Drgawki
Drgawki, konwulsje (łac. convulsiones[1]) – mimowolne skurcze mięśni, które występują w niektórych chorobach takich jak: padaczka, tężec czy też cukrzyca. Występują także przy wysokiej gorączce powyżej 40 °C.
| ||
| convulsiones | ||
| ICD-10 | G25 Inne zaburzenia pozapiramidowe i zaburzenia czynności ruchowych | |
| G25.0 | Drżenie samoistne | |
| G25.1 | Drżenie polekowe | |
| G25.2 | Inne określone formy drżenia | |
| G25.3 | Mioklonia | |
| G25.4 | Pląsawica polekowa | |
| G25.5 | Inna pląsawica | |
| G25.6 | Polekowe i inne tiki pochodzenia organicznego | |
| G25.8 | Inne określone zaburzenia pozapiramidowe i zaburzenia czynności ruchowych | |
| G25.9 | Zaburzenia pozapiramidowe i zaburzenia czynności ruchowych, nie określone | |
| ICD-10 | R25 Zaburzenia ruchów mimowolnych | |
| R25.0 | Zaburzenia poruszania głową | |
| R25.1 | Drżenie, nie określone | |
| R25.2 | Kurcz i spazm | |
| R25.3 | Drżenie pęczkowe mięśni | |
| R25.8 | Inne i nie określone zaburzenia ruchów mimowolnych | |
Napady drgawkoweEdytuj
Napady drgawkowe są wieloprzyczynowym zespołem chorobowym. Polegają na występowaniu napadów będących wynikiem powstania w mózgu ognisk neuronów o nieprawidłowej budowie lub zaburzonym przewodnictwie.
Początek napadu jest zwykle nagły i wywołany zaburzeniami ośrodkowego układu nerwowego. W czasie konwulsji chory jest zazwyczaj nieprzytomny, czasami występują przerwy w oddychaniu, zdarzają się wymioty. Chociaż obecność drgawek wygląda groźnie, to samoistne drgawki stosunkowo rzadko zagrażają życiu. Poważne ryzyko wiąże się z możliwością powstania niedrożności dróg oddechowych i doznania przez chorego urazu podczas napadu. Czas trwania drgawek może być różny – zazwyczaj nie przekracza 5 minut.
Istnieje wiele przyczyn drgawek. Należy pamiętać, że czasami przyczyna może nie być uchwytna. W tej sytuacji nie należy tracić czasu na rozważanie etiologii drgawek.
Najczęstsze przyczyny drgawek:
- Przewlekłe schorzenia neurologiczne np. padaczka.
- Wysoka gorączka (zwłaszcza u małych dzieci).
- Zatrucia (włączając w to alkohol).
- Zaburzenia metaboliczne (np. hipoglikemia, zaburzenia elektrolitowe).
- Urazy czaszkowo-mózgowe.
- Niedotlenienie ośrodkowego układu nerwowego.
- Guzy mózgu.
- Powikłania ciąży (np. rzucawka).
Bezpośrednio po wystąpieniu drgawek chory może być nieprzytomny, gdy odzyska przytomność jest zwykle wyczerpany i zapada w sen.
Do zadań ratownika należy:
- Ocena miejsca zdarzenia pod względem bezpieczeństwa.
- Usunięcie przedmiotów, które mogą spowodować uraz u chorego (ochrona pacjenta przed samouszkodzeniem).
- Zabezpieczenie podstawowych funkcji życiowych i tlenoterapia.
- Przeprowadzenie wywiadu, jeśli to możliwe.
- Stałe utrzymywanie drożności dróg oddechowych.
W czasie trwania napadu, należy ochraniać głowę pacjenta przed urazami, w razie wymiotów odwrócić pacjenta na bok (lub w miarę możliwości odessać treść z jamy ustnej). Przeciwwskazane jest wkładania jakichkolwiek przedmiotów do jamy ustnej (poza służącymi do utrzymania drożności dróg oddechowych np. rurka ustno-gardłowa). Chory podczas napadu może oddawać mocz i stolec. Należy sobie zdawać sprawę, że przedłużający się napad powyżej 2–3 minut może prowadzić do znacznego niedotlenienia OUN. Własne spostrzeżenia należy przekazać personelowi służb ratunkowych.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Andrzej Szczeklik, Piotr Gajewski: Interna Szczeklika 2017. Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2017. ISBN 978-83-7430-517-4.
BibliografiaEdytuj
- Wielki słownik medyczny. Warszawa: PZWL, 1996, s. 291. ISBN 83-200-1923-0.
