Dricāni
Dricāni (łatg. Drycāni; niem. hist. Dritzen; pol. hist. Drycany) – wieś na Łotwie, w novadzie Rzeżyca, siedziba administracyjna pagastu Dricāni. W 2010 roku liczyła 1090 mieszkańców.
 Kościół parafialny pod wezwaniem śś. Ap. Szymona i Judy. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Gmina | |
| Parafia | |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
4615 |
Położenie na mapie Łotwy  | |
 56°39′07,99″N 27°11′02,00″E/56,652219 27,183889
| |
W miejscowości znajduje się kościół rzymskokatolicki pw. św. św. Szymona i Judy.
Dobra zostały nadane przez Zygmunta Augusta w 1568 roku Ernestowi de Rueck[1]. W 1625 r. Zygmunt III nadał te dobra Janowi Tyzenhausowi, jednak rodzina Ryków utrzymała te dobra. W 1677 r. ród Ryków otrzymał od Jana III Sobieskiego przywilej z potwierdzeniem dziedzicznych praw do tej wsi. Do 1772 roku miejscowość wchodziła w skład Wielkiego Księstwa Litewskiego[2].
W XIX stuleciu siedziba rodowa spolonizowanej rodziny Manteufflów, które dobra wniosła Maria Franciszka de Ryk. Manteufflowie w drugiej połowie XIX w. ufundowali kościół katolicki, a na placu przykościelnym pochowanych jest kilku przedstawicieli tej rodziny. Miejsce urodzenia i zamieszkania Gustawa Manteuffla[2]. Rezydencja opisana w książkach Pro memoria Antoniego Urbańskiego oraz w tomie II Dziejów rezydencji.
Etymologia nazwy edytuj
Nazwa wsi może pochodzić od łatgalskiego słowa "driči" (gryka) lub "dricināt" (wstrząsnąć)[3].
Galeria edytuj
.jpg)
Literatura edytuj
- Filip Sulimierski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom II, Warszawa 1881. Str. 177
- Gustaw Manteuffel, Zarysy z dziejów krain dawnych inflanckich czyli Inflant właściwych (tak szwedzkich jako i polskich) Estonii z Ozylią, Kurlandii i Ziemi Piltyńskiej, wstęp, redakcja i opracowanie tekstu Krzysztof Zajas, Universitas. Kraków 2007. Str. XIII, IX, XII, 291. ISBN 97883-242-0795-4
- Krzysztof Zajas, Nieobecna Kultura. Przypadek Inflant Polskich, Universitas, Kraków 2008. Str. 16, 17, 221. ISBN 978-83-242-1296-5
- Gustaw Manteuffel, Inflanty polskie oraz Listy znad Bałtyku, wstęp, redakcja i opracowanie tekstu Krzysztof Zajas, Universitas, Kraków 2009. Str. 184. ISBN 978-83-242-1296-5
Przypisy edytuj
- ↑ Drycany, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 177.
- ↑ a b Wojciech Walczak, Karol Łopatecki, Cmentarz i kościół pw. św. św. Szymona i Judy w Drycanach, [w:] Stan badań nad wielokulturowym dziedzictwem dawnej Rzeczypospolitej, t. I, red. W. Walczak, K. Łopatecki, Białystok 2010, s. 231-246.
- ↑ Latvijas pagasti. Enciklopēdija. A/S Preses nams, Rīga, 2001-2002 ISBN 9984-00-412-0
Linki zewnętrzne edytuj
- Wojciech Walczak, Karol Łopatecki, Cmentarz i kościół pw. św. św. Szymona i Judy w Drycanach, [w:] Stan badań nad wielokulturowym dziedzictwem dawnej Rzeczypospolitej, t. I, red. W. Walczak, K. Łopatecki, Białystok 2010, s. 231-246.
- Drycany, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 442.