załoga

4 osoby

Historia
Data oblotu

1934

Lata produkcji

1935

Wycofanie ze służby

wrzesień 1944

Dane techniczne
Napęd

2 tłokowe dwunastocylindrowe, rzędowe, chłodzone cieczą BMW VIU

Moc

750 KM

Wymiary
Rozpiętość

25,60 m

Długość

18,80 m

Wysokość

5,40 m

Masa
Własna

6429 kg

Startowa

9127 kg

Osiągi
Prędkość maks.

260 km/h

Prędkość przelotowa

210 km/h

Prędkość patrolowa

187 km/h

Prędkość wznoszenia

4 min. na wysokość 1000 m

Pułap praktyczny

4200 m

Zasięg

1350 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
Strzeleckie: 3 km-y MG-15 kal 7,92 mm
Bombowe: 1000 kg bomb w komorze kadłubowej
Użytkownicy
Niemcy

Historia edytuj

Samolot Dornier Do 23 powstał jako wersja rozwojowa i następca niezbyt udanego bombowca Dornier Do 11. Początkowo nosił oznaczenie Dornier Do 13, ale ze względów psychologicznych zmieniono je na Do 23. Zmiany konstrukcyjne objęły wzmocnienie kadłuba, skrócenie skrzydeł i lotek oraz instalację klap typu Junkers (tzw. Doppelte Flügel – podwójne skrzydło). Dzięki temu otrzymano wzrost wytrzymałości konstrukcji, pomimo powiększenia masy samolotu o około 440 kg.

Produkcję seryjną wersji Do 23F, zastąpionej później przez Do 23G z mocniejszymi silnikami, rozpoczęto w 1935 roku. W tym samym roku maszyna weszła na wyposażenie szkół lotniczych a następnie jednostek liniowych Luftwaffe. Ponieważ osiągi samolotu nie spełniały wymagań lotnictwa bojowego, jeszcze pod koniec 1935 roku podjęto decyzję o zakończeniu produkcji. Ogółem wyprodukowano około 200–210 egzemplarzy Do 23.

Służba liniowa traktowanego od początku jako maszyna przejściowa Dorniera Do 23 trwała tylko kilka miesięcy, do lata 1936 roku. Potem, sukcesywnie zastępowany przez nowocześniejsze bombowce, jak np. Heinkel He 111, był przekazywany do szkół lotniczych, lotnictwa morskiego (jako samolot do wykrywania i zwalczania min) oraz lotniczej służby leśnej.

Bibliografia edytuj