Drwęca

	Drwęca
	Drwęca
	; Ujście Drwęcy do Wisły w miejscowości Złotoria
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
	Rzeka
Długość	207 km
Powierzchnia zlewni	5536 km²
	Źródło
Miejsce	Drwęck
Wysokość	191 m n.p.m.
Współrzędne	53°32′40,5″N 20°11′02,5″E/53,544583 20,184028
	Ujście
Recypient	Wisła
Miejsce	Złotoria
Wysokość	36 m n.p.m.
Współrzędne	52°59′55″N 18°41′27″E/52,998611 18,690833
	Położenie na mapie Polski źródło ujście
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł dotyczy rzeki. Zobacz też: inne znaczenia tej nazwy.

Drwęca (niem. Drewenz) – rzeka w północnej Polsce na Pojezierzu Mazurskim i Pojezierzu Chełmińsko-Dobrzyńskim, prawy dopływ dolnej Wisły. Długość rzeki wynosi 207 km, a powierzchnia dorzecza 5536 km². Wypływa ze wschodnich stoków Góry Dylewskiej (Czarci Jar) na wysokości 191 m n.p.m., płynie na południowy zachód i uchodzi do Wisły na wysokości 36,6 m n.p.m., a jej końcowy odcinek stanowi granicę Torunia i Złotorii. Wyznacza południową granicę ziemi chełmińskiej.

Przepływa przez województwo warmińsko-mazurskie i województwo kujawsko-pomorskie.

Obszar dorzecza Drwęcy ukształtowany został podczas zlodowacenia wistuliańskiego – stadium poznańskiego. Drwęca jest połączona z Zalewem Wiślanym poprzez Kanał Elbląski. Są na niej organizowane spływy kajakowe. Rzeka od 1961 na całej długości jest najdłuższym ichtiologicznym rezerwatem przyrody w Polsce, objęta jest programem Natura 2000 jako specjalny obszar ochrony siedlisk Dolina Drwęcy (PLH280001) i na odcinku od Jajkowa do Brodnicy jako obszar specjalnej ochrony ptaków Bagienna Dolina Drwęcy (PLB040002).

Jedna z dwóch wież obronnych (MG-Turm/Blokhauz) mostu kolejowego na Drwęcy w Samborowie, tego typu obiekty znajdują się także na moście kolejowym w Tomarynach

Dopływy DrwęcyEdytuj

Lewostronne:
- Grabiczek (L)
  - L Dylewka
    - L Żuławka
- Poburzanka
- Gizela
  - P Bałcyna
- Elszka Lubawska
  - L Sandela
- Wel
  - L Grzybińska Struga
  - L Żabińska Struga
  - L Koszelewska Struga
  - L Murawka
  - L Płośniczanka
  - L Martwica
  - L Zwórznianka
  - L Wąs
  - P Kiełpińska Struga
  - P Katlewska Struga
  - P Wólka
    - L Linowiecka Struga
  - P Rumiańska Struga
    - P Truszczyńska Struga
    - P Dębieńska Struga
- Groblica
- Brynica
  - P Samionka
  - L Pissa
  - L Górzanka
- Rypienica
- Struga Dobrzyńska
- Ruziec
- Lubianka
- Jordan
- Rudnik
- Struga Głogowska
- Bywka

Prawostronne:

Drwęca w Brodnicy

Drwęca w Golubiu

Miasta położone nad DrwęcąEdytuj

Ostróda (32 tys.)
Nowe Miasto Lubawskie (12 tys.)
Brodnica (ok. 27,0 tys.)
Golub-Dobrzyń (14,1 tys.)
Toruń (203 tys.)

Większe miasta leżące w dorzeczu Drwęcy:

Lubawa (9,1 tys.)
Lidzbark (8,3 tys.)
Rypin (16,3 tys.)
Wąbrzeźno (13,8 tys.)
Kowalewo Pomorskie (4 tys.)
Toruń (208 tys.)

HistoriaEdytuj

Drwęca była rzeką graniczną w latach 1815–1920, oddzielając terytoria zaboru pruskiego i rosyjskiego. W okolicy Złotorii i Lubicza działało kilkanaście posterunków granicznych obu zaborców (część budynków jest zachowana jako mieszkalne). Główne posterunki drogowe istniały w Lubiczu Górnym (rosyjskie) i Dolnym (pruskie). Wykopano też tzw. kordon graniczny – wał ziemny z nasypami po bokach, dla wyodrębnienia granic Prus^[2].

Krzyżacy Drwęcę wykorzystywali do transportu płodów rolnych, runa leśnego, skór oraz mięsa. Szkuty dostarczały sól i stal^[3].

CiekawostkiEdytuj

Most drogowy na Drwęcy w Toruniu

W okolicach Lubicza na rzece wybudowano:

ujęcie wody Toruń-Jedwabno, pobierające wodę dla ok. 250 tysięcy ludzi, wybudowane w latach 60. Zostało zmodernizowane ze środków UE w 2006. Chlorowanie zastąpiono ozonowaniem, pozbawiając wodę niemiłego smaku^[4]^[5].
tamę na Drwęcy, wraz z przejściem dla pieszych
trzy mosty (zobacz Mosty w Toruniu), z których zachowały się dwa.

W okolicach Złotorii na Drwęcy wybudowano:

dwa mosty (zobacz Mosty i wiadukty w Toruniu), z których jeden jest jednym z najstarszych zachowanych mostów drewnianych w Polsce (z 1893)
średniowieczny zamek u ujścia Drwęcy do Wisły.

W Brodnicy (województwo kujawsko-pomorskie)

trzy mosty

Zobacz teżEdytuj

Zobacz też: rezerwat przyrody Rzeka Drwęca.

PrzypisyEdytuj

↑ Henryka Wojtczak: Drwęca ujście (pol.). Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Bydgoszczy, 2015. [dostęp 2018-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-15)].
↑ Okres zaborów ciekawostki (pol.). nasze.kujawsko-pomorskie.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-13)].
↑ Tadeusz Peter: Z dziejów powiatu ostródzkiego – historia i współczesność gminy Ostróda. Ostróda: [s.n.] ; Olsztyn: Wydawnictwo WPW C. Porycki, P. Wasześcik: na zlec. Stowarzyszenia Inicjatyw Kultury Fizycznej i Turystyki Warmii i Mazur, 2004. ISBN 83-917924-7-1.
↑ Wodociągi zrobiły wrażenie (pol.). torun.pl. [dostęp 2013-07-22].
↑ Skąd czerpiemy wodę (pol.). wodociągi.torun.com.pl.

[1] Henryka Wojtczak: Drwęca ujście (pol.). Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Bydgoszczy, 2015. [dostęp 2018-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-15)].

[2] Okres zaborów ciekawostki (pol.). nasze.kujawsko-pomorskie.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-13)].

[3] Tadeusz Peter: Z dziejów powiatu ostródzkiego – historia i współczesność gminy Ostróda. Ostróda: [s.n.] ; Olsztyn: Wydawnictwo WPW C. Porycki, P. Wasześcik: na zlec. Stowarzyszenia Inicjatyw Kultury Fizycznej i Turystyki Warmii i Mazur, 2004. ISBN 83-917924-7-1.

[4] Wodociągi zrobiły wrażenie (pol.). torun.pl. [dostęp 2013-07-22].

[5] Skąd czerpiemy wodę (pol.). wodociągi.torun.com.pl.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]