Drozdoń australijski

Drozdoń australijski[4] (Zoothera lunulata) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny drozdowatych (Turdidae), zamieszkujący południowo-wschodnią i północno-wschodnią część Australii oraz Tasmanię. Nie jest zagrożony.

Drozdoń australijski
Zoothera lunulata[1]
(Latham, 1801)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

drozdowate

Podrodzina

drozdy

Rodzaj

Zoothera

Gatunek

drozdoń australijski

Synonimy
  • Turdus lunulata Latham, 1801[2]
Podgatunki
  • Z. l. cuneata (De Vis, 1889)
  • Z. l. lunulata (Latham, 1802)
  • Z. l. halmaturina (A. G. Campbell, 1906)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Systematyka edytuj

Dawniej bywał łączony w jeden gatunek z drozdoniem pstrym (Z. dauma)[2]. Wyróżniono trzy podgatunki Z. lunulata[5][2]:

  • Zoothera lunulata cuneata – północno-wschodnia Australia.
  • Zoothera lunulata lunulata – południowo-wschodnia Australia, Tasmania i wyspy w Cieśninie Bassa.
  • Zoothera lunulata halmaturina – południowa Australia i Wyspa Kangura.

Morfologia edytuj

Długość ciała od 27 do 29 cm[6][7], masa ciała 90–120 g[7]. Upierzenie w kolorze oliwkowym z białą otoczką wokół oczu i czarnymi pręgami na grzbiecie, tyle i głowie. Podbrzusze nieco jaśniejsze z ciemniejszymi prążkami.

Ekologia i zachowanie edytuj

Drozdoń australijski zamieszkuje głównie tereny krzewiaste, suche i wilgotne lasy twardolistne oraz lasy deszczowe strefy subtropikalnej i umiarkowanej[8]. Zwykle spotykany w przedziale wysokości 700–1000 m n.p.m. Na ogół osiadły, w wyjątkowo suchych latach może koczować w poszukiwaniu bardziej dogodnych siedlisk[7].

Wyprowadza dwa lęgi w roku. Sezon lęgowy trwa od końca czerwca do lutego. Gniazdo jest często umieszczane w rozwidleniu pnia drzewa lub gałęzi, w szczelinie w drzewie lub w zagłębieniu na szczycie ściętego bądź złamanego pnia. Może być umieszczone nisko, jak i wysoko – do około 15 m nad ziemią. Jest to duża konstrukcja w kształcie misy, wykonana z kawałków kory, gałązek, łodyg, traw i liści, wyścielona w środku mchem, drobną trawą i korzonkami. Samica składa 2–3 blade jaja, zielone lub niebieskawozielone, z drobnym plamkowaniem. Inkubacja trwa około dwóch tygodni. Młode są w pełni opierzone po 14 dniach od wyklucia. Oba ptaki z pary dzielą się obowiązkami rodzicielskimi[7].

Ptak ten żywi się owadami, dżdżownicami i mięczakami, ale zjada też owoce[7].

Status edytuj

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje drozdonia australijskiego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Ptak opisywany jest jako pospolity; w 2005 roku liczebność populacji lęgowej szacowano na około 12 tysięcy osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy ze względu na niszczenie i degradację jego siedlisk[3][9].

Przypisy edytuj

  1. Zoothera lunulata, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c Bassian Thrush (Zoothera lunulata). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-21)]. (ang.).
  3. a b Zoothera lunulata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Turdinae Rafinesque, 1815 - drozdy (wersja: 2020-02-28). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-20].
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Thrushes. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-20]. (ang.).
  6. Bassian Thrush. [w:] Birds in Backyards [on-line]. BirdLife Australia. [dostęp 2020-12-20]. (ang.).
  7. a b c d e N. Bouglouan: Bassian Thrush. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2020-12-20]. (ang.).
  8. Species Zoothera (Zoothera) lunulata (Latham, 1801). [w:] Australian Biological Resources Study [on-line]. Department of the Environment, Water, Heritage and the Arts. [dostęp 2015-09-24]. (ang.).
  9. Species factsheet: Zoothera lunulata. BirdLife International, 2020. [dostęp 2020-12-20]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj